Για τον Μπάμπη, τον εκ Βουλγαρίας καταγόμενο και στη Ζαχάρω ανατραφέντα, σας έχω μιλήσει πλειστάκις, για τον δε Κουμπαράκο, γεννηθέντα παρά τον Άγιο Σπυρo και με το καμπαναριό του ζυμωμένο, πολύ περισσότερο.
Ομοίως και για την σχέση αυτών των δύο. Μια κουβέντα και θα καταλάβετε.
Ο Κουμπάρος είναι ο μόνος στη Ζαχάρω που κερνάει τον Μπάμπη και πίνουν τον καφέ τους μαζί και όχι μόνο. Κι αυτό κάθε τόσο και λιγάκι. αλλά και του μιλά με τα αστεία και τα καλαμπούρια του, &&&. Αρκετοί, τι αρκετοί, οι περισσότεροι Ζαχαραίοι, μεγαλοκεφαλάκηδες, και κούφιοι περιγελούν και κοροϊδεύουν. Απαίδευτοι και φελλοί.. Και δυστυχώς αυτοί επιπλέουν. Στα τέτοια μας όμως και δυο αυγά Τουρκίας.
Να τονίσουμε ότι σε αυτό συνέβαλε τα μέγιστα και ο άλλος αείμνηστος ο Δημήτρης Μπάδας.
Από εκείνα τα χρόνια είμαι "χορηγός" στα υποδήματά του. Όχι σε μόνιμη βάση αλλά συχνά. Όποτε κατεβαίνω στη Ζαχάρω, όπως τώρα, η πρώτη λέξη του είναι "παπούτσια".
Πάμε παρακάτω στα ...υπερπέραν και στα υπεράνω μας.
Ο Μπάμπης είναι ο πιο αγοραίος τύπος στη Ζαχάρω και καθείς βλέπει τη συνείδηση του.. Πληρώνει την αναισθησία της κοινωνίας, θύμα της μοίρας που του την έφερε αλύπητα και πισώπλατα.
Ποια μοίρα μωρέ; Μάθαμε από την ανημποριά και την υπεκφυγή μας να τα χρεώνουμε έτσι γενικά και αόριστα σε αυτή. Ο Θεός ο δίκαιος, ο παντοδύναμος, ο παντογνώστης, ο τα πάντα πληρών εντελώς στο απυρόβλητο. Τί κάνει;
Ας σταματήσουμε γιατί ναι μεν πες-πες γίνεται η αγουρίδα μέλι και ρίχνεις την κοπελούδα, όμως η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου