Κι αυτό το κείμενο του Μανούρη στην Εφημερίδα των Συντακτών" είναι σπαρταριστό, απολαύστε το ...
....Τότε που μας έστελνε ο Θεολόγος στο Κατηχητικό. Μαζευόμαστε κάθε Κυριακή απόγευμα στο παγωμένο υπόγειο, κάτω από τον ναό της ενορίας. Εκατοντάδες παιδιά. Εστω και μια απουσία να ’γραφες, δεν περνούσες το μάθημα που να πηδούσες ίσαμε τον Θεό. Ο παπάς δεν χάριζε κάστανα. Ο θείος μου ο Βασίλης είχε κουβαλήσει στο σπίτι ένα ραδιάκι μια σταλιά. Χωρούσε άνετα στην τσέπη κι ήταν εφοδιασμένο μ’ ένα μικροσκοπικό ακουστικό. Πρωτόγνωρα πράγματα, σατανικά. Παναθηναϊκός-ΑΕΚ στη Λεωφόρο έπαιζαν εκείνη τη μέρα. Δεν γινόταν να χάσεις τέτοιο ντέρμπι.
Ισόπαλες 1-1, με γκολ των Δομάζου, Πομώνη, ήταν οι ομάδες όταν ξεκίνησε το κήρυγμα του ρασοφόρου. Είχα περάσει το καλώδιο μέσα απ’ το μανίκι κι έκρυβα το μαραφέτι με την παλάμη στ’ αυτί, παρακολουθώντας τάχα προσηλωμένος. Οσοι γνώριζαν πού σεργιανούσε ο νους μου, ρωτούσαν με τα μάτια την εξέλιξη του σκορ. Προσπαθούσα να δείχνω ατάραχος. Η αγωνία είχε φτάσει στο ζενίθ, ώσπου στο 77' ο Κώστας Νικολαΐδης κάρφωσε το δεύτερο τεμάχιο. Απ’ τη λάμψη στο πρόσωπό μου, οι ΑΕΚτζήδες κατάλαβαν. Το επιβεβαίωσα με νεύματα.
Ορισμένοι πανηγύρισαν ενθουσιωδώς. Τα «βαζέλια» βλαστημούσαν, οι «γαύροι» ξενέρωναν. Η ατμόσφαιρα της κερκίδας γενικεύτηκε. Αρχισα να αλαλάζω κι εγώ. Χάβρα. «Ραδιόφωνο τρανζίστορ; Ραδιόφωνο τρανζίστορ στο Κατηχητικό;» ούρλιαζε εμβρόντητος ο ιερέας, λες και αντίκριζε τον διάβολο μεταμορφωμένο. «Φύγε και να μη σε ξαναδώ εδώ» συνέχιζε έξαλλος. «Να μου δώσετε, όμως, ένα χαρτί απαλλαγής για τον καθηγητή» πρόλαβα να πω. Μες στο κομφούζιο, το ’γραψε αμέσως. Τη σκαπουλάρισα χάρη στην τεχνολογία. Το συνιστώ. Ισως πιάνει ακόμα.
ΥΓ.: Εξάστιχο κατά παραγγελία: Αριστερός ο Πρόδρομος/ αλλά ο λόγος του ωμός/ σε κάνει να φρυάξεις/ έχει παράξενες ροπές/ γουστάρει τις περικοπές/ σε εφάπαξ και συντάξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου