ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΟΧΩΡΙ

Γιώργος Ντούφας

Απομνημονεύματα 

  Στο σημερινό Γιαννιτσοχώρι – Γιαννιτσά όπως το έλεγαν τότε μόνιμα καθόσαντε μέχρι το 1930 οι εξής οικογένειες. Κοντά στο πηγάδι ο κατόπιν συμπέθερος μου Λιας Κόλλιας, και ο γέρο Πάνος Διαμαντόπουλος, ανατολικά και σε απόσταση

500 μέτρα καθόσαντε οι Γεροσταθαίοι, Χρίστος κ’ Γιάννης ξαδέρφια δεύτερα της μάννας μου, - είχανε μησακά κτήματα σταφίδες κάποιον Βουδούρη από τη Ζούρτσα. Κοντά εκεί ήσαν και τα κτήματα. Γ. κ Θανάση

Ο Καπετάν Θοδωρής κι ο Καπετάν Μάρκος

Πιπιλή – Μπαλαφάρη και είχαν σπίτια και καμιά φορά καθόσαντε σεμπροί τους δηλαδή μησακάτορες. Φυσικά λίγο πιο πέρα κατοικούσε η οικογένεια του μακαρίτη του Γιώργη Κανταλώνη που αποτελείτο από αυτόν, την γυναίκα του και την κόρη τους. Δυστυχώς δεν υπάρχουν κανείς από την οικογένεια γιατί οι γονείς φυσικά πέθαναν σχεδόν γέροι, αλλά η κόρη τους ονόματι Βενετσάνα που είχε πανδρευθή, πέθανε αρκετά νέα γύρω στα 30 της χρόνια από φυματίωση γύρω στο χρόνο 1950 όταν πια το Γιαννιτσοχώρι είχε γίνη χωριό, χωρίς να αφήση απογόνους γιατί δεν είχε παιδιά – ο άνδρας της μετέπειτα πανδρεύτηκε και σήμερα έχει οικογένεια, μένει μόνον το καλοκαίρι εκεί και νομίζω το χειμώνα στη Ζαχάρω. Λίγο ποιο κάτω λίγα μέτρα έμεναν οι οικογένειες Γεωργίου Παπακυριακόπουλου – Κούλη Παπακυριακόπουλου (αδερφού του) και οικογένεια του Δημήτρη Παπακυριακόπουλου όλοι αυτοί είχανε το παρατσούκλι τσιγγαναίοι, και η τοποθεσία νεροσουρμή.

Τώρα εκεί μένει μόνον ο Νίκος Γεντίμης σχεδόν με τη γυναίκα του γιατί τα παιδιά τους άλλα κάθονται μέσα στο Γιαννιτσοχώρι και αλλού. Βορειότερα από τη Νεροσουρμή καθόταν ο Γέρο κουτσός – Κώστας Μπαγουρδής ή Τζαμουζάς, και το προγώνι του Παναγιώτης Γαλάνης – πέθανε πρόπερσυ. Λίγο πιο έξω από το πηγάδι του Γιαννιτσά προς τον συνοικισμό και σιδηροδρομικό σταθμό Θολό κατοικούσαν οι Κουραίοι – πιο πέρα οι Ταγαραίοι Μίμης – Θύμιος και αργότερα ο μπάρμπα Γιάννης Μανουσόπουλος (ο καλός ο εξαίρετος αυτός άνθρωπος – κοντά εκεί στο Γιαννιτσοχώρι ήταν και μια χαμοκέλα σπίτι πετρόκτιστο το οποίο άνηκε σ’ έναν Ζουρτσάνο ονόματι Φώτη Κανελλόπουλο – Νικολιάδη – εκεί δεν καθόταν ο ίδιος αλλά διάφοροι μεσακάτορες στα χωράφια του, πιο πέρα δίπλα από του Κουρή είχε σπίτι ο Πελοπίδας Παπαλεξόπουλος από τη Ζούρτσα. Αυτοί ήσαντε περίπου οι κάτοικοι γύρω από το σημερινό Γιαννιτσοχώρι και μαζί με αυτούς στο Λακούλι οι θείοι μου και πιο πάνω στη σπηλιά ο μπάρμπα Πανάγος Βλάμης (Ντερεχάνης παρατσούκλι). Οι περισσότεροι από αυτούς άνηκαν στην κοινότητα “Άγιου Ηλία,, και οι υπόλοιποι στην κοινότητα Ζούρτσας, σήμερα Ν.Φυγαλίας .- Το χρόνο 1929 οι κληρονόμοι του Πελοπίδα Παπαλεξόπουλου άρχισαν να πουλάνε οικόπεδα εκεί που είναι σήμερα το Γιαννιτσοχώρι και όχι σε καλλιεργημένη έκταση αλλά σε μια άκρη του χωραφιού τους που είσαντε όλο σκοίνα, πεύκες μεγάλες, αγριλιές και διάφορα άλλα κλαδιά ήταν λόγγος όπος λέγαμε – δάσος σωστό. Και από τους πρώτους που αποφάσισαν να πάρουν οικόπεδα ήταν οι θείοι μου Γιάννης και Θεοδωράκης – ο Θεοδωράκης ήταν ακόμα ανύπανδρος – ο Αρίστος Ηράκλη Χριστογιαννόπουλος και ο αξέχαστος άνθρωπος Θεοδωράκης Νικολάου Κολμάς. Αυτοί οικογενειακώς έμεναν στον Άγιο Ηλία, αγόρασαν νομίζω καμιά 200 τετραγωνικά ο καθένας, θυμάμαι ότι οι θείοι μου έδωσαν 1600 δραχμές τότε ήταν το 1929 – γινότανε τότε ο δρόμος Θολό – Ζούρτσα τον έφτιαχνε μια εταιρία Ε.Θ.Ρ.Α που μηχανικός όπως θυμάμαι ήταν ένας ονόματι Καπασακάλης. και οι θείοι μου δούλευαν στον δρόμο καθώς και πολλοί από τον Άγιο Λια. Τα πρώτα λοιπόν που κτίστικαν πλύθηκαν βέβαια ήταν του θείου μου του μακαρίτη του Θοδωράκη Κόλλια και του Αριστάκου Χριστογιαννόπουλου – μάλιστα οι δυο τους άνοιξαν και μαγαζύ συναιτερικά – Μπακαλοκαφενείον: Αργότερα αγόρασε οικόπεδο κατά το 1935 και έκτοισε και ο γερό Κουτσός ο λεγόμενος Τζιαμουζάς, και ο Γεώργιος Παπαβασιλείου – ο οποίος καταγόταν από τη Βερβίτσα – σημερινά Πετράλωνα – κοντά στη Λυνίσταινα. Εγώ φυσικά είχα φύγει από το 1931 γα Αθήνα. Συνεχίζουμε να καθόμαστε στο Λακούλι όπως έγραψα σε προηγούμενη σελίδα, αλλά όταν οι θείοι μου αγόρασαν το οικόπεδο στα Γιαννίτσα αποφάσισαν να φτιάξουν ένα σπίτι στου “Γιαννίτσα,, όπως είχαν αποφασίση και ο Θεοδωράκης Ν. Κόλλιας και ο Αρίστος Ηρ. Χριστογιαννόπουλος οι οποίοι μέχρι τότε έμεναν εις Άγιο Λια, όπου και οι θείοι μου είχαν σπίτι......