Αφιέρωμα στο Νικόλα Άσιμο

Κατερίνα Παπακυριακοπούλου

26 χρόνια έκλεισαν από τον θάνατο ενός από τους πιο αντισυμβατικούς Έλληνες τραγουδοποιούς. Δεν είναι άλλος από το Νικόλα Άσιμο που αυτοκτόνησε στις 17 Μαρτίου του 1988 στο σπίτι του, στα Εξάρχεια.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος. Καθιέρωσε το «Άσιμος» (που για εκείνον σήμαινε «απλησίαστος») και το χρησιμοποίησε αργότερα στην ταυτότητά του, στην οποία επίσης διευκρίνιζε ότι ήταν «Άνευ θρησκεύματος». Έζησε στο περιθώριο, αρνούμενος να προσαρμοστεί στον τρόπο ζωής που επέβαλε η κοινωνία και να υποταχθεί στις κοινωνικοπολιτικές επιταγές της εποχής του. Δεν ήταν λίγες οι φορές που πολεμήθηκε για την αναρχική φύση του, η οποία εκδηλωνόταν τόσο από τον τρόπο ζωής του όσο και από τα τραγούδια του.

Γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη, αν και τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Κοζάνη. Στα δεκαοχτώ του έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής, όπου δεν πήρε ποτέ πτυχίο. Αν και έγραφε στιχάκια από τα δεκατρία του, με τη μουσική ασχολήθηκε αρκετά αργότερα. Έμαθε μόνος του κιθάρα, έγραψε τραγούδια και σταδιακά άρχισε να εμφανίζεται σε μικρές μπουάτ. Το 1973 κατέβηκε στην Αθήνα, όπου δημιούργησε αρκετές μουσικές συνεργασίες με γνωστά ονόματα όπως οι Γκαϊφύλιας, Μπουλάς, Ζουγανέλη, Γώγου, Τραντάλης, Μουζακίτης…

Το 1977 φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε εκδότες και συγγραφείς, με την κατηγορία ότι επηρέαζαν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο. Αποφυλακίστηκαν μετά από πρωτοβουλία του Διονύση Σαββόπουλου. Δεν ήταν, βέβαια, η πρώτη φορά που είχε προβλήματα με την αστυνομία, καθώς ο Άσιμος μεγάλωσε κατά την περίοδο της Χούντας και, συνεπώς, της λογοκρισίας.

Το 1987 κατηγορήθηκε άδικα για τον βιασμό μιας κοπέλας, γεγονός που είχε σοβαρές συνέπειες στην ψυχολογία του. Νοσηλεύτηκε για μικρό χρονικό διάστημα στο ψυχιατρείο. Ένα χρόνο μετά κρεμάστηκε στο σπίτι του σε ηλικία μόλις 39 ετών. Μετά το θάνατό του κυκλοφόρησαν δύο ακόμη δίσκοι του: «Το φανάρι του Διογένη» με τη συμμετοχή της Σωτηρίας Λεονάρδου και το «Γιουσουρούμ – Στο φαλιμέντο του κόσμου», με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Δείτε περισσότερα

Ένα από τα τραγούδια του Άσιμου είναι το μελοποιημένο ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα, Ουλαλούμ:

Ήταν σαν να σε πρόσμενα κυρά,

απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,

κι έλεγα: Θα `ρθει απόψε απ’ τα νερά, κι από τα δάσα!

Θα `ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή

αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι,

και θα μυρίζει φώτα ήλιο και βροχή το νιο φεγγάρι!

Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ,

στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα,

και να μαζί σου κιόλας αρχινώ, χρυσή, κουβέντα

Πως να θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"

 που μ’ έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει καπνός

και τάχας σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ

Κίνησα να σε βρω στο δρόμο ωϊμένα!

μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα), χρυσή, κι εσύ με μένα!

Τόσο πολύ μ’ αγάπησες, κυρά, που άκουγα διπλά τα βήματα μου

πάταγα γω στραβός μες στα νερά; κι εσύ κοντά μου!