Του Σωτήρη Χ. Σωτηρόπουλου*
Νάτα μας πάλι. Ήμουνα νιος και γέρασα!… Φούντωσε αυτές τις μέρες σε όλα τα ΜΜΕ (κανάλια τηλεόρασης, κοινωνικά δίκτυα, εφημερίδες) το γνωστό τροπάρι «βρέχει φακελάκια στις τσέπες των γιατρών», «αγγειοχειρουργός Καθηγητής εκβίαζε για φακελάκι», «ράντζα αναλγησίας στο τάδε Νοσοκομείο» κλπ κλπ... Και δόστου κατάρες και παράπονα σε υπαίθριες συνεντεύξεις κάθε πικραμένου συνέλληνα (σίγουρα ο κάθε ένας από μας, έχει και ένα οικογενειακό περιστατικό τέτοιο ή χειρότερο) και δόστου δακρύβρεχτες αφηγήσεις μπροστά στις κάμερες στα «μεσιμεριανάδικα και τις ειδήσεις των 8» και δόστου κυνήγι των δημοσιογράφων (κυρίως γένους θηλυκού) και δημοσιογραφούντων στον ιδιότυπο Υφυπουργό Υγείας, «γιατί καλύπτει τους γιατρούς για τα δυο παιδιά που πέθαναν πριν δυο χρόνια από εγκληματική αμέλεια και γιατί δεν πήρε ούτε ένα τηλέφωνο στους πονεμένους γονείς» και άλλα ηχηρά, ων ουκ έστι αριθμός…
Και διερωτάται, ο απλός εχέφρων πολίτης. Γιατί αυτός ο ξαφνικός ορυμαγδός της δημοσιογραφίας περί τη μη σωστής υγειονομικής περίθαλψης -που όντως υπάρχει και είναι ένα σοβαρό χρόνιο κοινωνικό πρόβλημα της χώρας μας από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους, με δραματικά περιστατικά που συμβαίνουν στο καθένα μας- βγαίνει ξαφνικά από καιρού εις καιρόν στην δημοσιότητα και μάλιστα με τόση ένταση; Γιατί τα Κανάλια αφιερώνουν ώρες ολόκληρες σε προβολή των κάποτε γελοίων (αλλά πολυδάπανων και από που χρηματοδοτούμενα;) χάπενινγκ της διαρκώς επί 24ώρου βάσεως αντιδραστικής της συνδικαλιστικής παράταξης ΠΟΕΔΗΝ με τα κατά σύστημα fake news; Γιατί, τα ΜΜΕ στοχεύουν στο θυμικό και τον άφατο πόνο των πράγματι ταλαιπωρημένων πολιτών από την άναρχη, απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στη Δημόσια (και την Ιδιωτική βεβαίως που δεν δημοσιοποιείται!) Υγεία και βάζει τους πονεμένους γονείς (ή άλλοτε τους «στημένους» καλοθελητές) να καταριόνται την Κυβέρνηση, τον Υπουργό, συλλήβδην τους γιατρούς και να οδηγούν στα Δικαστήρια δικαίους και αδίκους;
Λοιπόν, εγώ ως «παλαιός των ημερών» στο χώρο της Υγείας (για να δανειστώ τον τίτλο βιβλίου του συμπατριώτη μου μεγάλου Παύλου Μάτεσι) επί ολόκληρες δεκαετίες αναλώσας τα καλλίτερα χρόνια μου για «καλλίτερη υγεία στο Λαό» όπως λέγαμε αυτάρεσκα και ρομαντικά από τις δεκαετίες 1970-80-90. Θητεύσας στον ευαίσθητο αυτό χώρο είτε ως απλός αγωνιζόμενος γιατρός, είτε επικεφαλής συνδικαλιστικής παράταξης 8000 Γιατρών, είτε από τη θέση Προέδρου μεγάλου Νοσοκομείου, έζησα στιγμές αγώνα και αγωνίας κάτω από την σκέπη, την μεγάλη προσπάθεια και την σκέψη των ογκόλιθων της Επιστήμης και της Πολιτικής, της Ιατρικής και Κοινωνικής προσφοράς των μεγάλων Υπουργών Υγείας Παρασκευά Αυγερινού (ΠΑΣΟΚ 1983) και Σπύρου Δοξιάδη (ΝΔ 1978) που και αυτοί δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι σημαντικό !!!... Και μείναμε μέχρι σήμερα στα ίδια και τα ίδια και χειρότερα.
Από τότε υπήρχαν θορυβώδεις αλλά έντιμες και συνεπείς οι εξαγγελίες για την «κατάργηση των ράντζων» για την «τιμωρία των ασυνείδητων λειτουργών της Υγείας» για «ανακούφιση του πόνου του χειμαζόμενου πολίτη» κλπ, που βεβαίως ποτέ δεν ευοδώθηκαν, παρά το ότι ήταν εποχές «παχειών αγελάδων» (και όχι όπως σήμερα)…. Το ΕΣΥ του 1983 κατακρεουργήθηκε και εξανδραποδίστηκε βιαίως, οι αναφερθέντες Υπουργοί τόσο του ΠΑΣΟΚ (Παρασκευάς Αυγερινός) όσο και της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (Σπύρος Δοξιάδης) εξοβελίστηκαν από τα ίδια τους τα κόμματα, τα μεγάλα Ιδιωτικά Νοσηλευτήρια ξεπετάχτηκαν σαν τα μανιτάρια (για την περίθαλψη εχόντων και κατεχόντων βεβαίως) και οι ιδεολόγοι και αιθεροβάμονες αγωνιστές γιατροί και νοσηλευτές εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας και «έχασαν την ψυχή τους» ή λοιδορήθηκαν δημοσίως ή μετανάστευσαν οι καλλίτεροι στην αλλοδαπή….. Ο ιατρικός και υγειονομικός συνδικαλισμός έγινε κατευθυνόμενος και πήρε στασίδι στα κανάλια της συμφοράς ή αξιώματα στο Γκουβέρνο.
Και ο ατυχής απλός πολίτης ήταν και εξακολουθεί να είναι χειμαζόμενος είτε μένει στις μεγάλες πόλεις και συνωστίζεται στους διαδρόμους των Νοσοκομείων, είτε μένει στην ύπαιθρο χώρα, χωρίς να έχει ούτε τον αγροτικό γιατρό που είχε πριν 50-60 χρόνια!!...
Τέλος, μη περιμένετε από μένα να σας πω την μαγική συνταγή. Το μέγα θέμα της Υγείας του λαού, θα βρει το δρόμο του όταν εμείς οι πολίτες αφυπνιστούμε και συμμετάσχουμε στην πολυειπωμένη και λεγόμενη «Κοινωνία των Πολιτών» ως δραστήρια, δημιουργικά και παραγωγικά κύτταρα και όχι ως απλοί θεατές από την πολυθρόνα μας, βορά των ψυχοφθόρων τηλεοπτικών και διαδικτυακών σκουπιδιών που αποκοιμίζουν την σκέψη και εξαθλιώνουν την συνείδηση μας.
*Γιατρός, Πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ»
Συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία παράγραφο σαν συμπέρασμα.Τα φακελάκια των γιατρών μιλώντας με ιατρικούς όρους είναι απλό συνάχι μπροστά στην λεηλασία πού λέγεται φάρμακο-ιατρικά μηχανήματα και άλλα σχετικά προϊόντα.Τα δε απίθανα ταξίδια των γιατρών και των συγγενών τους ανα τον κόσμο για δήθεν επιμόρφωση σε ιατρικά συνέδρια ακόμη και τις πληρωμένες διακοπές τους ποιος τις πληρώνει μήπως οι φαρμακευτικές εταιρίες; Επί σειρά δεκαετιών κανείς δεν μίλαγε ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Τώρα εχει έλθει ο λογαριασμός και πρέπει να πληρωθεί.Ας βάλουν μυαλό οι επερχόμενες γενεές.
ΑπάντησηΔιαγραφή