από την συνέντευξη του κ. Αξελού στον Μ. Ιγνατίου
......
-Υπάρχει μια ιδιότυπη αντιμετώπιση του Κυπριακού από την ελληνική αριστερά. Πολλές από τις αναλύσεις χάνονται σε ισοπεδωτικές προσεγγίσεις θεωρώντας ό,τι είναι εθνικό ως εθνικιστικό. Αυτό ίσως να είναι απόρροια του γεγονότος ότι στο αθηναϊκό κράτος η ενασχόληση με το Κυπριακό είναι επιδερμική. Σας ρωτώ γιατί εσείς έχετε γράψει πολλές φορές πως δεν μπορείς να εκφράσεις ουσιαστική διεθνιστική αλληλεγγύη όταν έχεις χάσει ολοκληρωτικά την εθνική σου ευαισθησία, όταν κωφεύεις ή σιωπάς για τα όσα συμβαίνουν σε χιλιάδες αδέλφια σου στην υπό τουρκική κατοχή Κύπρο.
-Ας κάνουμε ένα διαχωρισμό. Ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά αποτελούν μιαν ενιαία κατάσταση και τάξη πραγμάτων. Αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά η ανάλυσή μας όσον αφορά το ΕΑΜ και την ΕΟΚΑ θα κατέληγε σε αδιέξοδο. Η πλειοψηφία των Ελλήνων σε Ελλάδα και Κύπρο εμπνέεται από τις αξίες του Δημοκρατικού Πατριωτισμού. Το ΕΑΜ και η ΕΟΚΑ το επιβεβαιώνουν.
Ως εκ τούτου ας μιλήσουμε για την πτέρυγα εκείνη της Αριστεράς που υιοθέτησε την ά-τοπη και ά-χρονη διεθνιστική –τάχα μου–λογική, που προσχώρησε στον ιστορικό αναθεωρητισμό και που πρακτικά συμβαδίζει με την κοσμοπολίτικη λογική της διεθνούς αριστοκρατίας του χρήματος και του νεοφιλελευθερισμού. Λογική που εμφανώς αποτυπώνεται στην δράση της στους τομείς των επιλεκτικώς χρησιμοποιούμενων ανθρώπινων δικαιωμάτων, σε κάλυψη ενεργειών των ιμπεριαλιστικών κέντρων σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Συρία και Κύπρο, στην δημιουργία ή συμμετοχή σε ασαφείς, όσον αφορά την προέλευση και τους πόρους, παρακρατικές ΜΚΟ.
Αυτή η πτέρυγα λοιπόν αποτελεί μέρος της ελληνικής Αριστεράς και σε καμία περίπτωση το όλον. Τα παραπάνω δεν αναιρούν το ιδιαίτερο βάρος της, την βαθιά διείσδυσή της σε όλα τα πεδία, τον κατεξοχήν αρνητικό της ρόλο στα εθνικά θέματα και τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στο να χτυπηθούν και αποδομηθούν τα σκληρά ταυτοτικά στοιχεία του Ελληνικού Έθνους.
Η απήχησή της όμως, όπως η ζωή απέδειξε έχει τα όριά της. Τόσο στο Δημοψήφισμα του 2004 στην Κύπρο (ποιος δεν θυμάται τον λυσσαλέο Ανανισμό της), όσο και στο Δημοψήφισμα του 2015 στην Ελλάδα, οι λαϊκές τάξεις την απαξίωσαν συντριπτικά, αναδεικνύοντας τον Δημοκρατικό Πατριωτισμό σε μείζονα αξία των πραγματικών διαθέσεων και πιστεύω τους.
Στον αντίποδα της μεταλλαγμένης αυτής Αριστεράς, βρίσκονται οι δυνάμεις της πατριωτικής Αριστεράς, μιας πληγωμένης αλλά όρθιας Αριστεράς, της οποίας οι ιστορικοί ηγέτες ο Μανώλης Γλέζος στην Ελλάδα και ο Βάσος Λυσσαρίδης στην Κύπρο δεν υπέστειλαν ποτέ την σημαία της Αντίστασης, της Αξιοπρέπειας και του Χρέους.
Βασικό πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ η έλλειψη δημοκρατίας
-Έχετε παραιτηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη διαχείριση που έγινε σε σχέση τα μνημονιακά. Υπήρχε άλλη οδός εκτός από αυτή που επέλεξε η κυβέρνηση;
-Κάθε απάντηση που θα θελήσει να υποβαθμίσει τις δυσκολίες, τα πραγματικά προβλήματα θα ήταν κατώτερη των περιστάσεων. Ως εκ τούτου μακριά από εμένα τα εύκολα ναι ή όχι, πολλώ μάλλον που ως μέλος της Κ.Ε. και της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, όφειλα να γνωρίζω. Τούτων δοθέντων θα κάνω αναφορά σε κάποια αδιαμφισβήτητα γεγονότα που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα και ως κυβέρνηση στο γνωστό αδιέξοδο.
Γιατί το χρονικό δημιουργίας των αρνητικών στοιχείων ήταν μακρύ και ξεκινούσε από τον ίδιο τον τρόπο συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ και το Ιδρυτικό Συνέδριό του. Όλοι γνωρίζαμε ότι το μείζον πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το έλλειμμα δημοκρατίας και η κατίσχυση της μειοψηφίας, μέρους του παλιού 4%, επί του νέου 37%. Σε αυτό το νοσηρό κλίμα πάτησε ένας ακόμη πιο κλειστός κύκλος η υπό τον Αλέξη Τσίπρα νεοδιαμορφούμενη ηγετική ομάδα, μια ομάδα που ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις της, δεν μπορούσε ως σύνολο να ξεπεράσει την γνωσιολογική, ιδεολογική, πολιτιστική αλλά και πολιτική της ανεπάρκεια στο να διαχειριστεί τις τύχες του κόμματος, πολλώ δε μάλλον της Αριστεράς και του ελληνικού λαού.
Κι όμως και σε αυτό το στάδιο υπήρχαν περιθώρια διορθωτικών κινήσεων. Μπορώ υπεύθυνα να βεβαιώσω, αλλά και να αποδείξω, αν προκληθώ, ότι υπήρξε σειρά ολόκληρη επίμονων, συστηματικών και σταθερών προειδοποιήσεων με εισηγήσεις, εκθέσεις και προτάσεις από μια πλειάδα συντρόφων στα αρμόδια όργανα αλλά και στον ίδιο τον πρόεδρο προσωπικά, που προκλητικά αγνοήθηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου