Οι Κρητικοί ανάμεσα στα πολλά που φημίζονται με όλη τους τη ζηλευτή κουζουλάδα σκαρφίζονται και εκείνες τις υπέροχες μαντινάδες. Κι όμως αυτή τη θεϊκή επιδεξιότητα και χάρη τη συναντάμε έτσι ατόφια και λαϊκή στην ωραία μας Ζούρτσα. Και μάλιστα από τα αρχαία χρόνια, των Φιγαλιέων και Λεπρεατών. Λέγεται ότι είναι αντίδωρο του Επικούριου Απόλλωνα.
Για κάθε μορφή τέχνης και καλλιτεχνικής δημιουργίας απαιτείται να υπάρχει κάποιος ερεθισμός έμπνευσης, ένα πρόσωπο, μια τραγική ή τραγελαφική κατάσταση. Πρώτος και πιο σύνηθες είναι ο χιλιοτραγουδισμένος έρωτας και μάλιστα τα σεκλέτια του. Τόσα και τόσα αριστουργήματα κοσμούν ολοκληρη την ανθρωπότητα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Πίνακες, αγάλματα, ποιήματα, τραγούδια και διάφορα άλλα έργα. Και οι μαντινάδες αποτελούν μια μορφή τέχνης και δη της λαϊκής. Στη Ζούρτσα, όπως είπαμε, ήταν αφιερωμένες κυρίως σε γραφικούς τύπους της αγοράς, τους θρυλικούς πρεφαδόρους. Δεν γνωρίζω τώρα αλλά εδώ παλιότερα πριν τηλεόρασης, η τράπουλα ήταν στην πρώτη θέση των ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων με την πρέφα να έχει μεγάλες πιένες, τα πρωτεία. Αλλά και τα τυχερά παιχνίδια (πόκα και τριανταένα), δεν πήγαιναν πίσω..Στη μνήμη μου έρχονται κάτι καταπληκτικές μαντινάδες που δημοσίευσε κάποτε η "ΖΟΥΡΤΣΑ" (κλικ ΕΔΩ), η ωραία εφημερίδα του συλλόγου των απανταχού Ζουρτσάνων, αφιερωμένες σε μια παρέα πρεφαδόρων που σαν γερόντια η...σουρίλα πήγαινε γόνα, το πέρδεσθαι για τους λόγιους, η κλανιά ντεεε.(1)΄
Τα τελευταία χρόνια έχουμε καινούργια συγκομιδή από σπουδαίες γαργαλιστικές μαντινάδες, όπου βασικός εμπνευστής είναι ποιος άλλος, ο Στρατηγός Νικόλαος Φάμελος. Απολαύστε μερικές προ ....αναβάθμισης κι εδώ είμαστε... καθότι τώρα που έγινε δήμαρχος οι Ζουρτσάνοι δεν τον αφήνουν σε χλωρό κλαρί.
Άσρα μαλιά στην κεφαλή
και πλάκα τα γαλόνια
μάγουλα κόκκινα θρεφτά
σαν φουσκωτά μπαλόνια.
Κι απάνου στα άσπρα του
μαλλιά, εδιάβασα τον πόνο
που έχασε από τον Πιπιλή
για πέντε ψήφους μόνο.
Κι απόρησα σαν άκουσα
τη ρήση του τσοπάνη
πίσω από τον μπάτσο
ο στρατηγός να γίνεται χαϊβάνι.
Και έτσι φαντάρος γράφτηκε
στου Πανταζή το τάγμα
σαν γνήσιος νεοσύλεκτος
φορτώθηκε με σάγμα
(1) Δυστυχώς από εκείνα τα άτομα που χαρακτηρίζονται από μια πνευματικότητα με πάμπολλες εμπειρίες και εξ αυτού διάνθίζουν την εφημεριδούλα με τέτοια τοπικά αφηγήματα και απίθανες ζουρτσάνικες ιστορίες, τα περισσότερα είναι κάποιας ηλικίας με αποτέλεσμα να μην τα πάνε καλά με internet, blog και ....τέτοια. Ακούστε τι μου έλεγε με απέραντο πόνο ψυχής ένας αντίστοιχος δικός μας Γιαννιτσοχωρίτης, ο ογδοντάρης δάσκαλος Θανάσης Ζιάς, που τα 45 τελευταία του χρόνια τα περνά στη κρύα Γερμανία. " Δεν θα συγχωρέσω ποτέ τα παιδιά μου που δεν μου έμαθαν computer και νιώθω ανάπηρος"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου