Η κάτωθι μαρτυρία για την ενέδρα των ανταρτών στην Κορακοφωλιά και το Ολοκαύτωμα στο Στροβίτσι [Λέπρεο] στις 7 Ιουλίου 1944 είναι από τα απομνημονεύματα του Γιώργου Ντούφα, αντάρτη στο ΕΑΜ, από την Λινίσταινα με κατοίκηση και στο Γιαννιτσοχώρι εκείνα τα χρόνια, καθώς ο μικρότερος αδελφός του ο περιώνυμος Χρήστος είχε παντρευτεί την αδελφή της μάνας Ελένης, τη Φωτούλα. Έτσι πρέπει να έλαβε χώρα η αναποτελεσματική και άστοχη επιχείρηση της ενέδρας των ανταρτών στην Κορακοφωλιά. Μάλιστα αυτή η εκδοχή ταιριάζει και δένει με την περιγραφή του γερόλυκου που είχε επιστρατευτεί στην ...άλλη μεριά, την αντίθετη των ανταρτών [κλικ ΕΔΩ]
<<....Στο χωριό Ζάχα που φτάσαμε όπου και η Ε.Τ.Α
επιμελητεία του αντάρτη μας έδωκε κάτι να φάμε, θυμάμαι χιλοπίτες της κατοχής
με λίγο ψωμί μπομπότα. Εκεί μάθαμε ότι καμιά εξηνταριά γερμανοί από τη μεριά
της Φυγαλίας είχανε ανέβη μέχρι του (Ζούρτσα)
Ν.Φυγαλία τώρα, και μάλιστα ένας
καπετάνιος με μια ομάδα αντάρτες ο δάσκαλος Νίκανδρος θέλησε να χτυπήση τους Γερμανούς στη θέση Κορακοφωλιά κοντά στο γεφύρι μεταξύ Ζούρτσας – Στροβίτσι (Λέπραιον) και μάλιστα εκεί στου Ζάχα
όπως και στην Ανδρίτσαινα που πήγαμε
μετά μάθαμε ότι οι Γερμανοί πάθαν
ζημιά. Δυστηχώς όμως η ενέργεια του Νίκανδρου
αποδείχτηκε μια μεγάλη αποτυχία από έληψη οργάνωσης της επιχείρησις από μέρους
του Νίκανδρου που ενώ η τοποθεσία
ήσαν άριστη γι’ αυτή τη δουλιά και έπρεπε αν η ενέδρα είχε οργανωθή από
στρατηγικής καλά να μην επιζήση κανένας Γερμανός, ενώ παρά λίγο να γίνη το
αντίθετο γιατί ο Νίκανδρος χτύπησε
τους Γερμανούς πριν μπουν όλοι στο χώρο της ενέδρας αφ’ ενός και αφετέρου ούτε
και τα μέσα πυρός όπως το οπλοπολυβόλο είχαν ταχτοποιηθή στην κατάλληλη θέση,
αλλά ούτε και μέτρα για τυχόν υπερφαλάγγιση της ομάδας από τυχόν οπισθοφυλακή
των Γερμανών πράγμα που έγινε και παρά λίγο η ομάδα να εξωντωθή ολόκληρη από
τους Γερμανούς γιατί η τελευταίοι της φάλαγγας των γερμανών εκινήθησαν προς
κύκλωση της ομάδας, η οποία σώθηκε χάρις στη μορφολογία του εδάφους. Οι
Γερμανοί νομίζω με απώλειες 2 νεκρούς ή και κανέναν δεν θυμάμαι καλά προχώρησαν
και για αντίποινα έκαψαν το χωριό Στροβίτσι
(Λέπραιο) και μάλιστα ένα γέρο
άρρωστο τον έκαψαν ζωντανό μέσα στο σπίτι του. Ίσως το ίδιο να γινότανε κι αν
πετύχαινε η ενέδρα, αλλά τότε χαλάλι, θα είχαν εξωντωθή 60 Γερμανοί. Και ύστερα
ο Νίκανδρος θα έπρεπε να κάνει και εκτίμηση δυνάμεων μεταξύ δικών του και
Γερμανών, και εν ανάγκη να μην κάνει καμιά ενέργεια αν καταλάβαινε ότι το τμήμα
του δεν ήτανε σε θέση να κτυπήση τους Γερμανούς. Καλύτερη μια υποχώρηση παρά
ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Τέλος πάντων αυτό είναι μια σταγώνα στον ωκεανό μέσα
στον τιτάνιο αγώνα του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ. Το
αναφέρω γιατί συνέπεσε πάνου στο Δρομολόγειο που ακολουθούσα για να κατέβω στο
χωριό Γιαννιτσοχώρι σαν αδιούχος....>>
[1] Κάποια μέρα θα σας παρουσιάσω τον γερόλυκο, με ζωντανές ηχογραφήσεις μια και ο χρόνος πέρασε από τότε που μου τα διηγήθηκε και με έβαλε να του υποσχεθώ ότι δεν θα τα παρουσιάσω πουθενά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου