ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΑΝΑΠΟΛΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΑΛΛΟΤΙΝΑ ΧΡΌΝΙΑ

 Όπως γράφαμε και προχτές η ανάκληση των αναμνήσεων για πρόσωπα, γεγονότα και συμβάντα στη μνήμη επιτελείται με τα διάφορα αναμνηστικά, ενθυμήματα και κυρίως με τις φωτογραφίες (βίντεο κτ.λ.).

Αυτές οι φωτογραφίες στη σημερινή μας ταινία είναι μια ακράδαντη επιβεβαίωση....

Στο βίντεο αρχικά εμφανίζονται ο Γιώργος Κόλλιας, ο Τζίκας, ο Παναγιώτης Βλάμης, και ο Τρύφων. {Ένας είναι ο Τρύφων στην περιοχή μας].

Ας αρχίσουμε πρώτα από τον Γιώργο..

Ο Γιώργος λοιπόν, ο αγαπητός ξάδελφος έχει νουνό τον Παναγιώτη. Μια μέρα το 1997 βρεθήκαμε στο σπίτι του Τρύφωνα και της Αιμιλίας στον Άγιο Δημήτριο στην Αθήνα. Κι αυτό γιατί ο Τρύφων, Τζώνης καλούμενος από τα νιάτα του, είναι πρώτος θείος εμένα και του Γιώρη, αδελφός των πατεράδων μας και δη ο μικρότερος από τα 8 αδέλφια. Ο δε Παναγιώτης είναι αδελφός της κυρά Αιμιλίας, Γούλης στα μικράτα του.

Ειρήσθω εν παρόδω παρελαύνουν και διάφορα αγαπητά μας πρόσωπα, με πρώτη τη νόνα μας τη Θοδώρα {προσέχετε τα μαύρα της μαλλιά} και τις μανάδες μας, Ελένη, Κατερίνη και Τριανταφυλλιά. Αξίζει να σημειώσω ότι η φωτογραφία στη ρεμούλκα που είναι ένα τσούρμο γυναικόκοσμος με πρώτη την ωραία Αιμιλία με το κολιέ της είναι από την αναχώρηση για τον γάμο του αξέχαστου Γιάννακα, πατέρας του Γιώρη και δικός μου θείος, με την Τριανταφυλλιά στην Κοπάνισα.

Κάθε μια φωτογραφία και μια ιστορία!

Από τη μικρή ταινία οι αναμνήσεις μας πήγαν στη γειτονιά μας στα αλλοτινά χρόνια. Κάτω Ρούγα την έλεγαν και ήταν η πιο ζωντανή και πολυπληθής του χωριού μας. Το κέντρο της ήταν η μεγάλη συκιά και το μαγαζάκι με παντός είδους ψιλικά του Αριστάκου [1]. υπήρχαν οι οι Βλαμέοι, δυο οικογένειες, 5 παιδιά η μία και 4 η άλλη 5, ο Χατζής, γαμπρός του μπαρμα-Αριστάκου, με δυο παιδιά, και οι Κολλιέοι. Ήταν ξώφαλτσα το Γαλανείκο με τη Ντίνα και τη Ρίνα) και το άλλο Βλαμέικο με 4 παιδιά. Με τα περισσότερα, τον Ρίκο [Θεόδωρο Βλάμη] το Γκαρώνη [Τούλα Χατζή} τον Τσέλιο [Γιωργία Βλάμη} και τον Γκιώνη [Σωτήρη Βλάμη] ήμασταν συνομήλικα, ένα χρόνο πάνω, κάτω... Το ωραίο ήταν ότι όλα είχαμε παρωνύμια, που πολλάκις τα αναφέρουμε ακόμη με γλυκιά αναπόληση ... Αξέχαστα είναι ο Ρίκος, ο Τσέλιος [2] ο Γκαρώνης (η Τούλα) [3], ο Γκιώνης [4], ο Τίκλας, ο Μαστέλος, ο Τσίκας [5], ο Τσίμος, ο Φακίρης &&&. Βεβαίως μαζί μας κι άλλα παιδιά, λίγο μικρότερα. Ημασταν η πιο γεμάτη γειτονιά του χωριού. Τώρα δυο-τρεις έχουν απομείνει σε εκείνα τα σπίτια, που άλλα τα έφαγε ο αδηφάγος χρόνος και άλλα η μπουλντόζα της ανοικοδόμησης. Βλέπετε πλινθόκτιστα ήταν, με χώμα , άχυρο και καλάμι. Κι όλα με κεραμίδια και την απλωσιά τους.

[1] Χρόνια και ζαμάνια εκείνο το ψιλικατζίδικο με τον μπάρμπα-Αριστάκο στην ξαπλωτή πολυθρόνα και μπροστά του το μαγκάλι με λίγα κάρβουνα.
Για τον μπάρμπα- Αριστάκο στο βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ" υπάρχει εκτενής αναφορά, την οποία μια μέρα θα μεταφέρω εδώ.

[2] Ο Τσέλιος ήταν η πρώτη στα παιχνίδια τα κοριτσίστικα και δη στο "πατό", όπου μπροστά στο σπίτι της ήταν όλα τα σκηνικά έτοιμα, Μάλιστα την ¨ομάδα", μικρή πέτρα που χρησιμοποιούσαν στο παιχνίδι, τη φύλαγε σαν τα μάτια της, ποτέ δεν την έδινε σε άλλα χέρια!

[3] Άτυχη η Τούλα. Είναι η μόνη που έφυγε νωρίς και ταλαιπωρημένη για την άλλη ζωή...

[4] Ο Σωτήρης της Ασήμως και αποκαλούμενος Γκιώνης ήταν μεγάλη ιστορία, πρώτος στα παιχνίδια και μαζί με τον Ρίκο έκαναν θραύση στα τσιροπούλια. Αξίζει να διαβάσετε τις δυο αναρτήσεις που έχω αφιερώσει στην αφεντιά του [κλικ ΕΔΩ & ΕΔΩ] Να προσθέσω και τούτο. Εάν η γυναίκα έκανε κουμάντο στο σπίτι, τότε λέγαμε ο Σωτήρης της Ασήμως, ο Θανασάκης της Νίκαινας.

[5] Ο Τζίκας ήταν λίγο πιο μεγάλος, πέντε για έξι χρόνια, και πριν γίνει αστυφύλακας στην Αθήνα, ΄στο χωριό είχε φέρει την πρώτη "Φλορέτα", όπου αλώνιζε την περιοχή κάνοντας τον ελαιοχρωματιστή και φυσικά τον γαμπρό...