ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ
Το «ρεπορτάζ» μου άρχισε με την φωτογραφία από την αρχή του δρόμου που οδηγεί στην εκκλησία της Τήνου. Ο δρόμος αυτός είναι η «Λεωφόρος Μεγαλόχαρης». Αρχίζει από τον παραλιακό δρόμο και τελειώνει στην αρχή της τεράστιας πλατείας μπροστά στην εκκλησία. Υπολόγισα , με το Google, ότι έχει μήκος κάπου 400 μέτρα, αλλά η ανηφόρα του σκοτώνει. Πρέπει να έχει πάνω από 10% κλίση, δεν είναι για μας δηλαδή
.
Η πρώτη φωτο πάρθηκε στην αρχή του δρόμου και η εκκλησία χάνεται στο βάθος. Σ’ αυτή την φωτο δεσπόζει η κόρη μου μαζί με την εγγόνα. Η κόκκινη μοκέτα διάδρομος είναι αυτή που παίρνει ο προσκυνητής για φθάσει μέχρι εκεί πάνω περπατώντας με τα γόνατα. Πρέπει να ‘σαι πολύ απελπισμένος για να κάνεις κάτι τέτοιο. Εμείς δεν είδαμε τέτοιους προσκυνητές, φαίνεται ότι τέτοια τάματα τα κάνουν τον 15Αύγουστο.Πάντως η ιστορία με την εικόνα άρχισε το 1822 από μια καλόγρια, μετέπειτα Αγία Πελαγία, που είδε – τι άλλο; - ένα όραμα που η Παναγία την καθοδήγησε πού να σκάψει για να βρει την εικόνα. Τελικά, στις 23 Ιουλίου 1823, βρέθηκε η εικόνα που ξέρουμε. Θεωρήθηκε μέγα και σημαδιακό γεγονός, αρχή της επανάστασης βλέπεις, και φθάσανε Έλληνες από παντού. Στο Μουσείο της Παναγίας υπάρχει το δαχτυλίδι του Κολοκοτρώνη αφιέρωμα.
Κάθε 23 Ιουλίου, μεταφέρεται η εικόνα στο Μοναστήρι της Αγίας Πελαγίας για προσκύνημα και το βράδυ επιστρέφει εν πομπή στην Χώρα. Αυτή η πομπή δεν είναι εύκολη. Δέκα χιλιόμετρα μακριά είναι το Μοναστήρι (το είδα και στις πινακίδες του δρόμου). Πάρα πολύς κόσμος κατεβαίνει όλο αυτό τον δρόμο και φθάνει στις 9:30 το βράδυ. Η υποδοχή γίνεται εν πομπαίς και οργάνοις, Δεν είναι περίεργο για τον Τηνιακό: Δώστου Παναγία και πάρτου την ψυχή. Χιλιάδες ήταν ο κόσμος στην παραλία. Μπάντες, παπάδες, εξαπτέρυγα, σειρήνες, βεγγαλικά και βαρελότα από τα πλοία του λιμανιού.
Τον αδικούμε όμως τον Τηνιακό … Στο συγκρότημα της Εκκλησίας υπάρχει μια πινακοθήκη και μια γλυπτοθήκη με έργα Τηνιακών καλλιτεχνών. Δεν μπορούσα όμως να πάρω φωτογραφίες. Απαγορεύται …
Πάντως για να πάρεις μια ιδέα άνοιξε τον παρακάτω δεσμό για να δεις ονόματα. Για να μην πούμε για τα τεράστια ονόματα στα χωριά, όπως ο Πύργος και τα Υστέρνια. Ή για τους κατάσπαρτους περιστερώνες και τις κατασκευές από πέτρα, ακόμα και στο εσωτερικό των σπιτιών τους. Ή για τους εγκαταλειμμένους πια αναβαθμούς στις πλαγιές.
Στην δεύτερη φωτο ένα από τα απειράριθμα μαγαζιά που πουλάνε τάματα, δηλαδή λαμπάδεςμέχρι κι ένα μπόι, αλλά και διάφορα σχετικά, μέχρι και ματζούνια για πονόδοντο, πονοκέφαλο, κοιλιόπονο κι όλα τα εις πονο ... Στις υπόλοιπες φωτο βλέπουμε διάφορες πονεμένες, πονεμένους δεν είδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου