ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΑΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ

       Αύριο του Αγίου Σπυρίδωνα, θα υπάρχει μια ειδική ανάρτηση μια και είναι πολιούχος της Ζαχάρως. Η  συγκεκριμένη γιορτή σε όλους που έχουμε διατελέσει μαθητιώσα νεολαία μας φέρνει ωραίες αναμνήσεις από τον καιρό εκείνο με τις παρελάσεις και όλα τα πρώτα παιχνιδίσματα του φτερωτού έρωτα. Περισσότερο φαντάζομαι σε όσους διατελέσαμε μαθητές στο Γυμνάσιο εκείνα τα αλλοτινά χρόνια με τα ταρατατζούμ της πολυθρύλητης φιλαρμονικής. 
   Εμείς δε από τα χωριά ερχόμασταν στην πόλη πρωί-πρωί στις 6.30 μια και τότε είχε το πρωινό δρομολόγιο του ΚΤΕΛ.  Θυμάμαι με απέραντη νοσταλγία πως αρκετοί στις βαρυχειμωνιές πηγαίναμε στο φούρνο του Βολτέα να απαγκιάσουμε σαν τα σπουργίτια, καλά να είναι εκεί που είναι  γιατί ποτέ δεν αποπήρε κανέναν. 

(από αριστερά) Ζιάγκας:    από Σαμικό, Γαληνός Μπρής, Λύσανδρος 

Χριστοδουλόπουλος, Γιώργος Πρασάς, Εγώ, 

Γιώργος Παναγούλιας...με τα γυαλιά και Γιώργος Κουσκουλής

     Στις Εθνικές γιορτές και του Αγίου Σπυρίδωνα που το κουδούνι του Σάκη χτύπαγε στις 9.00 στο γήπεδο του Γυμνασίου γινόταν το σώσε. Παίζαμε ποδόσφαιρο 15 χ 15. Επικές μάχες. Κυρίως από τη μια το Γιαννιτσοχώρι που είχε πολλά παιδιά και από την άλλη τα άλλα χωριά, Νιοχώρι και Σαμικό. Από τον Κακόβατο τα παιδιά έρχονταν αργότερα. Ξέρετε τι μου έχει μείνει περισσότερο από εκείνες τις γιγαντομαχίες; Μπάλα δεν είχαμε τότε και παίζαμε με ένα μικρούτσικο τόπι, οπότε καταλαβαίνετε πώς κάναμε τα φρεσκοβερνικωμένα παπούτσια μας καθότι τότε στις παρελάσεις φορούσαμε μπλε βαθύ πουλοβεράκι με μαύρα παπούτσια.

Άντε ΚΑΛΉ ΑΥΡΙΑΝΉ και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
Δείτε τους τέσσερις από αυτούς (Λύσανδρος, Πρασάς, Γαληνός και Κουσκουλής)  35 χρόνια μετά...