Όπως θα δείτε και και στο υποκείμενο βιντεάκι προχτές το βράδυ, στις 2-2-17 στο χωριό, παραδώσαμε τα καλούδια (ρούχα και παπούτσια) στα 6 γυμνοπούλια παιδιά από το Πακιστάν, που τόσες φορές έχω αφιερώσει σχετικές αναφορές.(κλικ ΕΔΩ) Και η δική μας χαρά ήταν μεγάλη και αμέριστη αλλά των Πακιστανών ήταν τεράστια. Με δέχτηκαν στο σπιτικό τους, που η Βούλα το έχει κάνει υποφερτό, καλούτσικο. Κρεβάτια σε σε 4 δωμάτια μια μεγαλούτσικη κοινή τουαλέτα και μια σχετική κουζίνα που όλοι φροντίζουν το νοικοκυριό τους. ¨Όποιος κάνει μεροκάματο και οι δεν έχουν, το φαγητό είναι για όλους. Η φωτιά που καίγεται στη σόμπα τους δίνει το σύνθημα και το παρασύνθημα.
Ξέρετε τι μου έκανε μεγάλη εντύπωση; Η αγάπη που έδειξαν μεταξύ τους και αλληλεγγύη.Κάθε "δώρο" που που έβγαζα από τα κουτιά, κανείς δεν είπε σε μένα, σε όλα ο καθένας έδειχνε τον άλλον. Έχω την εντύπωση ότι αποτελούν μια μικρή κομμούνα χωρίς κανένα μέσο παραγωγής πέρα από τα χέρια τους! Αν και είναι από μια φτωχιά και εξαθλιωμένη χώρα κι όμως βγάζουν έναν πολιτισμό και μια ανθρωπιά που λείπει από τους περισσότερους από μας.
Στο τέλος μαζί εκφράσαμε τα θερμά ευχαριστήρια μας στους καλούς φίλους που αμέσως ανταποκρίθηκαν και πρόσφεραν ένα μικρό δώρο αλλά ένα ωραίο κομμάτι ανθρώπινης ψυχής. Τους Ευχαριστήσαμε όλους: Τόνια, Βανέσσα, Γιάννη, Δημήτρη και Κώστα Εστέρ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου