Ο ΚΑΖΑΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ......ΚΑΛΑΜΙ:

          Τα αλλοτινά χρόνια (δεκαετία του 70΄) κάτω στην Μπούκα έμενε  χειμώνα - καλοκαίρι σε μια καλύβα ο Γιώρης ο Καζανάς. Καταγόταν από το χωριουδάκι στην πέρα μεριά της Νέδας, τη Φόνισα. Ανθρωπάκι αγαθό και πράο δεμένο με τη γη και τα ...καλά της βάσανα. Είχε δυο-τρία στρέμματα χωραφάκι και δεν είχε αφήσει σπιθαμή για σπιθαμή που να μην την είχε φάει με το αξινάρι του, που ήταν πλατύ και ίσα με το μπόι του. Να μην τον αδικούμε το ύψος του ήτανε ένα στειλιάρι συν τρεις παλάμες. 

Η Μούκα και η Νέδα!

    Δουλειά - δουλειά όμως και Κώτσο Βασιλιά! Ναι άμα κάποιος κατηγορούσε την Εξοχότητα τον Βασιλέα γινόταν θεριό ανήμερο να τον κατασπαράξει. Δικαιολογημένα γιατί κάθε πρωτοχρονιά λάβαινε ευχετήρια κάρτα από τον κ. Κοκό.    Πάνω στο χωριό βέβαια δεν ανέβαινε καθόλου και  μοναδική παρέα είχε τα ψαροπούλια και τις χελώνες και καμιά φορά τον τελαριαστή στις ντομάτες όταν τις έδινε στον έμπορα. Μόνος του τις καλλιεργούσε και μόνος του τις μάζευε, εκτός καμιά φορά στη χάση και στη φέξη ερχόταν η γυναίκα του από τη Φόνισα που κι αυτή ήταν μια μπουκιά άνθρωπος, πιο κοντούλα από το Γιώρη.  

Το βασίλειο του Καζανά
στη Μπούκα σήμερα....

       Μια φορά, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε και οι αναμνήσεις μας οδηγούν σε άλλα πελάγη, ένα απόγευμα άνοιξε ο ουρανός στα δύο και έβρεχε με τα τουλούμια όλη νύχτα σε σημείο τέτοιο που βγήκε η Νέδα και όλη Μπούκα έγινε μια λίμνα. Την άλλη μέρα κατά το μεσημέρι τρεις λεβέντες από το χωριό κατάφεραν με το τρακτέρ από θάλασσα - θάλασσα και έφθασαν από κάτω  στο τούμπι της Μπούκας, που τη χώριζε από την παραλία και εκεί ήταν μια συστάδα από σκίντα και πικροδάφνες μαζί με την καλύβα του Καζανά από καλάμια και φτέρη. Δεν άργησαν να εντοπίσουν τον Καζανά  που αν και βρεγμένος μέχρι το κόκαλο ήταν σαν αλαφιασμένος και γυρνούσε μια από δω και μια από εκεί συνέχεια. Δεν έπαιρνε κουβέντα. Ήταν φανερό ότι κάτι έψαχνε με μανία. 

   Με τα πολλά ακούγεται  μια φωνή: 

           :Νάτο ρε, νάτο και κρατούσε σφικτά στα χέρια ένα χοντρό καλάμι. 
           : Τι έγινε ρε Γιώρη και κάνεις έτσι, του είπαν τα παιδιά. 
           : Δε γλέπουτε ρε εδώ τούτο το  καλάμι είναι όλη η περιουσία μου

      Καταλάβατε φαντάζομαι το δράμα που πριν από λίγο είχε παιχθεί. Ο Καζανάς όλα αυτά τα χρόνια του μόχθου και της μεγάλης του τσιγγουνιάς ότι λεφτά έπαιρνε από τον έμπορα τα έχωνε για ασφάλεια μέσα σε   ένα καλάμι, που το είχε κάνει κούφιο. Η μεγάλη πλημμύρα παρέσυρε το καλάμι κι ο Καζανάς μέχρι να το βρει όλη νύχτα πήγε στον κάτω κόσμο χίλιες φορές. Πάντως από τότε τα έβαλε στην Αγροτική και απ΄αυτά πήρε ένα τριάρι εκεί κοντά στη Βικτώρια για επένδυση όπως έλεγε. Η συνέχεια Θεός και ψυχή του........ 

 . Εκεί κάπου το 2000 τον επισκέφτηκα στα τελευταία του στον Άγιο Σάβα και φέρνοντας την κουβέντα στην ιστορία με το καλάμι μου λέει: 

     :Ξέρεις είχα δύο καλάμια, στο ένα είχα τα πολλά και στο άλλο τα λίγα. Είχα πάρει τα μέτρα μου.....γιατί φοβόμουνα και τον ίσκιο μου....