Άγνωστες πτυχές των σπιτιών με τα κόκκινα φωτάκια, οι ιστορίες και τα μυστικά των γυναικών που ζουν και δουλεύουν μέσα σε αυτά, απλές, καθημερινές και ήσυχες στιγμές τις ώρες της ανάπαυσης, μα και σκληρές ώρες εργασίας με ανθρώπους, που επισκέπτονται τα σπίτια για να βγάλουν τον κρυφό τους εαυτό, κάτω από το χαμηλό φως της κόκκινης λάμπας. Ο πληρωμένος έρωτας, τα βίτσια, οι απαιτητικοί πελάτες και η σκληρή δουλειά των γυναικών που, ενώ ξεγυμνώνουν το κορμί τους, μπροστά στον όποιο άγνωστο... κρατάνε επτασφράγιστα σφαλισμένες τις ψυχές, τις σκέψεις και τα μυστικά τους.
Και πάνω απ΄ όλους και όλες... η Μαντάμ Ρόζα, που ορίζει, κερδίζει, δουλεύει, μα... και πονάει τις ώρες που μόνη της σκέφτεται το δικό της, κρυφό μυστικό.
Ο μονόλογος από το βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά,
συνεχίζει για 3η χρονιά την πορεία του στο Θέατρο 104,
από την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου. [1]
Διαβάστε και ένα ..πικάντικο μικρό κομμάτι του "μάγιστρου"
Δημ. Κουσουλά από το το βιβλίο του ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΑ:
......Αναπολούμε την παλιά μας γειτονιά. Παίζαμε δίτερμα στην οδό Λευκωσίας μπροστά στον Άγιο Αντρέα. Βάζαμε τούβλα από τις οικοδομές για γκολπόστ. Περνούσε αυτοκίνητο κάθε μισή ώρα. Κατηφορίζαμε μετά στην οδό Φυλής για μπουρδελότσαρκα. Μας κυνηγούσαν οι τσατσάδες. Μία, κάποια φορά, είχε βγεί έξω στο δρόμο και μας έβριζε: «Ακόμη δεν μαλλιάσατε ρε μαλακισμένα και θέλουτε και γυναίκα;». Και εμάς μας κόλλησε εκείνο το «θέλουτε» –μας εντυπωσίαζαν οι λέξεις της επαρχίας- έγινε το σλόγκαν του σχολείου για μήνες. Πέρασε και δίπλα στο θηλέων και λέγανε και αυτές «θέλουτε και γυναίκα;» και γελούσαν. .....
και μια δική μου ανάμνηση από τα αλλοτινά χρόνια:
Αμέσως μετά τον εμφύλιο τα χωριά άρχισαν να επουλώνουν τις πληγές τους και χρόνο με το χρόνο γενικώς η ανάπτυξη, ή η όλη οικονομία είχε ανοδική πορεία. Πόσο μάλλον το Γιαννιτσοχώρι που δεν συνέβησαν σοβαρά, αξιόλογα γεγονότα στην κατοχή και στον Εμφύλιο, και δεν υπήρξαν έντονες προσωπικές έριδες και αντιπαραθέσεις με τα γνωστά παρατράγουδα. Κι αυτό εξαιτίας της προσωπικότητας ορισμένων ατόμων από τα χρόνια του ΕΑΜ. Οπότε μια αυτό και κυρίως λόγω του μεγαλούτσικου κάμπου [μια δεκαετία πριν είχε αποξηραθεί ο Βάλτος] η ανοδική πορεία έλαβε γρήγορους ρυθμούς με αποτέλεσμα να γίνεται μετοίκηση από γειτονικά χωριά. Φυσικά και μαζί με αυτή την πορεία είχαμε και πολλές γεννήσεις από τους νταβραντωμένους κατοίκους. Στη δική μου σειρά του ΄53 είμαστε 15 αγόρια και 3 κορίτσια. Εκείνα κοντινά τα χρόνια γέμισε το χωριά τσορομπίλια και συνάμα έπεσαν αρκετά φράγκα στους κατοίκους. Οι δε 18-20άρηδες λίγα χρόνια πριν από μένα γίνονταν τελαριαστήδες ή και εμποράκια, εκπρόσωποι εμποράδων στην λαχαναγορά της πρωτεύουσας. Δυο τρία παιδιά πήγαν στο Γυμνάσιο, από αυτές τις σειρές. Τα περισσότερα αυτά τα μαγκάκια πήγαιναν με το οτομοτρίς στον Πύργο. που τότε έθαλλαν τα μπορτέλα, με κύριους πελάτες τα φανταράκια της ΣΕΤΗΛ. Ένας σπόρος απ΄ αυτούς προκειμένου να μη εκσπερματώσει στο άψε σβήσε, όπως κάνουν όλα τα "καπράκια'' στις πρώτες επιβάσεις, πριν εισέλθει στα άδυτα του ναού τον ...έπαιζε στην αυλή και έτσι κέρδιζε μερικά λεπτά περισσότερης ηδονής.
[1] Η θεατρική παράσταση ΤΟ ΜΠΟΡΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΜΑΝΤΑΜ ΡΟΖΑΣ, από το βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά, σε θεατρική απόδοση Κώστα Παπαπέτρου, μετά τις παραστάσεις της στον Πειραιά, μετακομίζει από την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου, στο Θέατρο 104 και κάθε Πέμπτη στις 21:15, για 11 παραστάσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου