Κάποιες δυνάμεις της Αριστεράς προβάλουν ως κορωνίδα της πολιτικής τους τη δημιουργία ενός «Λαϊκού Μετώπου» στα πρότυπα της Γαλλίας, ως ισχυρό αντίπαλο δέος και αντίδοτο στην παντοδυναμία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στο οποίο συμπεριλαμβάνουν και το ΠΑΣΟΚ. Όπως φαίνεται, αγνοούν ηθελημένα ότι το ΠΑΣΟΚ ως αξιωματική αντιπολίτευση, το μόνο που το απασχολεί είναι να αποτελέσει την εναλλακτική επιλογή στο δικομματικό σύστημα που προοπτικά θα επιστρέψει ως πολιτικό μοντέλο, όταν πια θα ξεθωριάσει η μονοκρατορία Μητσοτάκη. Καμιά πρόθεση και καμιά διάθεση σύμπλευσης με την Αριστερά, όπως έχουν αποδείξει κατά καιρούς πολιτικές του επιλογές που συνάδουν, εμμέσως πλην σαφώς, με την κοσμοθεωρία της Νέας Δημοκρατίας: η συγκεκαλυμμένη συμφωνία του για την ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων, η απόλυτη συνδικαλιστική σύμπλευση με τη Νέα Δημοκρατία που παγίωσε έναν ισχυρό κυβερνητικό συνδικαλισμό – υπηρέτη της κυβέρνησης, η πρόταση του νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονιστή Τάσου Γιαννίτση για πρόεδρο της Δημοκρατίας και, βέβαια, η πρόσφατη στάση του στην βουλή για τα Τέμπη όπου κάνει ότι μπορεί για να μην έχει κοινό βηματισμό με την Αριστερά.
Η κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ προς τον νεοφιλελευθερισμό ακολούθησε τη γενικότερη κατεύθυνση της δυτικής σοσιαλδημοκρατίας η οποία υιοθέτησε και εφάρμοσε τα μοντέλα της σχολής του Σικάγο καλύτερα από τους ακραιφνείς δεξιούς υποστηριχτές τους. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο Μητσοτάκης επέλεξε να βάλει πρώην πασόκους σε νευραλγικά υπουργεία γιατί ήξερε, και επιβεβαιώθηκε, ότι θα κάνουν τη βρώμικη δουλειά καλύτερα από τους παραδοσιακούς δεξιούς. Ας δούμε πόσους αφηνιασμένους πρώην πασόκους χρησιμοποιεί σήμερα ο Μητσοτάκης στην κυβέρνησή του και με πόσο πάθος και κάθε μέσο προσπαθούν να περάσουν τις πιο αντιδραστικές και αντιλαϊκές πολιτικές. Είναι γνωστό από την ιστορία ότι όσοι αλλάζουν πολιτικό κόμμα, θρησκευτική πίστη ή ακόμα και ποδοσφαιρική ομάδα, για μια ζωή θα παλεύουν να αποδείξουν ότι είναι πετυχημένοι με τη νέα τους ταυτότητα και θα χρησιμοποιούν όλα τα μέσα θεμιτά κι αθέμιτα, θα γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως και τυφλοί υπηρέτες των νέων τους καθηκόντων.
Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: Υπουργός Προστασίας του Πολίτη μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2021, όταν αποπέμφθηκε με αφορμή τις μεγάλες πυρκαγιές. Επέστρεψε, βέβαια, στη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, ως ο αδιαφιλονίκητος υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Θήτευσε σε πολλές θέσεις κατά τη διάρκεια της παντοκρατορίας του ΠΑΣΟΚ: υπουργός Προστασίας του Πολίτη, υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, υφυπουργός σε πολλά υπουργεία και κομματικός γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.
Γιώργος Φλωρίδης: Υπουργός Δικαιοσύνης που θα μείνει στην ιστορία για την αδιανόητη αυστηροποίηση του νομικού συστήματος και την, μεγάλης ευαισθησίας και υψηλού ήθους, δήλωση για τα Τέμπη, ότι όποιος μιλά για μπάζωμα είναι για τα μπάζα. Ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, διετέλεσε υφυπουργός και υπουργός σε πολλές πασοκικές κυβερνήσεις.
Γιώργος Γεραπετρίτης: Υπουργός Εξωτερικών, που έγινε μέχρι και μηχανοδηγός αμαξοστοιχίας για τη στήριξη του Μητσοτάκη στο κρατικό έγκλημα των Τεμπών. Θήτευσε στη γενική γραμματεία της κυβέρνησης επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου και διετέλεσε επί ΠΑΣΟΚ σύμβουλος του υπουργείου Εξωτερικών, του υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης.
Λίνα Μενδώνη: Η ακλόνητη υπουργός Πολιτισμού, τσιμεντώματος της Ακρόπολης και κομματιάσματος των μαρμάρων στο σταθμό Βενιζέλου, επονομαζόμενη και ως Τσιμενδώνη, ήταν μέλος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, μέχρι λίγο πριν την υπουργοποίηση της. Διατέλεσε γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού επί κυβερνήσεων Σημίτη, Παπανδρέου και Σαμαρά.
Κυριάκος Πιερρακάκης: Ο υπουργός Παιδείας που θα μείνει στην ιστορία ως ο υπουργός των ιδιωτικών πανεπιστημίων, του ξεπουλήματος της δημόσιας Παιδείας και των χιλιάδων πειθαρχικών διώξεων σε εκπαιδευτικούς. Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης το 2012, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και το 2014 υποψήφιος ευρωβουλευτής με την «Ελιά».Στην περίοδο της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ήταν μέλος της ελληνικής ομάδας διαπραγμάτευσης με τους «θεσμούς», ως επιλογή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου.
Τάκης Θεοδωρικάκος: Υπουργός Ανάπτυξης,ξεκίνησε την πολιτική του διαδρομή ως γραμματέας της ΚΝΕ, στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ήταν συνεργάτης επικοινωνίας του Κώστα Λαλιώτη όταν ήταν υπουργός ΠΕΧΩΔΕ και διευθυντής του Γραφείου Τύπου του ΠΑΣΟΚ, όσο καιρό ήταν στη θέση του γραμματέα ο Κώστας Λαλιώτης.
Θόδωρος Λιβάνιος: Υπουργός Εσωτερικών, διετέλεσε ειδικός σύμβουλος του Γιάννη Ραγκούση στο υπουργείο Εσωτερικών για τον «Καλλικράτη». Επίσης, από το 2011 ήταν γενικός γραμματέας στον Δήμο Αθηναίων επί δημαρχίας Γιώργου Καμίνη.
Παναγιώτης Τσακλόγλου: Ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης έχει περάσει από το λεγόμενο «Κύκλο Ιδεών» του Βαγγέλη Βενιζέλου, ενώ τις παρείχε τις επιστημονικές γνώσεις του στις κυβερνήσεις Σημίτη, Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά – Βενιζέλου.
Ένα μείγμα δεξιών, πασόκων και χουντικών σταγονιδίων που προσωρινά το παίζουν φιλελεύθεροι. Ισχύει ότι οι λαοί έχουν την κυβέρνηση που τους αξίζει;
Πάνος Δημητρούδης/ΕΠΟΧΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου