Το Ποτάμι που στέρεψε...

Σε περιβόλι αμοναχό πως ζεις καημένε κρίνε.

Σαν το καημό τσ' αμοναξιάς άλλος καημός

δεν είναι!(Παραδοσιακή

Κρητική μαντινάδα, αφιερωμένη 

στον Σταύρο Θεοδωράκη)

Είναι πρωτοφανής η φυγή ανθρώπων που επένδυσαν στον ‘μοντέρνο’ πολιτικό 

σχηματισμό του Ποταμιού, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι δεν

διεκδίκησαν τακτοποίηση σε άλλα κόμματα. ...του ιδιότυπου casting

Στην αρχή ήταν ο Πατέστος, η Κάτσικα και άλλα στελέχη εκλεγμένα 

δημοκρατικά στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος (Πανελλήνια Επιτροπή) 

στο πρώτο συνέδριο του Ποταμιού στο Λαύριο.

Η δεύτερη φουρνιά ήταν η συστάδα Κουρέτας, Σαμαράς, Δουράκης, 

Βανταράκης, πάλι εκλεγμένοι στην ΠΕ, αλλά και εκλεγμένοι Περιφερειάρχες

 και συντονιστές σε σημαντικές περιφέρειες που αποχώρησαν πριν βγει το 

2014. Δεν δέχθηκαν τη χρυσαυγίτικη απολιτίκ οργάνωση του κόμματους 

όπως την σχεδίασαν πρόσωπα ορισμένα καρφωτά από τον επικεφαλής.

Από εκεί και πέρα είτε αποχώρησαν , είτε αδρανοποιήθηκαν πάρα πολλά

 μέλη του κόμματος που κατάλαβαν τι παίζεται.

Οι αποχωρήσεις που συνεχίζουν μέχρι σήμερα οφείλονται κυρίως στους

 εξής λόγους εντός Ποταμιού, γιατί φυσικά υπάρχει και εξωτερικό πολιτικό

 περιβάλλον:

Πρώτον, το κόμμα είναι πολιτικά ασπόνδυλο. Δεν ξεκαθαρίζει 

τι πρεσβεύει. Είναι και με τον αστυφύλαξ , και με τον χωροφύλαξ. 

Αν είχε βγει από την αρχή να πει ότι είναι μία «Δράση» με άλλο λογότυπο, 

θα ήταν έντιμος. Αντ’ αυτού, ο καθηγητής Γραμματικάκης δήλωνε τον 

Οκτώβριο του 2014 στην Αυγή ότι «η καρδιά του Ποταμιού χτυπάει 

αριστερά». Μάζεψε και πολιτικούς γυρολόγους τύπου Λυκούδη για

 ξεκάρφωμα, αλλά το κεφάλι του νεοφιλευθερισμού πρόβαλλε με ταχύτητα

 μέσα από τη ντουλάπα.
Δεύτερον, δε στήθηκε κομματικός μηχανισμός που να διέπεται από

 δημοκρατία. Όποιος άρεσε στο Σταύρο, προωθείτο. 

Όποιος δεν του φαινόταν για μαριονέτα, τον έκανε στην άκρη. 

Η Κεντρική Επιτροπή δε λειτούργησε ποτέ. Ποτέ δεν συζητήθηκαν ψηφίσματα,

 ποτέ δεν έγινε διάλογος, ποτέ οι θέσεις του κόμματος δεν ήταν πέρασαν από

 τη βάσανο της αντιπαράθεσης ιδεών. Οι τοπικές οργανώσεις εκφυλίστηκαν σε 

«εθελοντικές» οργανώσεις παλαμάκηδων. 

Ουδέποτε ήρθε στα κεντρικά όργανα πρόταση οποιασδήποτε τοπικής η 

περιφερειακής οργάνωσης για θέμα πολιτικής, η ακόμη και οργάνωσης του

 κόμματος. Ακόμη και η πολύφερνη Επιτροπή «Διά Ταύτα», που θα 

χρησιμοποιούσε υποτίθεται εμπειρογνώμονες για να διαμορφωθούν 

συγκεκριμένες προτάσεις πολιτικής, φάνηκε γρήγορα ότι είχε δημιουργηθεί

για τα μάτια του κόσμου.
Τρίτον, ο Σταύρος φάνηκε γρήγορα ότι δεν είναι κιμπάρης. 

Βάζοντας αιφνιδιαστικά υποψηφίους μέσω ενός ιδιότυπου 

casting , αποξένωσε τα στελέχη του που κατέβαιναν υποψήφιοι 

στις βουλευτικές του Ιανουαρίου. 

Πώς να εκτεθεί στην τοπική κοινωνία ο άνθρωπος του Ποταμιού, όταν 

την τελευταία στιγμή του βάζεις στο ψηφοδέλτιο τον γιο υπουργού του 

ΠΑΣΟΚ, η την πρωταθλήτρια κολύμβησης που δεν έχει εργαστεί ποτέ

 στη ζωή της; Έτσι η ηγεσία αποξενώθηκε και από όσους πίστεψαν στην

 αξιοκρατία εντός της δομής του κόμματος.

Τέταρτον, πλησιάζοντας οι επερχόμενες εκλογές, εκεί είναι

 που φάνηκε τι κρύβεται κάτω από την γυαλιστερή επιφάνεια.

Παραγκωνίστηκαν στελέχη που είχαν σχετικά καλές επιδόσεις στις

 προηγούμενες βουλευτικές για να μπουν ξεκάρφωτα πρόσωπα 

υποψήφιοι σε εκλόγιμες θέσεις. Πήρε ας πούμε τον άνθρωπο του που

 στις εκλογές του Γενάρη ήρθε τελευταίος σε σταυρούς μεταξύ των 7 

υποψηφίων του Ποταμιού σε μία περιφέρεια και τον έβαλε επικεφαλής

 σε άλλη περιφέρεια της επαρχίας.
Αυτό είναι πολιτική αλητεία. Όφειλε ο Σταύρος να σεβαστεί την ψήφο

 της κάθε τοπικής κοινωνίας, και να αφήσει στην πρώτη θέση τους 

πρώτους αντί να τους εξοργίσει και να παραιτούνται. Όπως είναι φυσικό,

 σε αυτές τις περιφέρειες θα πατώσει.

Με αυτά και άλλα πολλά σχετικά, έμειναν στο Ποτάμι ελάχιστα μέλη, που περιφέρονται από πλατεία σε πλατεία μαζί με τους βουλευτές για να γεμίζουν τα πλάνα των οπερατέρ.

Η εικόνα αυτή προκαλεί πίκρα σε όσους πίστεψαν στο Ποτάμι, ελπίζοντας σε μία έντιμη παρουσία στην παρακμάζουσα πολιτική σκηνή.

Ίσως με την αποχώρηση των στελεχών της ΛΑΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ και την προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του ΠΑΣΟΚ να βρεθούν ευήκοα ώτα για τους παλιούς Ποταμίσιους!