ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΟΤΙΝΩΝ ΧΡΟΝΩΝ: ΤΟ ΛΟΥΡΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

ΑΠΟ  ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ

 ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Το βασικό οργανικό στοιχείο του παιχνιδιού ήταν το λουρί. Μια λουρίδα σαν το ζωστήρα που φορούμε για τα παντελόνια. Συντελεστές ήταν μια πολυμελή ομάδα, 5-7 παιδιών περίπου και ένα άλλο που έπαιζε τη "μάνα". Σε αυτό το παιχνίδι η ‘’μάνα’’ δεν έβγαινε με ένα λαχνίδιο, αλλά  συνήθως ένα παιδί  που είχε επιβληθεί, κατά κάποιον τρόπο, στους άλλους με την εμπειρία του και το σθένος του, καθότι έπαιζε πρωταγωνιστικό και ειρηνοποιό ρόλο.

Η ‘’μάνα’’ καθόταν επάνω σε μια μεγάλη πέτρα ή κούτσουρο ή τελάρο και κρατούσε τη λουρίδα από την άκρη που δεν είναι η πόρπη. Την άλλη άκρη κρατούσαν τα υπόλοιπα παιδιά, τοποθετημένα κυκλικά και όρθια. 

Αξίζει να αναφερθεί ότι το παιχνίδι ήταν αγορίστικο και μάλιστα για μεγαλούτσικα παιδιά, ηλικίας 12 με 13 και πάνω, έως και 16 και βάλε. Ο καλύτερος χώρος ήταν μια ανοιχτή αλάνα για να μην εμποδίζονται τα παιδιά να τρέχουν ελεύθερα. Η σειρά των παιδιών, όταν άρχιζαν όλα μαζί,  ήταν τυχαία ή ανάλογα της επιβολής καθενός σύμφωνα με τη ρώμη και τον τσαμπουκά του. Αλλιώς η σειρά καθοριζόταν σύμφωνα με το χρόνο εισόδου του παιδιού στο παιχνίδι.

Τρόπος Παιχνιδιού 

Το παιχνίδι άρχιζε με τις ερωτήσεις της μάνας, για πράγματα γνωστά  και απλά από την καθημερινή ζωή. (1) Έλεγε δηλαδή:Ποιο είναι το εργαλείο που χρησιμοποιεί ο αγρότης και αρχίζει από δου ή πέστε μου μια στρογγυλή πόλη. Τα παιδιά απαντούσαν με τη σειρά και αν κάποιος το έβρισκε η μάνα έλεγε: πάρτο, οπότε αυτός 

  έπαιρνε τη λουρίδα  και έριχνε βουρδουλιές παντού εκτός από το κεφάλι, σε όποιο παιδί δεν είχε προλάβει να απομακρυνθεί ή όποιον, τέλος πάντων, τσάκωνε  στην πιλάλα Ο ρόλος της μάνας σε αυτή τη φάση γινόταν ησυχαστικός που ηρέμιζε τα νεύρα και τα πάθη. Αφού έπεφταν μερικές άλλοτε γερές και άλλοτε ψιλές και έβλεπε ότι κάποιο παιδί επρόκειτο να φάει πολύ ξύλο, τότε για να προλάβει φώναζε δυνατά;  το λουρί, το λουρί. Αμέσως όταν ακουγόταν αυτό το σύνθημα, το παιδί με τη λουρίδα ήταν υποχρεωμένο να σταματήσει να χτυπά και τρέχοντας να επιστρέψει τη λουρίδα στη μάνα. Συνάμα έπρεπε και να αποφύγει τους άλλους που έτρεχαν να τον πιάσουν να του πάρουν τη λουρίδα, γιατί θα του τις έριχναν.

(1) Αλλού το έπαιζαν με  μικρές παραλλαγές.Τα παιδιά σχηματίζουν ένα κύκλο, καθισμένα γύρω από τη μάνα, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά. Εκείνη βγάζει τη ζώνη της ή ένα λουρί ή σχοινί και πρώτα σχηματίζει μ’ αυτό διάφορα σχήματα, π.χ. ένα αχλάδι, ένα μήλο, ένα καλάθι κτλ. Τα άλλα πρέπει να μαντέψουν τι παριστάνει. Όποιο το βρει, του δίνει η μάνα το λουρί και τότε εκείνο έχει το δικαίωμα να σηκωθεί και να κυνηγήσει τ’ άλλα παιδιά. Η μάνα μένει στη θέση της και κάθε τόσο φωνάζει: «Τρεις και το λουρί της μάνας! ». Εκείνος που κρατεί το λουρί, συνεχίζει το κυνήγι του κι αν κτυπήσει κανένα παιδί, τότε εκείνο βγαίνει απ’ το παιχνίδι. Αν όμως η μάνα φωνάξει: «Τρεις και το λουρί της μάπας! », τότε αυτός που κυνηγάει, πρέπει αμέσως να γυρίσει πίσω και να παραδώσει το λουρί στη μάνα, αλλιώς τα άλλα παιδιά έχουν το δικαίωμα να τον πάρουν στο κυνήγι και να του πάρουν το λουρί και να αρχίσουν μ’ αυτό να τον χτυπούν.