ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΆ
Ο θάνατος του Λαμπράκη τον Μάιο του 1963 , μας είχε συγκλονίσει ως οικογένεια. Αλλά επειδή όλα τα εσκίαζε η φοβέρα, πάντα ο πατέρας μας μπροστά μας μιλούσε όλο με υπονοούμενα χωρίς να αναφέρει ποτέ ονόματα για ευνόητους λόγους.
Ήταν καλοκαίρι του 1963. Ο γείτονας μας <Σκούριος>> προειδοποίησε τον πατέρα μου ότι <<το Σάββατο θα ερχόταν στην Καλίδονα η χήρα του Λαμπράκη, Ρούλα με αντιπροσωπεία του κόμματος, γιατί την Κυριακή στη Ζαχάρω θα βάπτιζαν κάποιο αγοράκι και θα του έδιναν το όνομα του Λαμπράκη δηλ. Λάμπρος..>>.Του πρότεινε λοιπόν να καθίσουν για φαγητό στο φτωχικό εξοχικό μας. Η Μάνα μου μαγείρεψε στη φωτιά, κάτω από την ακακία , κοτόπουλο λαδορίγανη και η Καλιρρόη , γυναίκα του Σκούριου ζύμωσε και φρέσκο ψωμί…
Πράγματι ήρθαν 4 νεαροί και η γυναίκα του Λαμπράκη η Ρούλα… Τους περιποίθηκαν οσο μπορούσαν καλύτερα.. μας ευχαρίστησαν, μας έδωσαν ένα βιβλίο δώρο που μιλούσε για τη ζωή του Λαμπράκη και ένα άλλο έντυπο… και έφυγαν για Ζαχάρω να βαπτίσουν το αγοράκι…
Η παιδική μου περιέργεια, με έκανε να ρωτήσω τον πατέρα μου ποιοι ήταν…μου είπε τα ονόματα, αλλά μου συμπλήρωσε δεν χρειάζεται εσύ να πεις πυθμένα ποιοι ήταν… Με κυρίευσε ο φόβος αμέσως… Μου έμεινε όμως στο μυαλουδάκι μου το όνομα <<Μίκης>… Διαβάζοντας το βιβλίο του Λαμπράκη μετά από λίγες μέρες έγραφε σε ένα σημείο..<< το φέρετρο του Λαμπράκη το έβαλαν σε ένα βαγόνι του τρένου και το συνόδεψε ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Μίκης Θεοδωράκης..>> Μου έμεινε αυτό πολύ βαθιά χαραγμένο μέσα στο μυαλό μου.%202.jpg)
Φυσικά όπως καταλαβαίνεται ο φάκελος του πατέρα μου, στην ασφάλεια, συμπληρώθηκε και με την παραπάνω φιλοξενία… όσο μεγάλωνα άκουγα για αγώνες και τραγούδια και συχνά το όνομα του Μίκη.. Αισθανόμουν πολύ υπερηφάνεια, που φιλοξενήθηκε στο φτωχικό μας εξοχικό το καλοκαίρι του 1963.
Πέρασαν πολλά χρόνια για να μου το επιβεβαιώσει ο πατέρας μου ότι αυτός ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο πολύ αδύνατος και ψιλός με τα σγουρά μαλλιά…. Σήμερα μετά από 58 χρόνια έχω το θάρρος και μοιράζουμε μαζί σας ένα βίωμα από τα πολλά που είχαν στιγματίσει την παιδική μας αλλά και νεανική μας ηλικία..
Πράγματι ήρθαν 4 νεαροί και η γυναίκα του Λαμπράκη η Ρούλα… Τους περιποίθηκαν οσο μπορούσαν καλύτερα.. μας ευχαρίστησαν, μας έδωσαν ένα βιβλίο δώρο που μιλούσε για τη ζωή του Λαμπράκη και ένα άλλο έντυπο… και έφυγαν για Ζαχάρω να βαπτίσουν το αγοράκι…
Η παιδική μου περιέργεια, με έκανε να ρωτήσω τον πατέρα μου ποιοι ήταν…μου είπε τα ονόματα, αλλά μου συμπλήρωσε δεν χρειάζεται εσύ να πεις πυθμένα ποιοι ήταν… Με κυρίευσε ο φόβος αμέσως… Μου έμεινε όμως στο μυαλουδάκι μου το όνομα <<Μίκης>… Διαβάζοντας το βιβλίο του Λαμπράκη μετά από λίγες μέρες έγραφε σε ένα σημείο..<< το φέρετρο του Λαμπράκη το έβαλαν σε ένα βαγόνι του τρένου και το συνόδεψε ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Μίκης Θεοδωράκης..>> Μου έμεινε αυτό πολύ βαθιά χαραγμένο μέσα στο μυαλό μου.
%202.jpg)
Φυσικά όπως καταλαβαίνεται ο φάκελος του πατέρα μου, στην ασφάλεια, συμπληρώθηκε και με την παραπάνω φιλοξενία… όσο μεγάλωνα άκουγα για αγώνες και τραγούδια και συχνά το όνομα του Μίκη.. Αισθανόμουν πολύ υπερηφάνεια, που φιλοξενήθηκε στο φτωχικό μας εξοχικό το καλοκαίρι του 1963.
Πέρασαν πολλά χρόνια για να μου το επιβεβαιώσει ο πατέρας μου ότι αυτός ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο πολύ αδύνατος και ψιλός με τα σγουρά μαλλιά…. Σήμερα μετά από 58 χρόνια έχω το θάρρος και μοιράζουμε μαζί σας ένα βίωμα από τα πολλά που είχαν στιγματίσει την παιδική μας αλλά και νεανική μας ηλικία..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου