Οι Ινδίες σε όλο τους το μεγαλείο!!!!

            Ταξιδεύοντας σ' αυτή την αχανή και τελείως ασυνήθιστη χώρα, αντίκρισα αρκετές παρόμοιες εικόνες. Έτσι εξοικειώθηκα απολύτως με τέτοιες καταστάσεις, οπότε πλέον δεν μου φαίνονται και τόσο απίθανες.... 

Όμως αυτές οι 22 φωτογραφίες είναι πιο εντυπωσιακές από εκείνες, που είδα εγώ. Ίσως είναι ακραίες, προφανώς παρμένες από επαγγελματίες και διαλεγμένες ανάμεσα σε πολλές εκατονταδες άλλες....   

    Με την ευκαιρία αυτή θα αναφέρω κάποιες μικρές απίστευτες εμπειρίες μου στην Ινδία: 

Ήταν το μακρινό έτος 1966, όταν πήγα για πρώτη φορά, να επισκεφθώ το περίφημο Μαυσωλείο Taj Mahal στην πόλη Agra.  Πήρα ένα ταξί, για να με πάει εκεί, το οποίο δυστυχώς ήταν ένα φοβερό σαράβαλο. 

Το πρώτο εκπληκτικό εκεί ήταν, ότι οι Ινδοί τότε ουρούσαν επάνω στους τοίχους του Μνημείου! Και δεν υπήρχε ούτε φύλακας, ούτε βεβαίως εισιτήριο εισόδου... Τώρα όλα αυτά έχουν αλλάξει ριζικά και αντιμετωπίζει κανείς πλέον ορδές τουριστών και το πρόβλημα γίνεται πλέον: "Φύγε εσύ, για να δω κι εγώ !"  

Στον γυρισμό το βράδυ συνέβη το εξής: το ταξί χάλασε (καθόλου απίθανο θα μου πείτε) σε μια ερημιά και τότε ο ταξιτζής άρχισε, να το.... κλωτσάει σαν να ήταν μουλάρι, για να ξεκινήσει!!!... Απίστευτο αλλά όμως αληθινό ! Καθώς βρισκόμαστε οι δυό μας μόνοι στη μέση του πουθενά, μέσα στο πηχτό σκοτάδι άρχισαν σιγά - σιγά, "να με ζώνουν τα φίδια..." Από πολύ μακριά μάλιστα ακουγόταν μια πένθιμη μελωδία κάτι σαν μοιρολόι... Ήταν φυσικό, να κάνω μακάβριες σκέψεις.  Μα εκείνο, που με όλη την καλή σας θέληση δεν θα πιστέψετε είναι, ότι το αμάξι με τις πολλές κλωτσιές πήρε τελικά μπρος κι έτσι συνεχίσαμε το ταξίδι!... Όμως είχα συνεχώς την αγωνία, μήπως σταματήσει ξανά η μηχανή.... Πιθανολογώ, ότι η βλάβη θα ήταν κάποια κακή επαφή στα ηλεκτρολογικά του αυτοκινήτου, που με τη ισχυρή δόνηση αποκαταστάθηκε.... 

   Στο ταξίδι αυτό χρησιμοποιούσα μια πολύ μοντέρνα (τότε) κινηματογραφική μηχανή Minolta Super 8, που είχα αγοράσει πριν από μερικές μέρες στην Ιαπωνία. Όλοι οι Ινδοί, που έβλεπαν αυτή την πανάκριβη μηχανή για πρώτη φορά, απαιτούσαν από εμένα πολύ μεγαλύτερο φιλοδώρημα από ό,τι συνήθως !... Τους άκουγα να συζητούν και να δείχνουν την κινηματογραφική μηχανή μου....

Θυμάμαι επίσης, ότι μετά από μια πολύ κουραστική ημέρα με αφόρητο καύσωνα επέστρεψα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου στο Νέο Δελχί λαχταρώντας, να κάνω ένα δροσερό ντους. Δεν θα πιστέψει κανείς, ότι μου χτύπησαν καμιά δεκαριά φορές την πόρτα μου διάφοροι υπάλληλοι του ξενοδοχείου με ποικίλα προσχήματα, για να μου φέρουν κάτι (π. χ. μια πετσέτα, κρύο νερό κλπ.) ή να με ρωτήσουν δήθεν κάτι (π. χ. αν ήθελα να πάρω το πρωινό μου στο δωμάτιο!). Βεβαίως αυτό συνέβαινε, για να έχουν όλοι μια αφορμή, να πάρουν κάποιο μικρό πουρμπουάρ....

Και κάτι άλλο, που μου έκανε εντύπωση τότε, ήταν η φοβερά κακή προφορά των Ινδών στην Αγγλική γλώσσα ! Δεν μπορούσε κανείς, να καταλάβει τι έλεγαν... Και τότε περιέγραψα την κατάσταση αυτή ως εξής: "Οι Ινδοί έμαθαν Αγγλικά από κάποιον, που έμαθε Αγγλικά, από κάποιον που έμαθε Αγγλικά, από κάποιον κ.ο.κ. ......από κάποιον Εγγλέζο!...." Αυτή η κατάσταση άλλαξε βεβαίως, όταν πολλοί νέοι Ινδοί άρχισαν, να σπουδάζουν σε Βρετανικά ή Αμερικανικά Πανεπιστήμια.  

 Στην Ινδία υπάρχουν ακόμη και σήμερα ένα σωρό άνθρωποι, που ζουν λαθραία στο περιθώριο, χωρίς καν να έχουν ταυτότητα, απολύτως άγνωστοι στο επίσημο κράτος....

Πάρα πολλές δεκάδες εκατομμύρια Ινδών βεβαίως δεν έχουν τροφοδότηση με ηλεκτρισμό. Μια από τις 22 φωτογραφίες απεικονίζει το συνονθύλευμα των μυριάδων καλωδίων, που μόνο ένας Θεός μπορεί από εκεί, να βγάλει άκρη...

   Περίπου 400 εκατομμύρια Ινδών δεν διαθέτουν καθόλου τουαλέτα και αναγκάζονται, να καταφεύγουν στους αγρούς.... Και μάλιστα προτιμούν να πάνε νύχτα, για να μην φαίνονται, (ιδίως οι γυναίκες....). Το αποτέλεσμα είναι οι αμέτρητοι βιασμοί....

  

Πιστεύω πως αυτά τα λίγα δείχνουν σαφώς, ότι εμείς στην Ελλάδα παρά την τραγική οικονομική μας κατάσταση, ζούμε ακόμη και σήμερα απείρως καλύτερα από ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης.... 

  Σε διάφορες συζητήσεις μου με πολλούς συνταξιδιώτες της Ινδίας διαπίστωσα, ότι σχεδόν όλοι υποδιαιρούνται σε δυο κατηγορίες :

Οι μεν δεν βλέπουν την ώρα, πότε θα φύγουν από τη χώρα αυτή το ταχύτερο.... ενώ οι άλλοι την νοσταλγούν και δεν βλέπουν την ώρα, πότε θα ξαναβρεθούν εκεί... Δηλαδή μερικοί δεν θέλουν να την ξαναδούν στα μάτια τους ενώ άλλοι ταξιδεύουν εκεί ξανά και ξανά... Οι πρώτοι ανατριχιάζουν από τη μεγάλη δυστυχία και την ανυπόφορη φτώχεια και σιχαίνονται τη απίστευτη βρώμα.... Αντιθέτως οι δεύτεροι εντυπωσιάζονται από τις μεγάλες διαφορές, το τοπικό χρώμα και τις διαφορετικές συνήθειες της Ινδίας.... 

   Η χώρα είναι όχι μόνο πολυάνθρωπη αλλά και πολυσχιδής, πολύχρωμη, πολύπλευρη, πολύμορφη, πολυθρησκευτική.... Η κάθε περιοχή της έχει ελάχιστες ομοιότητες με τις άλλες. Θα αναφέρω μερικές: το γραφικό Κασμίρ της θρησκείας των Σιχ στα πολύ βόρεια, την πρώην Πορτογαλλική αποικία Goa και τη μεγαλόπολη Mumbai στις δυτικές ακτές, την Kerala και το Tamil Nadu στο νότο, την άλλοτε Γαλλική περιοχή Puducherry, την Kolkata της Μητέρας Τερέζας και το Cennai [πρώην Madras] στις ανατολικές ακτές, το Darjeeling με το ονομαστό τσάι του που υπήρξε ιστορικό θέρετρο των Βρετανών στα Ιμαλάια, τα Ghats στην πνευματική πρωτεύουσα Varanasi, όπου εξαγνίζονται οι πιστοί στα ύδατα του Γάγγη στη βόρεια Ινδία και τόσα άλλα.... Πολύ εντυπωσιακά είναι επίσης τα εκπληκτικά Ανάκτορα των διαφόρων Μαχαραγιάδων, μερικά από τα οποία έχουν μετατραπεί πλέον σε υπερπολυτελή Ξενοδοχεία. Και τέλος θα μνημονεύσω το θρυλικό "σαφάρι τίγρης" μέσα στη ζούγκλα (ένα ανεκπλήρωτο όνειρό μου....)

  Αλλά για να μην είναι μονόπλευρη, και συνεπώς εσφαλμένη, η εικόνα αυτής της τεράστιας χώρας πρέπει, να αναφέρω, ότι δεν είναι σε όλα οπισθοδρομική. Έχει κάνει τεράστιες προόδους με μεγάλες επιτυχίες σε πολλούς τομείς, όπως π. χ. στην αυτοκινητοβιομηχανία (γιγαντιαία εταιρία ΤΑΤΑ), στην επιστήμη των υπολογιστών και των τηλεπικοινωνιών καθώς και σε διάφορες άλλες επιστήμες ! 

   Και τώρα θα πω δυο λόγια για κάτι, που είναι ελάχιστα γνωστό: 

Στην πολύ εκτεταμένη Ινδία το εξαιρετικά μεγάλο δυτικό μέρος της συνδέεται και επικοινωνεί με τα 7 μικρά ανατολικά κρατίδιά της με ένα πολύ στενό διάδρομο, που ονομάζεται "Shiliguri Corridor" ή "Chicken's neck". Αυτή η δίοδος κυριολεκτικά "συνθλίβεται" ανάμεσα στα γειτονικά κράτη: Nepal, Bhutan και Bangladesh. Η περιοχή Sikkim ήταν άλλοτε ανεξάρτητο κρατίδιο αλλά σήμερα έχει προσαρτηθεί στην Ινδία (την επισκέφθηκα το 2014). Παρατηρείστε τώρα τον διάδρομο αυτόν στους δυο χάρτες: