Ως συνέπεια της κοινωνικοπολιτικής εξέλιξης της Ζαχάρως από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής της συμβαίνει μια ιδιάζουσα περίπτωση. Αν όχι σπανίζουν, πάντως είναι πολύ λιγότεροι οι σένιοι Ζαχαραίοι και δή σερέτες. Οι περισσότεροι ως ψώρο μπαγιόκηδες είναι από χλέπες έως χλεχλίδες.
Όμως οι σημερινοί μας ήρωες, αρκετά μπακαντάσηδες, είναι πρώτα από όλα λίαν βέρζινοι. Και τους δύο, αν τους κογιονάρεις ευκόλως σακουλεύεσαι ότι έχεις να κάνεις με γιοβάσηδες νοματαίους και τακίμια.
Βεβαίως, γαμώ το φελέκι τους, σε πολλά διαφέρουν. Ο εις είναι βέρα Ζαχαραίος και δη γρανίτης, αλλά τζόρας κι ο άλλος μέτοικος, ξενομερίτης με κοινό χαρακτηριστικό τη σχετική φελάδα. Αλλά να εξηγιόμαστε Φασουλόμαγκες ή κουραδόμαγκες δεν είναι με τίποτα!
Άνθρωποι της καθημερινότητας και της αγοράς και κατά κάποιο τρόπο συμβάλλουν στη διαμόρφωση της Ζαχαρέϊκης πιάτσας.
Τα άλλα τακίμια: Ο ΓΙάννης Μαντάς, Ο Μήτσος Μιχαλόπουλος, Ο Αρφάνης και ο Κουμπαράκος. {Αρκετές φορές εισέρχεται και η αφεντιά μου...}
Όλοι δε μεγαλοπρεπείς και κύριοι!!!
*** Σένιος: ξηγημένος// Σερέτης: ζόρικος// Μπαγιόκης: λεφτάς, τα έχει// Χλέπας:κουτός//Χλεχλίδης: // μπακαντάσης: στενός φίλος//Βέρζινος:αγνός, παρθένος//γιοβάσης:πράος, ήσυχος//Φελέκι: τύχη//Τακίμι: ταιριαστός//Φελάδα:αφέλεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου