Πλήγματα των οδών και ωδικό πλεονέκτημα

Δημήτρης Νανούρης ΕΦ ΣΥΝ

         Και άλλοτε έχω αναφερθεί στην μπάρα του Ορεβουάρ, που, εκτός του ότι σχεδιάστηκε από τον κορυφαίο Ευρωπαίο αρχιτέκτονα Αριστομένη Προβελέγγιο, προσφέρει πανοραμική θέα σε κεντρική οδική αρτηρία των Αθηνών. Πίνοντας χαλαρά το ουισκάκι σου, νιώθεις να διαπερνά την τζαμαρία και να κυλάει στο αίμα σου ο σφυγμός της πρωτεύουσας. Πριν από το 2010 έβλεπες νωρίς, τις μέρες που τα καταστήματα λειτουργούν και το απόγευμα, εκατοντάδες γυναίκες και άνδρες με πολύχρωμες τσάντες γεμάτες ψώνια να κατακλύζουν το πεζοδρόμιο, βαδίζοντας προς το σπίτι, τα γειτονικά καφέ, τους κινηματογράφους ή τα θέατρα.

Ριζωμένο δεκαετίες στη συμβολή της Πατησίων με την Κεφαλληνίας το περίπτερο που κληρονόμησε απ’ τον πατέρα του ο Πάνος, δούλευε –σωστό χρυσωρυχείο– τρεις βάρδιες καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο. Τις μικρές ώρες εργαζόταν ο Σωτηράκης, μαθητής του Εσπερινού Γυμνασίου Αγίων Αναργύρων συν τοις άλλοις. Το συνεσταλμένο, αφοπλιστικό του χαμόγελο δημιουργούσε χτυπητή αντίθεση με τη «μοϊκάνα» που διέσχιζε το ξυρισμένο κεφάλι του από το μέτωπο ίσαμε τον αυχένα. Ασυνήθιστος στη θέα παρόμοιων κομμώσεων ο κύριος Λύσανδρος, μολονότι είχαν δει τόσα και τόσα τα μάτια του, μπάρμαν γαρ απ’ τις αρχές του ’60, τον αποκαλούσε σε δήθεν αυστηρό πατρικό τόνο «Κολοκοτρώνη».

Ισως επειδή η αλλόκοτη εικόνα του κρανίου του παρέπεμπε στην περικεφαλαία του Γέρου του Μοριά. Πνιγόταν στη δουλειά ο πιτσιρικάς. Τα αυτοκίνητα σταματούσαν το ένα πίσ’ από τ’ άλλο και οι ξενύχτηδες οδηγοί αγόραζαν, μαζί με τα τσιγάρα, σοκολάτες, αναψυκτικά και ό,τι βάλει ο νους. Πληρωνόταν με τέσσερα ευρώ την ώρα, τριάντα δύο έκαστο νυχτοκάματο πά’ να πει, αρκετά για να περιποιείται το ινδιάνικο τσουλούφι και να περισσεύει χαρτζιλίκι για τα μικροέξοδα. Επειτα απ’ τη συνομολόγηση του πρώτου μνημονίου η Πατησίων άρχισε να ερημώνει. Η πελατεία αραίωνε, αρκετά μαγαζιά έβαλαν λουκέτο κι οι λιγοστοί διαβάτες κατευθύνονταν κατηφείς και βιαστικοί στη μιζέρια του καναπέ. Λιγόστεψε κι η κίνηση στο οδόστρωμα, ιδίως τις μεταμεσονύκτιες ώρες.

Στη δεύτερη δανειακή σύμβαση ο γερανός σήκωσε το περίπτερο, παρότι ο ιδιοκτήτης επιδιδόταν σε προσωπικές διπλοβάρδιες μπας και το σώσει. Ο Σωτήρης, ενήλικος πια, έμεινε άνεργος και ντύθηκε άφραγκος φαντάρος. Θλίψη επικρατούσε στον δρόμο· σύγχρονη εκδοχή της απαγόρευσης κυκλοφορίας επί Κατοχής. Τα θυμηθήκαμε προχθές αγρυπνώντας στο μπαρ με παλιόφιλους, τους οποίους τελευταία σπανίως έχω την ευκαιρία να συναντήσω. Τώρα που η πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά υπόσχεται έξοδο στις αγορές και πανηγυρική είσοδο στις λεωφόρους της ανάπτυξης περιμένω πώς και τι ν’ αντικρίσω την Πατησίων να μεταμορφώνεται. Εις μάτην.

Η όψη της παραμένει ζοφερή. Με το κιάλι θα δεις ταξί μετά τη μία. Το μόνο κίτρινο που περνά είναι τρόλεϊ με ορθίους πατείς με πατώ σε. Ο δικός μου απολύθηκε απ’ τον στρατό. Τον πέτυχα να ξημερώνεται σε περίπτερο της Κυψέλης. Κάνω παράκαμψη ν’ αγοράσω καπνό και τα λέμε πού και πού. Αμείβεται τώρα με δύο ευρώ ωριαίως, ίσα ίσα να ψευτοζεί. Δεν κατέχει, βλέπεις, το ηθικό πλεονέκτημα που, με φωτογραφικές διατάξεις, επιτρέπει σε ζάμπλουτους υπουργούς να εξασφαλίζουν επιδότηση για το τσαρδί τους στο Κολωνάκι και σε ημέτερους βουλευτές ολόκληρη την παχυλή σύνταξη από την Τράπεζα της Ελλάδος. Βγαίνοντας χάραμα πάντως προχθές από έτερο μπαρ στα Πατήσια, απολαύσαμε ανοιξιάτικο ρεσιτάλ σπουργιτιών· να τους τη σπάσουμε, αν μη τι άλλο, με το «ωδικό πλεονέκτημα»

-----------------------------------------------------

Με το συμπάθιο

Από τον βουλευτή Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ Μάκη Μπαλαούρα λάβαμε την κάτωθι επιστολή, για το χρονογράφημα με τίτλο «Πλήγματα των οδών και ωδικό πλεονέκτημα»:

«Κύριε Νανούρη, διάβασα τη σημερινή στήλη σας “Μετέωρος” στην Εφημερίδα των Συντακτών (Σαββατοκύριακο) και ομολογώ ότι εξεπλάγην με την αστόχαστη βιασύνη με την οποία σπεύσατε να υιοθετήσετε ως αληθές το χτεσινό συκοφαντικό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “Τα Νέα”, σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση με φωτογραφική διάταξη εξασφάλισε σε ημέτερο βουλευτή ολόκληρη την παχυλή σύνταξή του από την Τράπεζα της Ελλάδας.
Δεν αναφέρατε το όνομά μου, όμως με φωτογραφίσατε και, το χειρότερο, υιοθετήσατε ό,τι ψέματα έγραφαν “Τα Νέα” ως αλήθεια χωρίς να δώσετε καμία σημασία ούτε στις διευκρινιστικές δηλώσεις του υπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων Πετρόπουλου, ούτε στις πολύ πιο προσεκτικές αναφορές ακόμη και σκληρά προσκείμενων στη Ν.Δ. Μέσων.
Οφείλατε να ερευνήσετε αν το δημοσίευμα των “Νέων” είναι ψευδές και συκοφαντικό. Πολύ περισσότερο δεν συμβουλευτήκατε ούτε το ρεπορτάζ της “Εφ.Συν.” στην οποία εργάζεστε, που έκανε σωστή παρουσίαση την ίδια ημέρα(!).
Δεν είμαι σίγουρος ότι θα καταλαγιασθεί η εμπάθεια σας από το γεγονός ότι η σύνταξη μου περικόπτεται κατά 70% και όχι κατά 60% που αναφέρει η εγκύκλιος Πετρόπουλου, δεδομένου ότι γράφετε για μένα ψεύδη δεύτερη φορά, μετά το άθλιο περσινό δημοσίευμα σας, όπου με εμφανίζατε ως κάτοχο γιάφκας “εξ Εξαρχείων ορμώμενος”!
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι εκείνος που αναπαράγει συκοφαντίες, είναι και ο ίδιος συκοφάντης και έχει ποινικές ευθύνες, πολύ περισσότερο αν θέλει να λέγεται δημοσιογράφος που οφείλει να ερευνά τις πληροφορίες που λαμβάνει.
Σας αποστέλλω το Δελτίο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ με τη δήλωσή μου από την περασμένη Πέμπτη και σας ζητώ με επιμονή να ζητήσετε συγνώμη και να αποκαταστήσετε την αλήθεια».

Οταν κάποιος ζητεί, και μάλιστα με επιμονή, να ζητήσεις συγγνώμη, δεν υπάρχει λόγος να μην το πράξεις, ιδίως αν αισθάνεται αδικημένος από αποστροφή μόλις δώδεκα λέξεων που θεωρεί ότι τον θίγει προσωπικά.

Χωρίς να προβάλλω την παραμικρή δικαιολογία, παρακαλώ να με συγχωρέσετε πρωτίστως οι αναγνώστες, αλλά κι εσείς.

Οι υπόλοιπες πεντακόσιες λέξεις του επίδικου κειμένου αφηγούνταν την αληθινή ιστορία του Σωτηράκη, όστις ξεροσταλιάζει ώς τ’ άγρια χαράματα σε περίπτερο της Κυψέλης, αμειβόμενος με δώδεκα μόνο ευρώ νυχτοκάματο του τρόμου, εξαιτίας ειδεχθών πολιτικών τις οποίες προσυπογράψατε και ο ίδιος δι’ απλής ανατάσεως της χειρός. Αισθάνεστε, μήπως, την ανάγκη να του ζητήσετε συγγνώμη, κ. βουλευτά;

Οσον αφορά «το άθλιο περσινό δημοσίευμά» μας, σας χαρακτήρισα «εξ Εξαρχείων ορμώμενο» μια και ο ίδιος ξεκαθαρίσατε ότι περνάτε ικανά διαστήματα του βίου σας σε γραφεία αριστερών οργανώσεων, καφενεία, μπαρ και λοιπά κέντρα πολιτισμού και διασκεδάσεως της ιστορικής περιοχής, όπως άλλωστε και εγώ. Δεν είναι κακό.

Τα περί «γιάφκας» αποτελούν αποκυήματα νοσηρής φαντασίας.

Αφού πήρα φόρα, ζητώ για λογαριασμό σας συγγνώμη από τους Γύζη, Σουρή, Λαπαθιώτη, Ξαρχάκο, Κύρκο, Παξινού, Βέμπο, Μίνα Γιάννου και τόσους διαπρεπείς τεθνεώτες και ζωντανούς, που καίτοι «εξ Εξαρχείων ορμώμενοι», ουδέποτε διατηρούσαν άντρα τρομοκρατίας.