ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΙΣ ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ"  

ΑΝ και έχει αναρτηθεί ξανά το 2012 & ΤΟ 2019

ΤΟ ΞΑΝΑΑΝΕΒΆΖΟΥΜΕ ΓΙΑ 

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!!!     

    Τότε το μεγαλύτερο νταβαντούρι γινόταν στις απόκριες. Πατιρντί με τα όλα του. Πραγματικό λαϊκό πανηγύρι. Όλη τη βδομάδα της Αποκριάς μικροί και μεγάλοι μασκαρεύονταν και γύριζαν σε όλα τα σπίτια. Το βράδυ του Σαββάτου πριν την Κυριακή της Τυρινής συγκεντρώνονταν κατά σόγια. Κουμπάροι, συμπέθεροι και λοιποί συγγενείς, Η κάθε οικογένεια έφερνε το φαγητό της. Φτιαχτά μακαρόνια με κόκορα ή αρνί. Κάθονταν σε δυο - τρεις τραπεζαρίες και έτρωγαν, έπιναν και διασκέδαζαν σαν μια μεγάλη συντροφιά. Στη μέση, ψηλά στο πατερό έδεναν μια κλωστή και στην άκρη της ένα αβγό βραστό, που το γυρνούσαν γύρω - γύρω και όποιος το έπιανε με το στόμα. Γινόταν μεγάλος τζερτζελές με πολλά γέλια και ξεφωνητά. Την ώρα του τραπεζιού έκαναν επίσκεψη διάφοροι μασκαρεμένοι, που τους έλεγαν μπούλες. Το αποκορύφωμα του γλεντιού και του ξεφαντώματος γινόταν το άλλο βράδυ, παραμονή της Καθαρής Δευτέρας. Δυο - τρία μαγαζιά, συνήθως του Τσελίκα, του Μπάκα και του Γεντίμη, έφερναν μουσικά όργανα που έπαιζαν δημοτικά και λαϊκά. Μαζί με τις χορεύτριες που κουνιόνταν, συμμετείχε και όλο το χωριό μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Δημοφιλής μπουζουξής ήταν ο Κάβουρας συνοδευόμενος από μια μελαχρινή χορεύτρια από το Βαρθολομιό, την Κλάρα94, την νταλκαδιάρα και μια ξανθιά την Ντιάνα. Αξέχαστα πανηγύρια και γλέντια τρικούβερτα!!!

    Από όλες αυτές τις ημέρες υπάρχει μια γλυκιά ανάμνηση, γεμάτη νοσταλγία και συγκίνηση. Είναι για ένα ζευγάρι μπούλες που τη δεκαετία του ’60 έδιναν το δικό τους στίγμα στις απόκριες. Ο Γύφτος και η αρκούδα. Ο Κανάρης και ο Λάκης ο Βουρλοζομάκος. Ο Λάκης τα πρώτα χρόνια που ήταν 8 με 10 χρονών πιτσιρίκος, διπλωνόταν με ένα σάισμα και με μια κουδούνα στη μέση και ο Κανάρης, 17άρης τότε, περίπου, με ένα σκούφο, μπρούτζινα περιλαίμια, ένα μεγάλο δακτυλίδι, μουντζούρα στο μουστάκι και ένα ντέφι ήταν … ο γύφτος. Έπαιζε το ντέφι παιχνιδιάρικα και ο μικρός κουνιόταν σιγανά και απαλά σαν αρκούδα, θέλοντας και μη από το βάρος που έσερνε. Δυο πράγματα έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση: το σοβαρό ύφος και στυλ του Κανάρη και ο ιδρώτας που έτρεχε ακόμη και από τα μαλλιά του πιτσιρίκου.