Ο ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΖΑΧΑΡΩΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2010!

         Ψαχουλεύοντας τα  κιτάπια μου βρήκα ένα 
πολύ παλιό μου αδημοσίευτο κείμενο σχετικά με
 τις πρώτες Καλλικρατικές εκλογές  [2010]. Είναι 
γραμμένο λίγο πριν κατατεθούν οι υποψηφιότητες.

 Σας το παρουσιάζω, όπως ακριβώς τότε ήταν
γραμμένο,  γιατί είναι ...επίκαιρο & κλασσικό! 
   

Πλέον ο ΄΄Καλλικρατικός΄΄ δήμος Ζαχάρως συμπεριλαμβάνει τους ΄καποδιστριακούς¨ δήμους Φιγαλίας (εγγεγραμμένοι 2883 στις προηγούμενες δημοτικές) και Ζαχάρως εγγεγραμμένοι 11274 με 20 δημοτικά διαμερίσματα). Τα εκλογικά αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών του 2006 ήταν:

Δήμος    Ζαχάρως  

                                                  

Χρονόπουλος Πανταζής	3861	52,00
Μπούσμπουρας Γεώργ.	1956	26,4
Νικολετόπουλος Λάμπρ.	1340	18,10
Γιαννόπουλος Χρήστος	262	3,50

                  

                             Δήμος Φιγαλίας  

Πιπιλής Ιωάννης	972	50,10%
Φάμελος Νικόλ.	968	49,90%

Στις νέες δημοτικές εκλογές όπως    δείχνουν τα πράγματα μέχρι τώρα με τα οποία κάπως  έτσι θα βαδίσουμε, υποψήφιοι κατεβαίνουν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι,  Πανταζής, Μπούσμπουρας, Φουρλής,  Γιαννόπουλος αλλά και οι καινούργιοι Αλεξανδρόπουλος Κων. και Αγραπιδάς Κων. Μέχρι τώρα δεν έχουν δείξει προτίμηση οι γνωστοί Βασιλόπουλος, Σαντάρμης[1]. Ο πρωτοεμφανιζόμενος στα δημοτικά Δημήτρουλας, αν και ήταν ο πρώτος που διατυμπάνισε διαθεσιμότητα, τελικά κατεβαίνει με τον Μπούσμπουρα.[2]

Παρατηρήσεις

·       Για τους παλιούς, τέσσερις πρώτους, περίπου όλα είναι γνωστά και τετριμμένα. Ο Γιαννόπουλος για άλλη μια φορά, εντός, καθόλου εκτός και επί τα αυτά. Ο Φουρλής κατεβαίνει αφού υπερίσχυσε του Νικολετόπουλου στο εσωτερικό γκαλοπ που διεξήχθη στο χώρο της δεξιάς. Παρά ταύτα  κατά τη κοινή εκτίμηση θα κυμανθεί περί  τα ….κιλά του.  Οπωσδήποτε δεν διαθέτει το αναγκαίο πολιτικό βάρος για να αγγίξει  το υψηλό ποσοστό της δεξιάς στο δήμο (περίπου 48%) αλλά περίπου εκεί γύρω από το μισό. Επιδρούν δυο αρνητικά: δεν είναι αρκετά επικοινωνιακός με μικρή απήχηση στην τοπική κοινωνία και είναι αρκετά δεξιών, έως ακραίων πεποιθήσεων. [3] Περίπου τα αυτά ισχύουν και για τον Μπούσμπουρα, αν κι αυτός ανήκει στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Κι αυτός στερείται της καλής επαφής με τους πολίτες του δήμου, πράγμα που είναι απαραίτητο. Εκτός αυτών χρεώνεται παρά τη μεγαλούτσικη ηλικία του  για κομπορρημοσύνη αναμεμειγμένη με μπόλικο…ανδρισμό που απολήγει σε φθηνό σεξισμό, αλλά και ασύνετη επιδειξιμανία.

Κατά την προηγούμενη τετραετία, η αντιπολίτευση στο δήμο προέβη σε μια συνεχή και αδιάκοπη δικαστική δίωξη της δημοτικής αρχής χωρίς να αντιδιαστέλλει ποια είναι ωφέλιμα στους δημότες παρά την όποια νομιμοφάνεια και ποια ιδιοτελή και ύποπτα π.χ. το κέντρο υγείας ή πιο κατανοητό η διάνοιξη της γράνας σε σύγκριση με τα παράνομα κτίσματα και τις καταπατήσεις σε περιοχή Natura, στον Καϊάφα. Υπόψη όμως ότι σε πολλές περιπτώσεις έλαβαν χώρα αυτεπάγγελτες διώξεις  από το τον ίδιο τον εισαγγελέα. Έτσι αντί να καρπωθούν τη φθορά της εξουσίας και παραεξουσίας οι πολλές και οι ανεξέλεγκτες κατά κάποιο τρόπο μηνύσεις συνέβαλαν να δημιουργηθεί έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια και αντιπαράθεση από μεγάλη μερίδα των πολιτών, διότι θεωρήθηκε ως μπλοκάρισμα κυρίως κοινωφελών έργων. 

Για τον πολυθρύλητο ανά τον κόσμο Πανταζή, απαξιώνουμε κάθε αναφορά. Όλα είναι γνωστά και καταγεγραμμένα. Και τι δεν του έχουν καταμαρτυρήσει! Μπείτε στο ίντερνετ και θα πάθετε την πλάκα σας, ψυχικό τραλαλά. Από όλα έχει ο μπαξές. Αναφέρονται παραβιάσεις: αυθαιρεσίες, παρακρατικές αντιλήψεις, οπλοχρησίες, παρανομίες, αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις και καταδίκες, όλα αυτά, πότε μαζί και πότε χώρια έχουν  μεταβάλει μια περιοχή χαρά θεού σε Φαρ Ουέστ.  Αλί και τρισαλί. Αξίζει να τονίσουμε και τούτο: όσοι διετέλεσαν πρόεδροι δημοτικού συμβουλίου κατά τις δύο θητείες (ούτε ένας, ούτε δύο, και οι 4 τελικά τα έσπασαν μαζί του και αυτομόλησαν στην αντιπολίτευση. Παρόλα αυτά, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, πρέπει να παραδεχτούμε τη μεγάλη επικοινωνιακή ικανότητα του Πανταζή, περισσότερο στα λαϊκά στρώματα όπου έχει πέραση ο φθηνός λαϊκισμός. Δυστυχώς οι περισσότεροι με λίγα μέτρα ασφαλτόστρωσης, από το σπίτι στο ..κοτέτσι πίνουν νερό στο όνομά του. Καθίστανται μόνιμοι ψηφοφόροι και χειροκροτητές! 

Σε αυτές τις εκλογές ο μόνος που κατεβαίνει με κομματική υποστήριξη είναι ο  Κων. Αλεξανδρόπουλος. Το Χρίσμα από το ΠΑΣΟΚ  δεν του έχει δοθεί επίσημα και φανερά, αλλά υπάρχει, όπως όλοι καταμαρτυρούν, σιωπηλή υποστήριξη. Τώρα γιατί σιωπηλή και μουλωχτή είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο[4]. Κανείς δεν αμφισβητεί τις πολύ καλές μάλιστα ΄περγαμηνές΄ του Αλεξανδρόπουλου στον επαγγελματικό αλλά και στον συνδικαλιστικό χώρο. Είναι ψυχίατρος στον Ευαγγελισμό και Γραμματέας του Δ.Σ του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου (Π.Ι.Σ.) Είναι γόνος του παλιού συμβολαιογράφου στη Ζαχάρω που εκ των πραγμάτων τότε έπαιζε μεγάλο ρόλο στην τοπική κοινωνία. Όμως όλα τα μετέπειτα χρόνια και ήσαν πολλά και δύσκολα, ο υιός δεν είχε καμία ενεργή συμμετοχή στα τοπικά δρώμενα, ούτε καν την παραμικρή παρέμβαση. Αν και τα έντονα πράγματα το απαιτούσαν και οι άνθρωποι το είχαν ανάγκη.  Επομένως το τωρινό ενδιαφέρον του για τη γενέτειρα πατρίδα είναι όψιμο. Κάλιο αργά παρά ποτέ, λένε. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα. 
Ναι μεν αλλά… Αν αυτό είναι πρώτου βαθμού πταίσμα το επόμενο που αναφέρεται στη σχετική υποσημείωση  είναι ..πλημμέλημα.[5]

Ο άλλος καινούργιος υποψήφιος, ο Κων. Αγραπιδάς[6], κατεβαίνει  ανεξάρτητος, όπως διατυμπανίζει, αλλά είναι δεξιούλης  με πατέντα αν και είναι γνώστης του εργασιακού και εν μέρει του αυτοδιοικητικού χώρου. Κύριο του εφόδιο η τετραετής επιτυχημένη θητεία του ως πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Συλλόγου Ζαχάρως και περιχώρων και τη γνώση στο Κοινοτικό νταραβέρι.

Αυτά περί υποψηφίων.

Να τονίσω ότι η δημοκρατικότητα, η αξιοπιστία, η εντιμότητα και οι νέες αντιλήψεις για την αυτοδιοίκηση ώστε από μέρος της κρίσης που δέρνει την κοινωνία να γίνει φορέας πολιτικών αντιμετώπισής της είναι τα κριτήρια για το νέο δήμαρχο.

   Η συνέχεια είναι γνωστή .....και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!! 

[1] Ο Μπάμπης Σαντάρμης από το Μπισκίνι, κατά γενική ομολογία, είναι ένας από τους συνεπέστερους  αγωνιστές του δήμου. Επί σειρά ετών, κατά τις δυο τελευταίες δημοτικές εκλογές, ως δημοτικός σύμβουλος υπήρξε Κέρβερος των κοινών συμφερόντων στα πλαίσια της νομοθεσίας. Σίγουρα η κυριότερη και πιο ουσιαστική του δραστηριότητα υπήρξε ο ρόλος που διαδραμάτισε στο ξεσηκωμό της γνωστής ιστορίας στον Μπισκινόκαμπο.  

[2] Αυτή η ίδια η μεταγραφή και ο τρόπος που έγινε μια και ανακάτωσε τον πολιτικό του χώρο επιβεβαίωσε την εικόνα που ήδη τον ακολουθούσε, ότι δεν ήταν μια προσωπικότητα διάφανη και αγέρωχη, ανάλογη της θρυλικής γενέτειράς του Άλβενας και της απάτητης Βουνούκας. Με την ευκαιρία η Ζαχάρω κατά τον 19^ον αιώνα ήταν τόπος των χειμαδιών των τσοπαναραίων από την Άλβενα (Μίνθη).

[3] Μερικά λόγια, εκφράσεις ενός ανθρώπου τον σημαδεύουν εσαεί. Αξέχαστη έχει μείνει η πολυθρύλητη ρήση του Φουρλή για τις φυλακές ότι αποτελούν ανθρώπινες χωματερές.

[4] Θα θυμάστε το σκάνδαλο Τόμπρα, το 1989 με τις υποκλοπές που ο Μαυρίδης είχε δηλώσει ότι τις κλοπιμαίες κασέτες τις φυλάει ο φίλος του ο Πανταζής, τότε αστυνομικός δίπλα στον Γιαννόπουλο. Λέτε να  υπάρχουν ακόμη;

[5] Πλέον το  πιο επιτακτικό καθήκον του κάθε ανθρώπου είναι η προάσπιση και η περιφρούρηση του περιβάλλοντος που είναι η επιδερμίδα και το κοινό σπίτι μας.   Ειδικά για τον τόπο μας αυτό έχει μεγαλύτερη αξία και σημασία. Η περιοχή δίπλα στην αιγιαλίτιδα ζώνη από τον Καϊάφα μέχρι κάτω τη Νέδα είναι χαρακτηρισμένη ως Natura. Αυτό και μόνο την προφυλάσσει από παράνομες κτήσεις, επεκτάσεις και  καταπατήσεις. Όμως η περιοχή είναι ένα μεγάλο φιλέτο και πολλοί επιτήδειοι την εποφθαλμιούν και δυστυχώς υπάρχουν δυο – τρεις περιπτώσεις αμαρτωλές και  καραμπινάτες από το παρελθόν. Η μία είναι η καταπάτηση στην παραλία της  Ζαχάρως, από τα χρόνια της χούντας που έχει πολλούς δράστες (αλήθεια με ποιο τρόπο γίνεται η νομιμοποίηση αυθαίρετων;) και η άλλη είναι η γνωστή, πρόσφατη ιστορία, με ό,τι έλαβε χώρα στον Μπισκινόκαμπο. Από τη μια μεριά ένας ..κύριος επιστήμων (αν και αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί βεβαίωση πιστοποίησης της εντιμότητας και αξιοπιστίας, τουναντίον, η επιστημολογία  πολλάκις συνυφαίνεται με μια ..καρέκλα, με…. ένα μαχαίρι, όπλα εξουσίας και τότε καθίσταται πολύ επικίνδυνη, δίκοπο μαχαίρι) και από την άλλη ένα ολόκληρο χωριό, το Μπισκίνι, με πρωτοστάτη τον πρόεδρό του, Μπάμπη Σαρντάμη, να ξεσηκώνεται και να παλεύει με όλα τα ένδικα και μη μέσα εναντίον του κινητοποιώντας τις τοπικές αρχές (αστυνομία, εφορία, κτηματική). Βεβαίως το ποιος έχει δίκιο θα το βρει η Θέμις αλλά στην προκειμένη περίπτωση το όλο θέμα είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ, μια και έμμεσα εμπλέκεται ένας πολίτης που θέλει να γίνει ο πρώτος του δήμου. 
   Η τρίτη έλαβε χώρα πριν από αρκετά χρόνια, όταν έγινε απόπειρα ιδιοποίησης στην παραλία του Γιαννιτσοχωρίου, αλλά ευτυχώς αποκρούσθηκε εν τη γενέσει.

[6] Είναι από το Νιοχώρι κι αυτό ίσως αποτελέσει τροχοπέδη για τον ίδιο μια και το τοπικιστικό είναι ριζωμένη αντίληψη σε όλη τη χώρα. Πόσο μάλλον στην πόλη της Ζαχάρως, όπου προστίθεται κι αυτή των …τζακιών. Έχει νόημα να αναφέρουμε τα λόγια ενός φίλου από το χωριό, για την εποχή που έπαιζε μπάλα στην ομάδα (Α.Ο ΝΕΔΑ )¨Για να πασάρει ο Αγραπιδάς  κοίταζε πού είναι ο αδελφός του. "