ΤΑ ΔΥΟ ..."ΘΑΥΜΑΤΑ" ΣΤΟ ΒΑΡΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΕΠΕΤΟ ΚΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΣΚΟΥΡΙΟΣ [1 από 3]

ΤΑ ΔΥΟ "ΘΑΥΜΑΤΑ" ΣΤΟ ΒΑΡΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΕΠΕΤΟ

ΚΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΣΚΟΥΡΙΟΣ

       Για πολλά χωριά της περιοχής μας έχουμε αναφερθεί κυρίως στην πλούσια ιστορία τους στην Κατοχή. Από αυτά έχουμε περιγράψει διάφορα, σπουδαία γεγονότα όπως την ανατίναξη της γέφυρας της Νέδας [κλικ ΕΔΩ], το Ολοκαύτωμα του Λεπρέου (Στροβίτσι)[κλικ ΕΔΩ], το κάψιμο της Παύλιτσας (Περιβόλια, [κλικ ΕΔΩ] τη διάρρηξη των  αποθηκών ΑΣΟ στον Κακόβατο [κλικ ΕΔΩ], τις μάχες στη Ζαχάρω [κλικ ΕΔΩ], τα οχυρωματικά έργα στο Κλειδί για την δήθεν απόβαση των συμμάχων [κλικ ΕΔΩ] και πολλά άλλα. 

        Πάντως την πιο πλούσια δράση στα κατοχικά χρόνια είχαν τα ονομαζόμενα "κόκκινα χωριά', η Καλίδονα και το Μπισχίνι, και πολλοί αξιόλογοι κάτοικοι έχουν μνημονευτεί διανθίζοντας τα σχετικά αφηγήματα πολλών πατρωτών.  
   Τις προάλλες στο συγκινητικό ενθύμημα της Τριανταφυλλιάς, μία είναι η Τριανταφυλλιά και περιούσια, για τον Μίκη και τον Λαμπράκη, μνημονεύεται και ο γείτονας που βοήθησε, ένας Νίκος Σκούριος.
Σε αυτόν τον ανώνυμο, επώνυμο αφιερώνεται το σημερινό  μικρό ιστοριογράφημα.
     Λοιπόν ο Σκούριος ήταν αριστερός, κουμουνιστής  από κούνια, αντάρτης, Μακρόνησο και όλα τα σχετικά.  Οπότε παντρεύτηκε μεγάλος, και έτσι έμεινε άτεκνος. Είχε κι αδέρφια, δεν έμαθα πόσα, αλλά ξέρω ότι ήταν θείος της Τασίας Χριστοδουλοπούλου, πρώην βουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ και συζύγου του Δρίτσα.
    Να τονίσω ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι οι τότε κουμουνιστές της Καλίδονας ήταν ιδεολόγοι και ενημερωμένοι για όλες τις αντιθέσεις και αντιπαλότητες του Κινήματος, όπως στο θέμα της Βάρκιζας όπου πολλοί δεν συμφώνησαν με την άτεγκτη γραμμή του ΚΚΕ και συνέπλευσαν με τον Άρη, με ότι αυτό συνεπαγόταν. Πρώτος ο καθοδηγητής της περιοχής, ο πατέρας της Τριανταφυλλιάς. Βεβαίως χωρίς να τους ξεχωρίζει η βάναυση και αποτρόπαιη αντιμετώπιση των κατασταλτικών σωμάτων, της χωροφυλακής κυρίως, του κράτους και του παρακράτους και όλων των δημόσιων υπηρεσιών. Εκείνο το κατάπτυστο πιστοποιητικό φρονημάτων έκανε θραύση.
  Ως ιδεολόγοι εννοείται ότι ήταν άθεοι ο δε Σκούριος ήταν και πολύ αθυρόστομος.  Παρά ταύτα πήγαιναν σε διάφορα μοναστήρια για τα πανηγύρια τους όπως το Σεπετό και βέβαια το Βαρκό μια και γινόταν το ξακουστό πανηγύρι του  χωριού. μέγα καλοκαιρινό γεγονός σύναξης και ξεφαντώματος για όλη την περιοχή.
   Φτωχός ήταν με ένα μικρό κλήρο ο  Σκούριος και η βιοπάλη δύσκολη εκείνα τα χρόνια για τους περισσότερους χωριανούς, εκτός από τους  μεγαλοκτηματίες, που ήσαν λίγοι μεν αλλά κρατούσαν τα ηνία. Δεν έφταναν τα πλούσια αγαθά και τα χωράφια αλλά είχαν μαζί τους τα καπέλα και τις «σαρδέλες» της εξουσίας και της παραεξουσίας, και το ..νόμο και το πουλί»
     

Η κύρια καλλιέργεια στο χωριό, όπως και στην γύρω περιοχή, ήταν οι σταφίδες. Εργασία όλο τον  χρόνο πολύ κοστοβόρα, από την αρχή μέχρι το τέλος. Συνεχή ραντίσματα, με εκείνες τις θρυλικές ψεκαστήρες, θειαφίσματα με το φυσερό, χαράκι με τη φαλτσέτα και πολλά σκαψίματα. Όποιος θυμάται τα κουτρούλια [1] [κλικ ΕΔΩ] καταλαβαίνει τι εστί πλατειά αξίνα και τι ξωμάχος [2] Στο τέλος μετά τον τρύγο τις άπλωναν 12-15 ημέρες στα αλώνια να ξεραθούνε. Αλλοίμονο αν σε αυτό το μικρό διάστημα έπεφτε  βροχή. Μεγάλη πανωλεθρία,  ο κόπος μιας χρονιάς πήγαινε χαράμι. Βεβαίως είχαν κάνει σκέπαστρα με κανναβάτσο, γερό λευκό ύφασμα, ΄και όλοι ήταν σε επιφυλακή αλλά, αλλά… Εάν η βροχή ήταν ισχυρή νεροποντή, όμβρος, άντε να τις προφυλάξουν. Μεγάλη συφορά για τους σταφιδοπαραγωγούς. Για τους μικρούς δε, με λιγοστά στρέμματα που ήταν οι περισσότεροι, ήταν καταστροφή. Έχαναν ολόκληρο το βιός τους και στα χωριά έπεφτε γενική θλίψη, μια και ήταν το μοναδικό τους ετήσιο εισόδημα..............[Τα .....θαύματα σε επόμενη ανάρτηση]

 [1] Διαβάστε το περίφημο κείμενο του Δημητράκη  Κουκουλά "Το σκάψιμο με τα κουτρούλια)                 

 [2] Εκείνα τα αλλοτινά χρόνια οι κύριες καλλιέργειες στην περιοχή της Ζαχάρως ήταν η σταφίδα και δη στον Κακόβατο που ήταν και τα εργοστάσια του ΑΣΟ και στα σταφιδοχώραφα  δούλευε όλη η οικογένεια. Δεν γνωρίζω γιατί στο χωριό μου, το Γιαννιτσοχώρι ντε, καθόλου δεν καλλιεργούσαν σταφίδα, εκτός από  μερικά αμπέλια για κρασί. Η κύρια καλλιέργεια ήταν οι υπαίθριες ντομάτες, και ακολουθούσαν τα χωραφίσια φασόλια, τα αραποσίτια και τα σιτηρά. Και σε μας όλη η οικογένεια συμμετείχε στα χωράφια. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει εντελώς, η μοναδική καλλιέργεια είναι τα θερμοκήπια με όλα τα ζαρζαβατικά, περισσότερο αγγούρια και οι ελιές αλλά πλέον εργάζονται οι μετανάστες, που έχουν κατακλύσει το χωριό από τα δεύτερα και τρία κράτη, Αλβανία, Βουλγαρία, Πακιστάν, Αφρική κ.α.

                                               ΠΗΓΕΣ: ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΆ ΝΙΑΡΧΟΥ

                                                                                     ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ