Και νάμαστε λοιπόν, πάλι ξανανταμώσαμε και πάλι
ξεφαντώσαμε. Μιλώ για τη θαυμαστή παρέα (Τα ζεύγη Δημητράκης Κουκουλάς -
Τάνια, Ασημάκης Παπακυριακόπουλος - Βαγγελίτσα και η αφεντιά μου μετά της Λένας).
Ήταν η τρίτη φορά μετά τη συνάντησή μας στο Πυργάκι και το θεσπέσιο, αξέχαστο
τραπέζωμα με λειράτο κόκορα από τον Μήτσο και την Τάνια (κλικ ΕΔΩ) και την
ημερήσια εκδρομή μας στην πάλαι ποτέ έδρα του ΕΑΜ της Δυτ. Πελοποννήσου, τον
Αυλώνα ή Καραμούσταφα και το τραπέζι στο ωραίο Ρίπεσι (Κεφαλόβρυση) με τα
εξαίσια εδέσματα του Περικλή (κλικ ΕΔΩ).
Προχθές λοιπόν το μεσημέρι του Σαββάτου νάμαστε ορεξάτοι στο υπόγειο κουτούκι, το θρυλικό Δίπορτο, που τόσο έχουμε εξυμνήσει. (κλικ ΕΔΩ). Για μια άλλη φορά η
εμπειρία ήταν πρωτόφαντη, φανταστική. Τα εδέσματα κλασσικά: φάβα, ρεβίθια,
πατάτες γιαχνί με κολοκυθάκια, ψάρια (γόπες ψητές) και στο τέλος μοσχαράκι
στιφάδο. 
Βεβαίως το θεϊκό κρασί έρεε αφειδώς από τα παραστεκούμενα
βαρέλια κατευθείαν στις παλλόμενες ψυχές
μας. Ανάταση ψυχών, μέθεξη και το τσακίρ
κέφι στα ουράνια. Κι ο χορός καλά κρατεί. Δεν χρειάζονται περισσότερα, οι
φωτογραφίες είναι οι καθρέπτες και οι αδιαμφισβήτητοι μάρτυρες.Το αξιοσημείωτο είναι ότι το κατρούτσο ο νεαρός Ανέστης, το γκαρσόνι το τοποθετούσε σε ένα κεσέ με παγάκια.
Μετά λοιπόν από ένα τρίωρο ξεφάντωμα ροβολήσαμε μέσα από τα μοσχομυριστά σοκάκια
του Ψυρρή προς το άπαικτο Μοναστηράκι.
Για τα σχετικά επιδόρπια (γλυκά, εκμέκ με παγωτό καϊμάκι συν τα αχνιστά
εξπρεσάκια) επιλέξαμε την ταράτσα του «Σάββα» στη Ερμού, δίπλα στην πλατεία. Ο
βράχος της Ακρόπολης με όλα τα αξεπέραστα αρχαία μνημεία πιάτο μπροστά μας.
Μαγεία, ο τέλειος πίνακας. Όχι μόνο θεατές αλλά και συμμέτοχοι μιας θείας κατάνυξης με αρχιέρεια την Αθηνά και πρωτοψάλτη τον Διόνυσο. Πρέπει να τονίσω ότι η μαγευτική θέα συνδυάσθηκε και με τον υψηλό διάλογο για τη λογοτεχνία και τα περί αυτής. Ο Δημήτρης χείμαρρος ποταμός με τη Βαγγελιώ ζωντανή ιστορία της τέχνης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου