Κάποτε στη Βέροια......
Σήμερα 25 Μαρτίου, εκτός της Εθνικής Παλιγγενεσίας γιορτάζουν πολλές φίλες και φίλοι. Έτσι και εγώ, πριν το μεσημέρι, άνοιξα το κινητό μου στο Β και μου βγήκαν όλα μου τα προσφιλή ονόματα . Πρώτο πρώτο φιγουράρισε το Βαγγέλης Αντωνόπουλος. Κόλλησε το μυαλό μου και δεν πήγαινε παρακάτω, δεν μπορούσα να ταυτοποιήσω το πρόσωπο. Ξάφνου μια στιγμή σαν αστροπελέκι ήρθε μπροστά μου ο φίλος μου ο ΒΑΓΓΈΛΗΣ επί 5 ολόκληρα χρόνια σταθερός και καθημερινός συνεργάτης μου.
Ναι ο ΚΑΒΟΥΡΑΣ που σάλπαρε νωρίς νωρίς, πριν δυο χρόνια, πριν καν μπει στα 60ήντα.
Να τος μπροστά μου, πάντα ζει και θα ζει εσαεί!!!
[ Για τον άλλο μακαριστό,
Βαγγέλη Αποστολόπουλο
θα γράψω σε λίγο}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου