Να και ένας Μπανγκλαντεσιανός......

 Και νάμαστε πάλι στο γνωστό μας παγκάκι στο Πεδίον του Άρεως. Ψιλο-έπαιζα το μπουζουκάκι και οι στιγμές χαρισάμενες. Πλησιάζει ένας νέος, μελαμψός,  σιγά-σιγά και διστακτικά και μετά τη δική μου ..αβρότητα, ΄ξεθαρρεύει  και μου λέει με κοφτά ελληνικά:

       - Μουσική καλή αρέσει πολύ, άκουσα.....

Πιάσαμε την ψιλοκουβέντα και συνέχεια αναστέναζε και έλεγε:

       -Πόνος Μπαγκλαντές. 

Σε λίγο άρχισε να τραγουδά. Χαμηλά, λυπητερά... Ο καημός έβγαινε σαν καπνός από το στενό λαιμό του μπουκαλιού του πόνου.   

Για τον μικρό Μπαγκλεντεσιανάκο, τσοπανάκο στο Κλειδί του Καϊάφα κλικ ΕΔΩ αλλά και ΕΔΩ