Πως περνούν τα χρόνια! Που πήγαν άραγε η Λόλα, ο Μίμης ,η Έλλη ,η Άννα, χάθηκαν; Τους θυμάσαι; Φορούσαν ανοιχτά ρούχα ξεθωριασμένα σαν ζωγραφισμένα με μολύβι. Τους ψάχνω όταν προσπαθώ να γεμίσω αθωότητα και μέλι, τα όνειρά μου. Αν τους δείτε μην τους αφήσετε να φύγουν ποτέ ξανά. Η δική μου Λόλα παραμένει δίπλα μου, τρώμε μαζί εκείνο το μήλο όταν η ενήλικη ζωή μας ταΐζει λύπες! ΑΧ ΒΡΕ ΛΟΛΑ! Πόσο μεγαλώσαμε!
Καλημέραα! Αναστασία Κ.
Υπέροχο!,,
ΑπάντησηΔιαγραφή