Στη "ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ", ένα από τα 7 καταπληκτικά διηγήματα του Όμηρου Πέλλα (Οδυσσέα Γιαννόπουλου), στον οποίο έχουμε αναφερθεί πολλές φορές καταθέτοντας την απεριόριστη τιμή μας υπάρχει το εξής απόσπασμα που έχει να κάνει με τους Γιαννιτσοχωρίτες, Γιαννιτσάνους (1) όπως ακριβώς τους αναφέρει. Βεβαίως υποκλινόμαστε για μια άλλη φορά στον πρώτο ίσως μεταπολεμικό διηγηματογράφο μας!!!
Το απόσπασμα:
.......Ήταν πολύ φτωχιά. Ο πατέρας της είχε κάτι λίγα χωραφάκια, πιο πολύ ζούσε από τα γίδια. Ο ίδιος ζούσε πάντα στο γρέκι, με τα γίδια. Κανείς δεν ήξερε πόσα είχε.Το απόσπασμα:
- Άι χάσου από μπροστά μου. Άλλη δουλειά δεν έχεις, απαντούσε απότομα αν τον ρωτούσες πόσα γίδια έχει, το ΄χε γρουσουζιά.
Ζούσε μαζί τους, κουβέντιαζε, τους έλεγε να μην πάνε στις ζημιές, στου Κόρδα (2) τους κήπους, θα μας κάμει μήνυση. Όταν πιάνονταν και πάλευαν τα τραγιά, έμπαινε ανάμεσα - Δεν ντρεπόσαστε, παλιοπράγματα να τσακωνόσαστε σάμπως να ΄σαστε Γιαννιτσάνοι - Οι Γιαννιτσάνοι τσακώνονται ολοένα..................
(1) Το όνομα "Γιαννιτσοχώρι" το πιο πιθανό να προέρχεται από το όνομα Γιαννίτσα, που ήταν μια οικογένεια από τη Ζούρτσα και είχε χωράφι με ελιές εκεί που τώρα είναι το κοινοτικό κτίριο και το σπίτι του. Στην κάτω μεριά προς το δρόμο υπήρχε μια πέτρινη μάντρα και στην άκρη το θρυλικό πηγάδι που το έλεγαν το πηγάδι του Γιαννίτσα (κλικ ΕΔΩ).
(2) Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χωριό του Οδυσσέα- ή Καημένη Γυναίκα_και τώρα Πρόδρομος - έχει Αρβανίτικες ρίζες από τα Σουλιμοχώρια, κι από δω συνάγεται η σχέση του επιθέτου Κόρδα με την Κορδόρουγα στη Ζαχάρω (κλικ ΕΔΩ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου