Με τις πρώτες ματιές στην ανάρτηση της Ευρυδίκης στο fb κατάλαβα ότι λέμε για την ίδια γυναίκα. Εγώ την ήξερα ως κυρά Φρόσω από το Πεδίο του Άρεως (κλικ εδω) και η Ευρυδίκη μιλούσε για την κυρία Μαρία στα Εξάρχεια. Ναι ήταν η ίδια η άστεγη αλλά υπερήφανη γυναικούλα με τα κάτασπρα, μπαμπακί μαλλιά που στέκει κάθε μέρα στο ίδιο παγκάκι του πάρκου. Διαβάζοντας παρακάτω ξεδιάλυνα μια απορία που είχα από πολύ καιρό. Κάποτε ρώτησα τη κυρά μας που κοιμάται τα βράδια και γελώντας μου είπε στο σπίτι μου. Μόνο αυτό θα προσθέσω. Κάποια μέρα της πήγα ένα μπολάκι με φαγητό κι αφού το πήρε μου λέει: Δεν θέλω να σε προσβάλω, αλλά πες μου είναι καθαρό;
Αξίζει και παραξίζει να διαβάσετε τη συνέχεια:
Η κυρία Μαρία είναι ηλικιωμένη, μικροκαμωμένη κι άστεγη˙ κουβαλά τα πράμματά της με πλαστικές σακούλες πάνω σ ένα φθαρμένο καροτσάκι για ψώνια. Τα βράδυα απαγγιάζει στις εισόδους των πολυκατοικιών της Σ.Τρικούπη στο άβατο στα Εξάρχεια.
Κάθε πρωῒ η κυρία Μαρία με μια σκούπα μεγαλύτερη απ το μπόι της σαρώνει τον δρόμο μπροστά απ τις εισόδους που την “φιλοξενούν” σαν αντάλλαγμα˙ δεν είναι ζητιάνα! μετά μαζεύει το νοικοκυριό της και πάει στο πεδίο του Άρεως, όπου περνά την μέρα της μέχρι την ώρα που κλείνουνε τις πύλες το απόγευμα, μετά πίσω πάλι στην Τρικούπη.
Εκεί στην πύλη της Αλεξάνδρας παλιότερα είχαμε πιάσει κουβέντα -γλυκομίλητο άτομο- με συμβούλεψε να μην περνώ το πάρκο αργά γιατί όπως μου πε “ορισμένοι ξεχνάνε την ανθρωπιά τους απ έξω… “ ωραία! άλλο ένα ταλαιπωρημένο άτομο των καιρών, τόσα και τόσα προσπερνάμε κάθε μέρα… Με μιά διαφορά.
Η κυρία Μαρία με τα μπαμπακί μακρυά μαλλιά έχει και μιά Μαυρούλα που την λατρεύει κι είναι το σκυλάκι του χτεσινού ποστ!
Περνώντας σήμερα “οργανωμένη” με κονσέρβα για το πλάσμα, μια φιλόζωη που ταΐζει αδέσποτα με πλησιάζει χαμογελώντας και μου λέει << η Μαυρούλα ξέρετε δεν τρώει απο κανενός το χέρι εκτός απ της κυρίας Μαρίας κι ας έχει να φάει μέρες… >> είχε δίκιο, - το πλάσμα ούτε που κοίταξε το φαγητό-, και μου αφηγήθηκε την ιστορία τους. Η άστεγη υιοθέτησε το πλάσμα παρ όλη την δεινή της κατάσταση από πέρσι όταν το βρήκε παρατημένο. Δεν γίνεται να το χει μαζί της στους χώρους που καταφεύγει τα βράδυα για ύπνο και του χει μάθει να την περιμένει εκεί στην είσοδο του πάρκου κάθε μέρα. Αρκετοί περίοικοι ξέρουν την ιστορία και της δίνουν φαγάκι για το σκυλί. Μαζί περνούν τις περισσότερες ώρες της μέρας μέσα στο πάρκο, τις νύχτες συναντιούνται στα όνειρά τους.
Μην σκεφτήτε αύριο τι θα γίνουνε˙ σήμερα, στην πύλη του πάρκου, απ την μεριά της Αλεξάνδρας, κάτω απ το πέτρινο βλέμμα της Αθηνάς, η δεσποινίς Μαυρούλα έχει μία κυρία Μαρία ασπρομάλλα, άστεγη, μικροκαμωμένη, που εκτός απ το χρώμα των μαλλιών μοιάζουνε, κι αγαπιούνται πολύ…
Πολύ νωρίς το απόγευμα πάνω απ την Ευελπίδων τρείς κρίκοι ασφαλείας κρατούσαν τσιτωμένο το φεγγάρι στον ουρανό, γιατι ήταν ζαλισμένο απ τον ήλιο απέναντι…
☛ https://www.youtube.com/watch?v=WEQ0l_m3Xm0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου