ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΕΚΤΑΡΙΣΜΟΣ ..

  Νάμαι λοιπόν μια και εκτέθηκα σε μια ανάρτηση προηγουμένως ότι θα εξιστορήσω σχετικά με τον πολιτικό κλίμα στις σχολές, δυο σχετικά περιστατικά που έχω ο ίδιος άμεση εμπειρία. Είναι και τα δύο εκφράσεις, συνέπεια του σεχταρισμού. Έχουν να κάνουν και τα δυο με το ΚΚΕ, αν και βεβαίως σε λιγότερο βαθμό και σε άλλες μορφές το φαινόμενο του πολιτικού σεκταρισμού, του αυτισμού (1) και της αποκλειστικότητας της αλήθειας, της … επανάστασης συναντούσαμε ή και συναντούμε  σε όλα τα κόμματα! 

     Λοιπόν το πρώτο περιστατικό.
Μια παραμονή λοιπόν μιας από τις  μεγαλειώδεις επετείους του Πολυτεχνείου, μαζί με τα πλήθη που συνέρρεαν να καταθέσουν το λουλούδι τους στο μνημείο του Πολυτεχνείου, βρεθήκαμε και μεις με τον πολύ καλό μου φίλο και συνάδελφο, τον Παναγώτη (2) (από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη Ζωή μου). 

          Επισκεφθήκαμε το Πολυτεχνείο, προς εκπλήρωση του… επαναστατικού μας καθήκοντος.  Με το μπάσιμο από την θρυλική, καθημαγμένη  πύλη βλέπουμε όλο το χώρο στο προαύλιο ήταν παρατεταγμένα τραπεζάκια της ΚΝΕ με σημαίες κόκκινες, λάβαρα, εφημερίδες, περιοδικά και όλα τα σύμβολα  ..ιερά και όσια του κόμματος. Ολόκληρος δηλαδή ο χώρος γύρω από το μνημείο  ήταν πιασμένος. Κουκουέ παντού. Οπότε, όπως φαντάζεστε και τα μοναδικά συνθήματα που δονούσαν την ατμόσφαιρα ήταν του Κουκουέ. Τότε θυμάμαι το κύριο σύνθημα ήταν: Κουκουέ Αλλαγή Δεύτερη κατανομή. Αμάν λέω τι γίνεται εδώ ρε φίλε, μόνο ΚΝΕ υπάρχει, πού είναι οι άλλες παρατάξεις; Πραγματικά επάνω, κοντά στο κτίριο, είδαμε μερικά σκόρπια τραπεζάκια των άλλων. Ξέρετε ποιός ήταν ο λόγος για τον φίλο μου; «το ΚΚΕ έχει καθήκον να διαφυλάξει το χώρο του Πολυτεχνείου» Αυτά!!! 
Κάθε τι άλλο περισσεύει…

(Την άλλη εμπειρία προσεχώς..)

(1)   Σεχταρισμός είναι  η πεποίθηση ότι το δίκιο και η αλήθεια είναι με το μέρος μου κι αυτό το πράγμα το οποίο και το φωνάζω. Επειδή έχω την αλήθεια και το δίκιο κατά αποκλειστικότητα  με το μέρος μου, πρέπει να αγωνίζομαι και να παλεύω παντού μέχρις εσχάτων χωρίς να με ενδιαφέρει  πόσοι συμμερίζονται την πεποίθησή μου αυτή. 

το 1ο φύλλο....

(2) Το θέμα ήταν ότι εγώ ήμουνα στην Ανανεωτική Αριστερά, μέλος του του ΚΚΕσωτερικού. Και ο Πάνος του ΚΚΕ, αν και το πολιτικό κλίμα μεταξύ των κομμάτων τότε ήταν έντονα πολεμικό. Δογματικοί, σταλίνες οι μεν αναθεωρητές, οπορτουνιστές οι δε  και λοιπά και λοιπά, που τώρα φαντάζουν πολύ αστεία και γραφικά!. Πάντως εμείς όχι μόνο είμαστε πρώτοι φίλοι με κοινωνικές οικογενειακές σχέσεις αλλά είμαστε και αγαστοί συνεργάτες, όχι βεβαίως στον συνδικαλισμό στίβο που τότε ήταν στο φόρτε του, αλλά μαζί, οι δυο μας μόνο, εκδίδαμε την εφημερίδα "ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΑ ΝΕΑ". Με ένα λόγο κάναμε τα πάντα. Τη γράφαμε, τη μοντάραμε, την μεταφέραμε στο τυπογραφείο και μετά την ταχυδρομούσαμε σε όλη τη χώρα.