Τα Δημοσια Νοσοκομεία & οι Πλατείες...... .....

"ΛΑΪΚΟΝ"

     Τις προάλλες μια καλή μου φίλη έκανε μια επέμβαση για αλλαγή φθαρμένου αμορτισέρ στο "Λαϊκό" που είναι δίπλα στην πλατεία του Αγίου Θωμά στο Γουδί, οπότε με την ευκαιρία της επίσκεψής, είπα να γράψω δυο λόγια για τα δημόσια νοσοκομεία που δέχονται αναφανδόν πυρά από τις καναλοφυλλάδες. Βεβαίως δεν μεταφέρω "γλαύκα στην Αθήνα" αλλά πλέον έχω απαυδήσει εντελώς με αυτή την ακατάπαυστη μπουρδολογία γεμάτη ψεύδη και υποβολιμαία  λάσπη. Ήδη έχω μεγάλη ιδία πείρα, είτε σαν ασθενής, είτε σαν επισκέπτης σε πολλά τέτοια νοσοκομεία [Ευαγγελισμό, Ερυθρό, Γεννηματά, Άγιο Σάββα, Αττικό και...και...]

   

 Μια χαρά λειτουργούν, καθαριότητα, καλή εξυπηρέτηση και περίθαλψη, ευγένεια και ευπροσηγορία από όλο το προσωπικό, επιστημονικό και μη, με το χαμόγελο στα χείλη. Κι όμως και τι δεν  κράζουν τα μαύρα κοράκια των ΜΜΕ.

Αλί και τρισαλί εάν το κύμα του στυγερού νεοφιλελευθερισμού [Μητσοτάκης ντε..] επιβληθεί και στη χώρα μας. Η περίθαλψη και η παιδεία, θα είναι από τους πρώτους τομείς που θα υποστούν ανεκπλήρωτη ζημιά. Ο κόσμος, ψηφοφόροι και μη γρήγορα θα αντιληφθούν τι έπαθαν αλλά θα είναι αργά, θα δουν τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση και το αμείλικτο πρόσωπο του καπιταλισμού. 

    Ειρήσθω εν παρόδω ας κάνουμε και πολιτική αναφορά. Θέλω να μου πείτε τι ψηφίζουν οι υπεραστοί: εφοπλιστές, βιομήχανοι, μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι και γενικά όλοι αυτοί οι πάμπλουτοι τύποι με τις βιλάρες στο Διόνυσο στην Εκάλη και γενικώς στα βόρεια προάστια; Μήπως ψηφίζουν Αριστερά; Δεξιά ψηφίζουν και παραδεξιά με τα μπούνια... 

    Ας επιστρέψουμε όμως στα δικά μας. 

   Συνάμα έκανα και μια βόλτα στη διπλανή πλατεία του Αγίου Θωμά. Παρατήρησα περίπου τα ίδια όπως με την πλατεία Βικτορίας. Γύρω-γύρω καταστήματα κάθε λογής και γούστου, Έβερεστ, Γρηγόρης, Γκούντις και λοιπά αναψυχής και ψυχαγωγίας και ετοιματζίδικα, με τραπεζάκια έξω σε ειδικές τέντες  να καλύπτουν όλα τα άκρα και τις γωνίες της πλατείας και στη μέση διάφορα παγκάκια. Τα τραπεζάκια γεμάτα με κόσμο, κυρίως επισκέπτες στα νοσοκομεία, μια και παραπέρα από το "Λαϊκό"  είναι τα νοσοκομεία των παίδων "Αγία Σοφία και "Αγλαϊα Κυριακού". Αλλά και τα παγκάκια γεμάτα με κόσμο, γέρους, νέους και σπανίως κάποια γυναίκα. Ξέρετε ποια είναι η διαφορά; Οι καθισμένοι στα τραπεζάκια να ρουφάνε τον καφέ τους ήταν όλοι Έλληνες και Ελληνάρες και στα παγκάκια ήταν μετανάστες και αρκετοί τσιγγάνοι.

    Πρέπει να σημειώσω ότι και στη Βικτόρια βλέπεις την ίδια ακριβώς ανθρώπινη διάταξη, μόνο ένα μαγαζί στην επάνω γωνιά, εκεί που παλιά ήταν η θρυλική καφετέρια του Δομάζου, είναι έδρα των Ρώσων, που ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μεσ΄ τό γάλα. Όλοι τους πρωί , μεσημέρι, βράδυ πίνουν μπύρες και ψυχή τους. Ελληνορώσος, πόντιος  κανείς δεν τους πλησιάζει.

     Παρόμοιο φαινόμενο με τους μετανάστες να υπερτερούν συναντάται στο έπακρο στο Πεδίον του Άρεως, μόνο που εδώ εκλείπουν παντελώς τα καταστήματα. Οι περισσότεροι επισκέπτες είναι μετανάστες και μάλιστα μελαψοί, οι περισσότεροι και αρκετοί μαύροι. Υπάρχουν κι από τους άλλους μετανάστες από τα γειτονικά μας κράτη, βαλκάνιοι. Οι περισσότεροι γεροντάκια, γονείς εκείνων της πρώτης γενιάς, μαζεύονται σε μικρές παρέες, ανά τρις-τέσσερις στα παγκάκια και παίζουν κυρίως σκάκι και λίγοι τάβλι.

   Κάποτε έπαιξα κι εγώ μια παρτίδα και ο συμπαίκτης, Πόντιος νομίζω, με κατατρόπωσε στο άψε σβήσε. [1]  Όχι ότι είμαι καλός σκακιστής, αλλά έτσι παίζω καμιά φορά, όπως επί το πλείστον και σεις.  

1] Θυμάμαι και την άλλη  ιστορία με το σκάκι. Τη δεκαετία του ΄80 που ήμουν αγροτικός κτηνίατρος στην αξέχαστη Ανδραβίδα, πολλά απογεύματα παίζαμε σκάκι  με τον Ανδρέα, στο μαγαζί του, (το άλλο, το επίθετο, αλλά και το παρατσούκλι μια και όλοι, μα όλοι οι Ανδραβιδαίοι ήταν γνωστοί με αυτά,  δεν μου ΄ρχεται καν μετά από τόσα χρόνια..). Γενικά πηγαίναμε μια την άλλη. Μια φορά σε μια διπλή μου ήττα, λέει φωναχτά ένας θεατής: Ανεξήγητο, ένας γιατρός, έστω και κτηνίατρος να χάνει από έναν απλό, αγράμματο  μαγαζάτορα"