Νάτος ο φίλος μας ο Δημητράκης Κουκουλάς. με το έξοχο βιβλιαράκι του ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΕΣ έρχεται να μας θυμίσει πολλά από τη νιότη μας Και το παρακάτω κείμενο είναι δικό του. Ο υπότιτλος τα λέει όλα: Ένα γλυκόπικρο χρονικό της μεταπολιτευτικής ουτοπιας μας
Η γλαφυρή αναπαράσταση μιας εποχής και όλου αυτού του πολύχρωμου γαλαξία της
εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που ορμητικά ενέσκηψε αμέσως με την πτώση της
χούντας. Επέπεσε σαν πύρινη λαίλαπα στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Πυρπόλησε
όνειρα νέων ανθρώπων και πυροδότησε όλες τις απεργίες των μεγάλων εργοστασίων. Συγκλόνισε τους δρόμους της Αθήνας με τα ακραία συνθήματα της. Χωρίς να αποκτήσει
ποτέ και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, αν και θα μπορούσε. Είτε γιατί δεν το
επιδίωξε, είτε γιατί έμεινε πιστή στην βασική αρχή του αριστερισμού: την
πολυδιάσπαση! Όπως πιστή έμεινε και στο κεντρικό σύνθημα του σχετικά πρόσφατου
– ίσως και επίκαιρου για τα ελληνικά πράγματα- γαλλικού Μάη: «Γίνετε ρεαλιστές
διεκδικήστε το αδύνατο!» Αν και καταγράφονται πρόσωπα, οργανώσεις –μέχρι και
εφήμερες no name ομάδες που έψαχναν στίγμα και στέγη- καταστάσεις και γεγονότα,
δεν διεκδικεί δάφνες ιστορικού δοκιμίου. Γιατί απλούστατα πρόκειται για μια
κατάθεση ψυχής που με μια ανατρεπτική για τέτοια πράγματα γραφή, εστιάζει σε
ανθρώπινους χαρακτήρες και συμπεριφορές, στη εναλλαγή του ευτράπελου με το
διακηρυγμένο. Του γέλιου με τη συγκίνηση. Καθώς και στην έμφαση των παράπλευρων
… ωφελειών αυτής της διαδρομής. Όπως οι ζεστές και αγαπησιάρικες παρέες, οι
εκδρομές, τα γλέντια, το τραγούδι, το σινεμά, το θέατρο και τα βιβλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου