Η ανάρτηση για τον Λαπίθα πραγματικά ήταν αξιόλογη και έκανε εντύπωση σε πολλούς φίλους και φίλες αναγνώστες.
Από τα πιο ζεστά συγχαρητήρια ήταν από ένα Λαπιθιώτη, μια και το χωριό του η Σμέρνα στέκει σαν αετοφωλιά στο ανατολικό άκρο του περήφανου βουνού και φαντάζει σαν το καπέλο του γίγαντα που κοιμάται. Μιλώ για τον Σμερναίο εξαίσιο φίλο Γιάννη Θεοδωρόπουλο, που με έχει συνεπάρει το ευγενικό του ήθος και το χαμηλό του ύφος.
Ο Γιάννης λοιπόν, τις προάλλες στη Ζαχάρω, μου κατέθεσε και τρεις παρατηρήσεις, καλοδεχούμενες.
α] Η ψηλότερη κορυφή δεν είναι η Ξηροχώρη με υψόμετρο 821 μέτρα που αναφέρεται αλλά η κορυφή κοντά στην σπηλαιώδη παμπάλαιη εκκλησία της Παναγιάς της Σμερνιώτισσας, που είναι και το παρατηρητήριο της Πυροσβεστικής με ύψος 773 m.
β] Δεν γίνεται ουδεμία αναφορά στην μνημειακή εκκλησία της Παναγιάς της Σμερνιώτισσας, που κάποτε ήταν και μοναστήρι.
γ] Επίσης δεν γίνεται καμία αναφορά και στο ιστορικό Αίπυ, που βρίσκεται στις ανατολικές απολήξεις του Λαπίθα αλλά και στη Σμέρνα, [1] που είναι το μοναδικό χωριό πάνω στην οροσειρά του βουνού.
[Το βίντεο είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στον Γιάννη}
[1] Το χωριό μου, το Γιαννιτσοχώρι, έχει συγγένεια με τη Σμέρνα, καθότι έχουμε πάρει δύο νυφάδες. Παλιά τη μακαρίτισσα τη Διονυσούλα από πατροπαράδοτη οικογένεια κληρικών, που με τον άνδρα της το Γιάννη Στασινάκο μετανάστης πριν στη Γερμανία, άνοιξαν το πρώτο καφεζαχαροπλαστείο στο κέντρο του χωριού. Μέχρι πρότινος απέναντι ανέμιζε η ελιά που έπαιζε το ρόλο του πίνακα ανακοινώσεων και έφερε το όνομα "η Ελιά της Διονυσούλας" Η δεύτερη νύφη είναι η Αθηνά του Γιάννη Βλάμη, του ψάλτη, πρακτικιά για το "κριθαράκι" στα μάτια. Ενα άμπρα-κατάμπρα και την άλλη μέρα το πρωί ο καθρέπτης γελά, το "κριθαράκι" έχει εξαφανισθεί. Οπότε τις δυο πρώτες φορές που επισκέφτηκα τη Σμέρνα, πήγα ως συμπέθερος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου