ΤΟΥ ΑΠΟΛΩΛΟΤΟΣ...

Κατερίνα Επιτροπάκη

Στης Κουμουνδούρου τα σκαλιά, με κρύο και μ’ αγιάζι
Φανούριος γονυπετής κλαίει κι αναστενάζει:
Συγχώρα με Αλέξη μου, άνοιξε την καρδιά σου,
πάρε με Αλέξη, πάρε με, μέσα στην αγκαλιά σου.
Κι αν έσφαλα, μετάνιωσα. Τώρα νερό κι αλάτι.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ξαναγυρνώ. Κάνε με Αλέξη, κάτι!
Να μ’ έχετε στο φτύσιμο μεγάλο ρεζιλίκι
δωσ’ μου, Αλέξη, να χαρείς, κανένα υπουργιλίκι.
Τόσο καιρό το προσπαθώ. Μη μ’ αδικείς. Ειν’ κρίμα.
Θυμάσαι που δεν ψήφισα, εγώ τον Σταύρο Δήμα;
Και τώρα ψάχνω ο καψερός το έλεός σου να ‘βρω,
Εγώ! Που όταν έπεφτε, τότε, στην ΕΡΤ το μαύρο,
έκανα απ’ την κυβέρνηση γενναία αποχώρηση.
Τώρα να μην αξιωθώ μια κάποια αναγνώριση;

Κάνε με Αλέξη υπουργό, κι αλήθεια σου τ’ ορκίζομαι.
Όλες τις μαλακίες σου θα τις υπερασπίζομαι.
Πάρε με πίσω στο μαντρί, δεν θα το μετανοιώσεις
κι εγώ θα πλέκω εγκώμια σε λόγους και δηλώσεις.
Δείξε σε μένα Αλέξη μου εμπιστοσύνη πλέρια.
Σταμάτα να με λοιδωρείς, και κόψε τα χουνέρια.
Ν’ ακούγεται από διαρροές το όνομά μου όλο
και ν’ απομένω πάντοτε με το κ@υλί στον κώλο;
Κι όλο στο τέλος έπινα πάντα πικρό φαρμάκι
κι έραβε τσάμπα η κυρά καινούριο ταγεράκι.
Μη με πετάς στ’ αζήτητα, σαν του αυγού το τσόφλι,
πάρε με Αλέξη να διαβώ της δόξας το κατώφλι.
Κορώνα θέλω να γενώ, πάνω στην κεφαλή σου
και θάμαι πάντα, Αλέξη μου, το πιο πιστό σκυλί σου.
….
Κι ως κλαίει, χτυπιέται, σπαρταρά, ο Αλέξης τον λυπήθηκε
Και σκέφτηκε πως αρκετά ο Φώτης τιμωρήθηκε
Θα γέμιζε απ΄ το κλάμα του ακόμα κι ο Σαγγάριος.
Άσε που αποδείχτηκε, εξπέρ σφουγγοκωλάριος!
Κι έτσι τονε συμπόνεσε τον Φώτη τον καημένο
και βοηθό τον έκανε στον Πάνο τον Καμένο.
Κι ο Φώτακας εχάρηκε πολύ αυτή τη νίκη
Ήταν κι ο ίδιος, ως γνωστόν, πάντα μεγάλο εθνίκι.
Κι έτσι κυλήσαν δάκρυα χαράς στα μάγουλά του
που επιτέλους γύρισε στην οικογένειά του.
Γλέντι τρικούβερτο έγινε στο κουβελέϊκο μέσα.
και η κυρά ράβει ταγέρ σε στυλ υφυπουργέσα!
Κι άιντε, ας τσουγκρίσουμε κι ας πούμε άσπρο πάτο
Τι κι αν ποτέ δεν ξέρουμε αν έχει παρακάτω…