ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΠΙΣΧΙΝΙ [Α]

        Στην 10ετή πορεία αυτής της σελίδας έχουμε κάνει πάμπολες αναφορές σε πρόσωπα και αφιερώματα, σε: 

• Αρχαία μνημεία [Λέπρεο, Φιγάλεια, Ναός Αθηνάς στο Πρασιδάκι, Σαρχαία Σαμία, Αίπυ, Μυκιναϊκοί τάφοι στον Κακόβατο & στην Περιστεριά] 
• Ιστορικά γεγονότα [Ολοκάυτωμα Λεπρέου, Ανατίναξη γέφυρας Νέδας, Μάχες Ζαχάρως, Υποβρύχιο του Καϊάφα] 
• Φυσικά αξιοθέατα [Λαπίθας Ταξιάρχες, Καταρράκτες Νέδας, Παλιά Κυπαρισσία, Λουτρά Καϊάφα]
• Δημοτικά  γεγονότα

       & τόσα άλλα, με έμφαση, ένταση και πάθος για το Περιβάλλον και το πολύπαθο Π.Δ για την παραλιακή ζώνη του Κυπαρισσιακού Κόλπου.

 Όμως χρωστάω δυο σπουδαία και μεγάλα αφιερώματα που ήδη τα επεξεργάζομαι, μια και αποτελούνται από πάρα πολλά στοιχεία [βίντεο, ηχογραφήσεις, φωτογραφίες]. Το ένα είναι το Μπισχίνι, το πάλαι ποτέ κόκκινο χωριό με πρώτη αρχόντισσα την κάλλιστη Ρέα Μακρή  και το άλλο είναι η Δίβρη, η πριγκίπισσα   των Ορέων που τόσο ύμνους και  διθυράμβους έχουμε μάθει από τον φίλτατο, τεράστιο Σωτήρη Σωτηρόπουλο.  

      Αρχίζουμε λοιπόν με το Μπισχίνι μια και έχουμε ήδη κάνει πολλές αναφορές στο μεγάλο πολιτιστικό έργο του που επιτελείται από τον δραστήριο Σύλλογο Γυναικών κλικ ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ, https://yannitsochori.blogspot.com/2015/08/blog-post_25.html

   Μια μέρα, & αυτή μέρα του Θεού που λέμε, με τη Ρέα οδηγό και ξεναγό, μια και είναι φιλόλογος & πρόεδρος του "Συλλόγου Γυναικών" του χωριού, κάναμε μια ωραία και μεγάλη βόλτα σε όλες τις ρούγες του χωριού, τους τόπους και τα μνημεία, με πρώτα τον υπέρλαμπρο και  επιβλητικό Αγιάννη που αποτελεί ένα κομψοτέχνημα, το ιστορικό δημοτικό Σχολείο και το μουσείο με τα τόσα σπάνια εκθέματα! Από όλα αυτά το υλικό περισυλλέξαμε είναι τεράστιο υλικό και μετά από κοπιαστική και επίμονη επεξεργασία προγραμματίζουμε σιγά-σιγά να το παρουσιάσουμε. Βεβαίως με μεγάλη ικανοποίηση και χαρά.

   Έτσι σαν μια μικρή εισαγωγή, που πρέπει όμως να γίνει, τονίζουμε ότι το Μπισχίνι ήταν μια  "Μικρή Μόσχα" από τις τόσες, το κόκκινο χωριό, που στη κατοχή είχε περί τους 100 αντάρτες στο βουνό. Μετά το '45 και τη Βάρκιζα και τη Λευκή τρομοκρατία από το κράτος δια των παρακρατικών οργανώσεων [Χίτες, Ταγματασφαλίτες, μαυραγορίτες, Γερμανοτσολιάδες &,&.] επικράτησε πλήρως και επέβαλε την κυριαρχία της σε όλους τους τομείς, παιδεία, δημόσιο δικαιοσύνη η Δεξιά με το πιο σκληρό της πρόσωπο. Τούτη η κατάσταση  είχε επακόλουθο τις διώξεις, τις εξορίες και  τις φυλακίσεις πάρα πολλών αγωνιστών. Η ζωή είχε γίνει ανυπόφορη  ΄[1] και πάρα πολλοί Μπισχιναίοι αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν το ωραίο χωριό τους. Στην κυριολεξία τους ξεμπουντούλωσαν!  Άλλοι τράβηξαν   στα διπλανά χωριά, Σαχάρω, Κακόβατο αλλά κυρίως στην Αθήνα [2] . Εξυπακούεται ότι πίσω τους οι διωγμένοι άφησαν έρημα τα σπίτια τους , τις όποιες περιουσίες τους που πουλήθηκαν στους νέους αφεντάδες για έναν μπαρά. Και τι τραγική ειρωνεία, πολλά  από αυτά τα σπίτια κατέληξαν σε ξένους και δη Γερμανούς! 

  Υπόψη οι πολιτικές αντιπαλότητες από πολύ πριν ήταν έντονα συγκρουσιακές ακόμα και στην ίδια οικογένεια. Ο ένας έβαζε το παιδί του Λευτεράκη  κι ό άλλος Κωνσταντίνο. Από εκείνα τα χρόνια είναι η παραδίπλα φωτογραφία του Βεβζέλου , που του έχουν βγάλει τα μάτια!

   Να τονίσουμε δε ότι το Μπισχίνι δεν ήταν μόνο το "κόκκινο χωριό" αλλά είχε και υψηλό  πολιτιστικό επίπεδο, ζηλευτό ακόμη και στα σημερινά χρόνια. ΄Για το μέγεθος και την ποιότητα θα πάρετε από την αφήγηση της Ρέας.  

      Λοιπόν το όλο αφιέρωμα χωρίζεται σε 5 ενότητες ως εξής:
      Η Α] ενότητατα με τον τίτλο "ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΠΙΣΧΙΝΙ [Α]"γίνεται μια γενική κουβέντα με την Ρέα, φιλόλογο και πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών του χωριού. 
       Η Β] ενότητα  με τον τίτλο "ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΠΙΣΧΙΝΙ [Β]" ανήκει εξ ολοκλήρου στο πιο σημαντικό μνημείο του χωριού την εκκλησία του Αγιάννη που για έναν αιώνα περίπου στέκει φύλακας και προστάτης του χωριού. 
       Η Γ]  ενότητα είναι μια εποποιία για το πιο μεγάλο τέκνο του χωριού τον Παναγιώτη Μακρή, που επί 26 χρόνια έκανε δήμαρχος στην ιστορική Καισαριανή και μια "επιμνημόσυνη" αναφορά στον πιο αδικημένο Μπισχιναίο, ακριβό Μέντορα, τον Σπύρο Πατσιό.
     Η Δ] ενότητα  με αντίστοιχο τίτλο είναι ένα ζωντανό ταξείδι στο απίθανο Λαογραφικό Μουσείο & στο τελευταίο δημοτικό σχολείο που έχει τη δική του ιστορία. Όλα αποτελούν  ένα μέγιστο χρέος στους προγόνους και μια υψηλή παρακαταθήκη στους επιγόνους από τον εν λόγω Σύλλογο και δη τη Ρέα. 
  Η Ε] ενότητα αναφέρεται στο  παλιό σχολείο, 1ο Αρρένων, που ήταν σε πανοραμική θέα. και έχει τη δική του ιστορία χαμένη στο μακρινό παρελθόν αλλά και ένα μεγάλο μπέρδεμα περί τα κληρονομικά.
     
   Πάμε λοιπόν στο Α] μέρος:

[1] Τι να πρωτομνημονεύσουμε, τα κοινωνικά φρονήματα, τις άδειες εργασίας Ή τις συντάξεις των ταγματασφαλιτών, Τους αγωνιστές της Αντίστασης δεν τους άφηναν σε χλωρό κλαρί. 

[2] Ανάμεσα σε αυτούς τους διωγμένους ήταν και ο Παναγιώτης Μακρής, ο μεγάλος δήμαρχος της Καισαριανής  

[3] Νεότερα για τον Αγιάννη κλιΚ ΕΔΩ,Αλλά εντύπωση μου κάνει που στο δελτίο του δεσπότη, για τα καθέκαστα συμβάντα με το Ε.Μ.Π. δεν  αναφέρεται καθόλου η αναμφισβήτητη προσφορά προς τον σκοπό αυτό της Εφης Γεωργοπούλου-Σαλτάρη του Σύριζα