Του Σωτήρη Χ. Σωτηρόπουλου*
Αυτές τις μέρες, κατά την ψήφιση του πολυνομοσχέδιου στη
Βουλή, πολύ μελάνι χύθηκε και πολλές κραυγές ακούστηκαν για τη γενναία αύξηση
των οικογενειακών επιδομάτων σε όσους έχουν ένα ή δύο παιδιά και τη μικρή
αύξηση ή ελάχιστη μείωση στους τρίτεκνους και πολύτεκνους (ακόμη και την
κατάργηση στα μεγάλα εισοδήματα).
Ο γράφων είμαι πολύτεκνος με τέσσερα μεγάλα πλέον παιδιά που
δεν έτυχα αυτού του «ευεργετήματος». Αντίθετα σήμερα (εγώ, ο συμπαθών -το
ομολογώ- την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική στο θέμα) τα δύο από τα παιδιά
μου με δύο μεταπτυχιακά το καθένα, έμειναν άνεργα, το ένα επί τρία χρόνια και
το έτερο εξακολουθεί να είναι άνεργο και τρόφιμο στην οικογενειακή στέγη... Ας
είναι.
Λοιπόν, παρ’ ότι το κονδύλιο για τη «στήριξη του παιδιού»
αυξήθηκε με γενναιότητα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, οι ουρανομήκεις
κραυγές έφτασαν στους έβδομους ουρανούς σύμπασας της μείζονος και ελάσσονος
αντιπολίτευσης (από τη φασιστική Δεξιά του Μιχαλολιάκου μέχρι την πούρα
κομμουνιστική Αριστερά του Κουτσούμπα) και τα «κροκοδείλια δάκρυα»
περίσσεψαν...
Και μάλιστα με επιχειρήματα έωλα (ακόμη και με την
κυριολεκτική - ετυμολογική ερμηνεία της λέξης: έωλος = αυτός που είναι μιας
ημέρας, παλιός, αυτός που παραμένει μέχρι αύριο, χθεσινός, μπαγιάτικος, βλ.
λεξικό Liddell & Scott). Μάλιστα οι οιμωγές των αντιπάλων της κυβέρνησης
συνοδεύτηκαν από τις «στημένες» εκπομπές των πρωινάδικων με αντιπολιτευτικές
κορώνες εκπροσώπων οργανώσεων (κυρίως των τρίτεκνων) που δεν κρύβουν ότι είναι
κομματικά παραμάγαζα της Νέας Δημοκρατίας.
Το κύριο επιχείρημα των αντιδρώντων είναι ότι με την
«αδικία» που γίνεται στις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες θα καταρρεύσει
πλήρως το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας!.. Και, βεβαίως, χωρίς να αιτιολογούν
τη θέση τους.
Για να δούμε όμως: Είναι σωστή αυτή η άποψη και δικαιολογεί
τους φόβους τους; Τα οικογενειακά επιδόματα στις τρίτεκνες οικογένειες δόθηκαν
(για πρώτη φορά) από την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993, και μάλιστα με
τυμπανοκρουσίες. Τότε οι γεννήσεις ήσαν 102.000 τον χρόνο, ενώ σήμερα μετά 25 ολόκληρα
χρόνια, οι γεννήσεις περιορίστηκαν στις 92.000 το χρόνο, δηλαδή έγιναν 10.000
το χρόνο λιγότερες!... Πού είναι λοιπόν η ενίσχυση και η σωτηρία του
δημογραφικού προβλήματος; Πουθενά.
Θα μου πείτε βεβαίως ότι στηρίχτηκαν κάπως οι πολυμελείς
οικογένειες να περνάνε καλύτερα, να σπουδάζουν με κάποια άνεση τα παιδιά τους
κ.λπ. Πολύ σωστά, γιατί έτσι πρέπει. Όμως το δημογραφικό πρόβλημα όχι μόνο δεν
λύθηκε, αλλά χειροτέρεψε...
Και τούτο γιατί στο διάστημα αυτό δεν ενισχύθηκε η μεγάλη, η
συντριπτική πλειονότητα των ζευγαριών οικογενειών άτεκνων, μονότεκνων και
δίτεκνων που φτάνουν να είναι περίπου στο ένα εκατομμύριο, ενώ οι τρίτεκνες και
πολύτεκνες δεν ξεπερνούν τις πέντε με έξι δεκάδες χιλιάδες...
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Ποιος δικαιούται και θέλει
το οικονομικό κίνητρο για να αποκτήσει το πρώτο ή το δεύτερο ή το τρίτο παιδί;
Ασφαλώς η πλειοψηφία αυτών των ζευγαριών (δηλαδή οι μονότεκνες και δίτεκνες
οικογένειες) που σύμφωνα με τον αμείλικτο νόμο των πιθανοτήτων θα δώσουν
περισσότερα παιδιά στην πατρίδα αφού είναι δεκαπλάσιες σε αριθμό από τις μέχρι
τώρα επιδοτούμενες.
Κοντά στον νου και η γνώση λοιπόν!... Γιατί το οικονομικό
κίνητρο (μαζί βέβαια με άλλα κίνητρα, όπως βρεφονηπιακοί σταθμοί, διευκολύνσεις
από την εργασία, φορολογικές ελαφρύνσεις κ.λπ.) θα ωθήσει τους νέους ανθρώπους
να δουν ένα μέλος στην οικογένειά τους που το επιθυμούν διακαώς, σε αντίθεση με
τους τρίτεκνους ή πολύτεκνους, που σε δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές
συνθήκες (όπως είναι οι σημερινές) είναι καταπονημένοι και τους φτάνουν τα τρία
ή τέσσερα παιδιά...
Εκτός και, θεωρούμε ότι οι θηριώδεις (έστω και σπάνιες)
οικογένειες των 6-8-10 παιδιών θα σώσουν το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας,
αφού αυτές συνήθως γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από παρεκκλησιαστικές ή
δήθεν φιλανθρωπικές οργανώσεις...
Τελικό συμπέρασμα: Άλλο η ενίσχυση τρίτεκνων και πολύτεκνων
οικογενειών που έχουν μικρά εισοδήματα, για να ζουν καλύτερα και με
αξιοπρέπεια, και άλλο η λύση του δημογραφικού προβλήματος της φιλτάτης
πατρίδας, που, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα της χώρας σήμερα, δεν
σώζεται από αυτούς. Το πρόβλημα θα λυθεί μόνο εφόσον ενισχυθούν τα νέα ζευγάρια
που δεν έχουν παιδιά ή έχουν ένα και δύο για να αποκτήσουν ένα ακόμη...
Επομένως η «έμπνευση» της κυβέρνησης να ψηφίσει αυτή τη
ρηξικέλευθη πρόταση ήταν πράγματι σοφή και επιβεβλημένη. Και δεν ξέρω αν την έχουν
πολυκαταλάβει οι βουλευτές της (αν κρίνω από τα αντεπιχειρήματά τους, που...
τραυλίζουν όταν δέχονται τον ορυμαγδό των κατηγοριών από την αντιπολίτευση ή
από κάποια γνωστά μίσθαρνα τηλεπαπαγαλάκια...).
Καιρώ τω μέλλοντι ίδωμεν εάν και κατά πόσον το νέο μέτρο που
ψηφίστηκε θα δικαιώσει ή όχι τις δικές μας απόψεις.
* Ο Σωτήρης Χ. Σωτηρόπουλος
είναι παιδίατρος, πρόεδρος της
Κίνησης Πολιτών «Κοινωνική Ένωση Αναδημιουργίας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου