Η ΕΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΥΜΙΟ [παρουσίαση των 2 βιβλίων & η βράβευσή του] ΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΑ!!!

            Βεβαίως, όπως λέει Bob Marley, τίποτα δεν είναι τέλειο. Ακόμα και το φεγγάρι δεν είναι τέλειο, είναι γεμάτο κρατήρες. Απίστευτα όμορφη η θάλασσα, αλλά αλμυρή και σκοτεινή στα βάθη. Ο ουρανός είναι πάντα άπειρος, αλλά συχνά συννεφιασμένος.

   Όμως, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, εξέφρασαν εγκωμιαστικά λόγια μετά συγχαρητηρίων και επαίνων για την όλη εκδήλωση.  Η απλότητα με το ωραίο τοπίο και ή όλη οργάνωση του Συλλόγου αποτέλεσαν τα μεγάλα πλεονεκτήματα της εκδήλωσης.

      Πρώτη φυσικά πήρε το λόγο η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλόγου, Διονυσία Σταθούλη. όπου καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους που ήταν πάνω από 150 άτομα από τα γύρω χωριά, την Κυπαρισσία , το Κοπανάκι και τη Ζαχάρω. Τόνισε δε εν ολίγοις τη σημασία του συλλόγου και κάλεσε τους συγχωριανούς της να είναι κοντά του.

     Στη συνέχεια, ως ...τελετάρχης τόνισα την περίπτωση των  έξι (6) χωριών, που σαν λαμπάδες παραστέκονται αντικρυστά, δίπλα στην ωραία Νέδα. Τα 3 στην Ηλέία (Αλιάς, Πρασιδάκι και Γιαννιτσοχώρι, και τα άλλα 3 στη Μεσσηνία, στην πέρα μεριά όπως έλεγαν [Κοπάνιτσα, Φόνισσα  και Μπούζι] μια και η Νέδα είναι το σύνορο των δύο νομών. Τα 6 αυτά χωριά αποτελούν μια γεωγραφική ενότητα με την ίδια κοινωνική και λαογραφική εικόνα, ήθη έθιμα κτ.λ.. Οπότε  παλαιόθεν μεταξύ των κατοίκων είχε διαμορφωθεί μια σχέση και επαφή με πολλά αμοιβαία νταραβέρια, όπως γάμοι και κουμπαριές.

    Η παρουσίαση των βιβλίων, του Θύμιου «Το ποτάμι της Ζωής» και «ΤΟ ΑΛΩΒΗΤΟ ΧΤΕΣ ΣΤΟ  ΑΦΙΛΟΞΕΝΟ ΣΗΜΕΡΑ»  και κατά κάποιον τρόπο η κριτική έγινε από τους δυο εκπαιδευτικούς, την καθηγήτρια Κατερίνα Γαλάνη–Παπαδοπούλόυ, τον δάσκαλο Αριστείδη Γκιουλή και από μένα.

    Διανθίστηκε δε από:

- την απαγγελία της Ελένης Αρβανιτάκη των Κεφαλλονίτικων μαντινάδων, που στάλθηκαν από τον ποιητή Γεράσιμο Κλώνη από τον Σύνδεσμο Ελλήνων λογοτεχνών Αυστραλίας.

- το εξαίσιο και συγκινητικό ποίημα της Γαρούφως Χαραλαμποπούλου και

- το ζεστό χαιρετισμό του Μενέλαου Αβραμόπουλου, συμμαθητή και φίλου του Θύμιου.

     Η Βράβευσή, που ήταν η κορύφωση της βραδιάς  έγινε με όλα τα μέτρα και την επισημότητα που απαιτούσε η περίσταση από την πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου κ. Διονυσία Σταθούλη για την πολύχρονη λογοτεχνική προσφορά του Θύμιου και την ακτιβιστική του δράση,  [54 χρόνια μετανάστης στην Αυστραλία],  ΑΛΛΑ και την ανιδιοτελή και άδολη προσφορά του στον Σύλλογο και στο χωριό του [1] 

     Στο τέλος πήρε το λόγο ό ίδιος ο συγγραφέας και με φανερή συγκίνηση ευχαρίστησε όλους τους ακροατές, ζώντες  και τεθνεόντες  φίλους που κι αυτοί, όπως τόνισε είναι δίπλα μας και μας ακολουθούν, πότε να χαίρονται και πότε να λυπούνται...  

 Η καταπληκτική βραδιά έκλεισε με μια ανάλογη γιορτή, ένα μικρό μπουφέ[2] και  με τις νότες του μπουζουκιού του Λεωνίδα Φαναρά και της κιθάρας του Νίκου! Βεβαίως οι πενιές έφεραν φούρλες και τσαλίμια, κυρίως αρκετές ζεμπεκιές. πρέπει να τονίσουμε ότι το χορό άνοιξε ογδοντατριάχρονος αριστοκράτης μάγκας από το Κοπανάκι με την ωραία ζεμπεκιά του, ο  Δημητράκης Αραμπατζής!!! 

   Μια καλή εικόνα θα πάρετε από την παρατιθέμενη ταινία, αν είναι ...παραπληρωματική και έγινε με αρκετά προβλήματα. [3]

Υπόψη  η όλη εκδήλωση βιντεοσκοπίθηκε ολόκληρη και σε μια βδομάδα περίπου η ταινία θα είναι έτοιμη!

   Παραθέτω και  λίγα λόγια για τον λογοτέχνη και ποιητή Θύμιο, που είναι γραμμένα και στο οπισθόφυλλο:

 Όχι μόνο το ομολογώ, αλλά το τελαλίζω, παντού, από το Τετράζι που πηγάζει η ωραία και φιδωτή Νέδα μας μέχρι κάτω τη μπούκα, που σφιχταγκαλιάζεται με τη γαλάζια θάλασσα. Αυτό το ποτάμι που η εικόνα του είναι στο εξώφυλλο του ενός βιβλίου, σαν τη χρωματιστή και πλουμιστή κουβέρτα που στόλιζε το άλογο της νύφης στα αλλοτινά χρόνια.

Εντάξει με τη Νέδα μας, τι τελαλίζω όμως;

 Ο Θύμιος είναι μια από τις πιο ευγενικές, ευαίσθητες

και ωραίες γνωριμίες της ζωής μου.

   Ξενιτεύτηκε στην Αυστραλία τα χρόνια της μεγάλης μετανάστευσης και μαζί με τον σκληρό αγώνα του μετανάστη κατάφερε και διακρίθηκε στην πιο υψηλή ανθρώπινη λειτουργία, τη Λογοτεχνία.

   Με την πλούσια παροικιακή του δράση και δημιουργία έφτασε στο σημείο να αποτελέσει, περί τη μια δωδεκαετία, τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας και συνάμα τον επιμελητή του λογοτεχνικού περιοδικού του Συνδέσμου «Ο ΛΟΓΟΣ».

 Με τέτοια επιτεύγματα αποτέλεσε τον καλύτερο πρεσβευτή όχι μόνο της .... άνυδρης περιοχής της λεκάνης της Νέδας, αλλά και όλης της χώρας μας.

   Λοιπόν η πολυπραγμοσύνη του είναι αξιόλογη, καθότι δεν είναι μόνο πολυτάλαντος στη Λογοτεχνία, ποιήματα, διηγήματα, αλλά και άδολος Ακτιβιστής, ειδικά υπέρ των δικαιωμάτων των Αβορίγινων, οι ιθαγενείς, αυτόχθονες της Αυστραλίας. Μάλιστα έζησε μαζί στην απόμερη μοναξιά, στους καταυλισμούς τους για έξη μήνες και δη στα χρόνια που η ανθρωπότητα ήταν ή έκανε την ανήξερη και δεν ήταν καθόλου ευαισθητοποιημένη. Από αυτή την τεράστια εμπειρία είναι το βιβλίο του, ΤΟ ΑΛΩΒΗΤΟ ΧΤΕΣ ΣΤΟ ΑΦΙΛΟΞΕΝΟ ΣΗΜΕΡΑ.

Αν και ο Θύμιος δεν έχει ανάγκη καμία έξωθεν μαρτυρία, μια και το έργο του λάμπει σαν το Βόρειο Σέλας, θα καταθέσω λίγα λόγια κριτικής, χωρίς να τολμήσω όμως κανένα ίχνος αξιολόγησης.

    Λοιπόν από τα γραφτά του, ποιήματα και πεζά αναδύονται μια απέραντη τρυφερότητα και

ένας λυρισμός για τον άνθρωπο με έναν βιοτικό και βιωματικό ρεαλισμό που στην επόμενη στροφή μεταπλάσσεται σε τρυφερό ρομαντισμό, ατόφια στοιχεία και λειτουργία των ποιητών.

    Ο δε πολύ καλός χειρισμός της γλώσσας, που ρέει γάργαρη σαν τη Νέδα μας, ως ανώτερος επικοινωνιακός τρόπος μαρτυρά την κουλτούρα και τη γενική παιδεία του.

  Διανθίζεται δε η γλώσσα, με παλιές κι αθάνατες λέξεις και εκφράσεις από την ντοπιολαλιά μας, που κόντρα στην πρόοδο των Νεοελλήνων επιζούν σαν τα αγριόχορτα στα ξερικά χωράφια.

     Και το τελευταίο ο Έρωτας του Θύμιου για τη φύση και τη γυναίκα μας ΑΝΑΣΤΑίνει!

Επειδή δε η Β΄ έκδοση, που έχετε, είναι οπωσούν δική μου... επιμέλεια, αισθάνομαι μεγάλη τιμή και οφείλω πολλές ευχαριστίες στον Θύμιο για την ανάθεση, την αποδοχή και την εμπιστοσύνη.

ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙΤΟ ΚΑΛΟ!!!

     

[1] Σημειωτέον όλα τα έσοδα από τα βιβλία, που πουλήθηκαν πάνω από 100, λήφθηκαν από τον Σύλλογο, προσφορά του Θύμιου.

[2] Είχα εκφράσει τη γνώμη αντί του μπουφέ, που ήταν πανάκριβος αν και.. μικρός, να διατεθεί κάτι το  κρεατικό  μετά κράσου, γουρουνοπούλα ας πούμε. Όμως υπερίσχυσε η αρχοντοχωριάτικη αντίληψη ότι κάτι τέτοιο δεν συνάδει με πολιτιστική βραδιά. Αν είναι δυνατόν... Ας είναι όμως, ΟΛΑ τα ΑΛΛΑ ήταν υπέροχα!!!

[3] Μέσα σε όλες τις αντικειμενικές δυσκολίες να αποθανατίσω τα δρόμενα, έπαθε και βλάβη η κάμερα, οπότε μείναμε στον...άσσο.