"Φοβάμαι μην κοιμηθώ Ολυμπιακός
και ξυπνήσω Μπαοκτζής"
Ο Πέτρος Κακολύρης, υπεύθυνος και ψυχή των Εκδόσεων Εύμαρος είναι γνωστός σε όλο τον λογοτεχνικό χώρο, Βεβαίως γνωστοί είναι πολλοί, αλλά αγαπητοί είναι λίγοι, μετρημένοι. Γνώριζα τον Πέτρο από διάφορες παρουσιάσεις, κυρίως από αυτές του Δημήτρη Κουκουλά και της Τόνιας Ζευγόλη-Νταουνάκη [1]. Όμως στο Πολιτικό-Λογοτεχνικό μνήμόσυνο για τον φίλο μας τον Κουκουλά, που έγινε στο ΒιβλιοΚαφέ του Εύμαρου, βιντεοσκοπώντας την εκδήλωση, την οποία και ανάρτησα, μου έκανε μεγάλη εντύπωση μια μικρή αναφορά στον Πέτρο, η Μαίρη Κακολύρη, συγγραφέας και αδελφή του.
Ακούγοντας δε τον Πέτρο συγκλονίστηκα, πρώτα με το καταπληκτικό κείμενο [2] του Δημ'ητρη αλλά περισσότερο με το μεγαλείο του ίδιου του ΠΈΤΡΟΥ, που είναι απλωμένο σαν λευκό σεντόνι στο βιβλίο του 'ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ". Ο Δημητράκης το περιγράφει τόσο απλά και δυνατά στην εν λόγω, κάτωθι ομιλία του.
Προσωπικά νοιώθω και μια ιδιαίτερη τιμή που μου εμπιστεύθηκε ο Πέτρος την από λογοτεχνικής πλευράς παρουσίαση αυτού του συγκλονιστικού έργου του. Και είναι συγκλονιστικό γιατί η συγκεκριμένη πλευρά του είναι πολύ έντονη. Γνωρίζουμε όλοι ότι στη συγγραφή δεν αρκεί τόσο το θέμα για να κάνει ένα βιβλίο διαβαστερό και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, όσο ο τρόπος που έχει γραφτεί. Η λογοτεχνική του αξία, δηλαδή. Αυτή που του δίνει ροή ανάγνωσης, γλαφυρότητα, περιγραφική ζωντάνια, διεισδυτικότητα και πρωτοτυπία. Και όλα αυτά συνυπάρχουν στην «Ιστορία της Καρδιάς μου». Αρκεί να σας αναφέρω ότι τώρα που το διάβασα δεύτερη φορά για τις ανάγκες της παρουσίασης, εντυπωσιάστηκα πιο πολύ από την πρώτη και βρήκα περισσότερες αρετές. Γιατί ο Κακολύρης όταν το έγραφε εκτός από την πολύ καλή και ρέουσα γλώσσα που χρησιμοποιεί διακατεχόταν και από έναν έντονο λογοτεχνικό οίστρο που δεν τον άφησε να περιπέσει σε πεπατημένες για τέτοια θέματα ψυχρές περιγραφές, Διανθισμένο με πολλά στοιχεία της καθημερινότητας, από την αρχική φοιτητική ξεγνοιασιά της Μπολόνια τη γλαφυρή περιδιάβαση των νοσοκομείων του ΕΣΥ με τα φακελάκια μέχρι τη συγκινητική αγωνία και συμπαράσταση των φίλων και συγγενών, προπαντός των αδελφών του, της γυναίκας του Βέτας και του πολυαγαπημένου του γιού Κωνσταντίνου, μέχρι τα απρόοπτα των μετεγχειρητικών περιπάτων στη γειτονιά με τη μάσκα στο πρόσωπο. Και το κυριότερο: τη λιτή περιγραφή αυτής της απαράμιλλης εσωτερικής του δύναμης και φιλοσοφημένης γενναιότητας στην αντιμετώπιση των δραματικά και «επί τα χείρω», διαρκώς μεταβαλλόμενων ιατρικών δεδομένων.Σας ευχαριστώ που ήρθατε στη σημερινή μας εκδήλωση καθώς και τους εμπνευστές αυτής και διοργανωτές της. Αποτελεί τιμή για την Πόλη μας η εδώ παρουσία του προλαλήσαντα κ. Χατζή και του συγγραφέα του βιβλίου και ακούραστου αγωνιστή για τη διάδοση της ιδέας της δωρεάς οργάνων, Πέτρου Κακολύρη.Και όλα αυτά τα στοιχεία είναι που δίνουν ζωντάνια στην περιγραφή και αυξάνουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Μαζί, βέβαια, με την ιατρική αλληλουχία των γεγονότων που παρακολουθεί και που αποτελεί το κύριο μέρος.Αλλά και εκείνο το ανεπανάληπτο χιούμορ του στις κρίσιμες στιγμές: «Φοβάμαι μην κοιμηθώ Ολυμπιακός και ξυπνήσω Μπαοκτζής» σχολίασε όταν τον έπαιρναν από το θάλαμο για να τσεκάρουν την συμβατότητα μοσχεύματος από τη Θεσσαλονίκη.Και για να μην πολυλογώ, θα το διαπιστώσετε και οι ίδιοι, η μεγαλύτερη αρετή του βιβλίου είναι το ότι διαβάζεται μονορούφι Παρ' όλο που ο αναγνώστης γνωρίζει εκ των προτέρων την αίσια έκβαση της ιστορίας. Οπότε δεν είναι τόσο ισχυρό το κριτήριο: του τι θα γίνει παρακάτω. Πρόκειται δηλαδή, από άποψη γραφής, για ένα βιβλίο συναρπαστικό. Ένα βιβλίο-κόσμημα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ σε εκείνη τη φοβερή ιστορία που γράφει για τον Αετό. Όταν φτάνει, λέει, αυτός ο μεγαλοπρεπής άρχοντας των αιθέρων στα 40 του χρόνια και αρχίζει να νοιώθει τα πρώτα σημάδια του γήρατος, απομονώνεται σε μια σπηλιά για 150 μέρες. Τραβάει και βγάζει τα παλιά του φτερά, βγάζει τα νύχια του στα κλαδιά και χτυπάει και αφαιρεί το παρακυρτωμένο του ράμφος στις πέτρες. Και όταν όλα αυτά αναγεννιούνται: πετάει ξανά με ορμή στη ζωή για άλλα 30 χρόνια.
Εγώ εύχομαι στον Πέτρο να συνεχίσει να πετάει για πολλαπλάσια 130 χρόνια! Να περάσει ακόμα και τον επίτιμο Μητσοτάκη όσο και να τραβήξει!
[1] Με την καταπληκτική "ΦΑΜΕΓΙΑ" και το "ΕΜΕΙΣΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ"
[2] Ο ΔΚ, ήταν ένας από τους συγγραφείς που ήταν και τέλειος Παραμυθάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου