Ο Αύγουστος του ΄17 ήταν πολύ μπαμπέσης. Αμέσως που ανάλαβε τα σκήπτρα από τον Ιούλη που τα παρέδωσε ιδρωμένος, χτύπησε ανηλεώς. Ακριβώς στο μεταίχμιο την πρώτη νύχτα, Ιουλίου με 1 Αυγούστου πήρε από την παρέα του Άργους το πιο καλό παιδί. Το πιο λαμπερό και τρυφερό άτομο που γνώρισα τότε στο πρώτο μου επαγγελματικό σταθμό, τον Γιάννη Ρηγόπουλο!
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCdBcyNxWhyphenhyphena3kIfqsEQmO4rkSwQwB0i1-D-XThlz3ghuZHFkDS7ltzdiK1MBFUV9nB_W578TnJdMP8eCokav57GTAwUMENQkaeHpznqnzwv9KCcsFCI5Fz1cG4kCxlq7MgCPFGBGdJ0st/s200/%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%2593%25CE%2591%25CE%25A3+2.jpg)
Περιττό είναι να αναφέρω την αριστερή του πεποίθηση και προσέγγιση της πραγματικότητας, πράγμα που αντικατοπτριζόταν σε όλες του τις δημιουργίες, εφημερίδα, ποιήματα αλλά και πάντοτε υποστηριχτής του δικαίου και προστάτης του αδυνάτου.
Με χαρά με ενημέρωσε ο αδελφός του ο Ρήγας [2], καλλιτέχνης ζωγράφος από τότε αν και ήταν πιο μικρός, πάντα υπό τη σκέπη του Γιάννη, ότι στο προσεχές μέλλον θα εκδώσει ένα βιβλίο με εκείνα τα αλλοτινά χρόνια. Μέχρι τον Σεπτέμβρη πιστεύω να κάνω μια προδημοσίευση.
Με λαχτάρα το προσμένουμε πολλοί, οπότε Ρήγα βιάσου!
[1] Πρώτος φίλος του ήταν ο αείμνηστος Ανδρέας Κατσαούνης, συμμαθητής του νομίζω και ΄ίδια σειρά με μένα, που κι αυτός έφυγε πολύ νωρίς. Γεια σου και εσένα Αντρίκο!!!
[2] Με τον Ρήγα για αρκετό χρόνο γράφαμε μαζί ένα δισέλιδο ένθετο στην "Αναγέννηση" την "Παράγκα" που βγάζαμε όλα μας τα επαναστατικά. Μετά την έκδοση του βιβλίου θα παρουσιάσω πολλά αποσπάσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου