ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ

 Η Πελλήνης είναι ένα συμπαθητικό και όλο ζωή και δράση δρομάκι Βρίσκεται λίγο πιο πέρα από την πλατεία Βικτωρίας και απλώνεται 
από Πατησίων μέχρι την 3ηΣεπτεμβρίου, αμέσως μετά την Κοδριγκτώνος

       Συμπαθητικό γιατί είναι πεζόδρομος με μερικά δένδρα κι ακόμα λίγες πολυκατοικίες παλιές, κλασσικές και ζωντανός γιατί στα πενήντα -εβδομήντα μέτρα μήκος της έ εδρεύει δημοτικό σχολείο και ένα ΙΕΚ και ακόμα ένα μικρό μαγαζάκι με τα τραπεζάκια έξω. Εξ αυτών το προσέχουν, καθαριότητα και φώτα. Οπότε σφύζει από ωραία νιάτα  αλλά και αρκετούς αραχτούς "λεχρίτες, Ρεμάλια". Σε αυτή την ομάδα συμπεριλαμβάνονται άτομα, λαϊκά, ανήσυχα και προβληματισμένα και αρκετά ψαγμένα. Όταν έχει καλό καιρό, κάτω από τα δενδράκια στήνεται  τοπική Βουλή. Μικρούτσικη μεν αλλά δυνατή και διακρατική και εκπροσωπούνται όλες οι τάσεις της Αριστεράς, εκτός του ΚΚΕ [1]. Δεξιοί και δεξιούληδες αποκλείονται αλλά αποβάλλονται και από μόνοι τους.  Όπως καταλαβαίνετε είμαστε όλοι συνταξιούχοι εκτός από δυο τρείς που  είναι ακόμα νυν και...αεί. Το συνάφι των εργένηδων έχει την πλειοψηφία, οπότε μιλάμε και περί σχετικά νοικοκυρίστικα, όπως για φαγητά και τέτοια.

Βεβαίως με τα πρώτα και δεύτερα ήντα κυριαρχεί η πολιτική ή καλύτερα η πολιτικολογία. Για το "φουστάνι πλήρης απουσία, εννοείται  λόγω αναγκαστικής αδυναμίας.... Λοιπόν στην παρέα πρωταγωνιστούν πέντε-έξι  τυπαδόροι:  είναι ο Λάζαρος ο ακραιφνής συριζαίος, εκ ΚΚΕ προερχόμενος μέχρι πρότινος,  ο Τσεγκεβαρίστας Γιώργης, ο Τάκης  που είναι φαν της Ζωής (για την Κωνσταντοπούλου ο λόγος, έτσι;), Ο Μιχάλης από το Αργυρόκαστρο Βορείου Ηπείρου, Χοτζαδικός ως το μεδούλι {2] ο Χρηστάκης ο καφετζής. Ο Βλαδήμηρος από την Γεωργία, ο ντίλερ. Μαζί μας είναι και άλλος Γιώργης, παλιός ναυτικός, καλός γνώστης πολλών πραγμάτων, αλλά στην πολιτική είναι αρκετά μπουρδουκλωμένος. 

    Λοιπόν μες την πολλή ....σκοτούρα μας αποφασίσαμε να φτειάξουμε ένα σύλλογο, [3] κάπως για την πλάκα μας, τη ρεμπελιά μας, την ...μαγκιά μας. Είμαστε στα θεμέλια και λίαν συντόμως θα προβούμε και στην πρώτη εκδήλωση από μας για μας, την κοπή πίττας. Ήρθαμε και σε επαφή και με κάτι άλλα φιλαράκια, κάπως έτσι, τον Παντέλα, (κλικ ΕΔΩ), τον Γιώργο [4] τον Πειραιώτη, και τον άλλο Γιώργο που έχει χασάπικο πίσω από την Ακρόπολη, στου Μακρηγιάννη. 

    Βεβαίως χαρά μας θα είναι να συμπεριληφθούν  και μερικές κυρίες, και βεβαίως ο σύλλογος θα είναι ανοιχτός, αρκεί να μην υπάρχει καμία αντίρρηση από κανένα μέλος 

[1] Οι Κουκουέδες βρίσκονται μόνοι τους σε καταδικούς τους χώρους και ... ναΐσκους με κύριο ιδίωμα τον σεχταρισμό.
[2]  Οι μετανάστες από την Αλβανία, που έχουν έρθει τόσα χρόνια καυχιόνται ότι είναι από εκεί. Πάντως ο Μιχάλης σίγουρα είναι από την ελληνική μειονότητα, καθότι είναι τεμπελάκος και τη βγάζει εντελώς πισωκάπουλα, μια και δουλεύει η κυρά του κι αυτός...κ ..ά...θ...ε...τ..α ι αραχτός. Προσεχώς θα μας τα εκθέσει ό ίδιος, αν τώρα διαβλέπω κάτι να φοβάται. Η καχυποψία  από όλους για όλους δεν φεύγει εύκολα.
[3] Μια τέτοια παρεμφερή ομάδα με Περιβαλλοντική κυρίως χροιά,  έχει δημιουργηθεί και στη Ζαχάρω. όπου κυριαρχεί η προσωπικότητα του Κουμπαράκου, ένεκα της οποίας έχει επιβληθεί άμεσα ή έμμεσα στους άλλους της παρέας. Εκεί να δείτε κόντρες και αντιπαραθέσεις διανθισμένες με  φωνές και φωνασκίες και όχι μόνο. Καλά λέει ο Κουμπαράκος: Δεν είμαστε γυναίκες χωρίς βυζιά με ότι αυτό συνεπάγεται.
[4[ ¨Όπως και εσείς αντιλαμβάνεστε, οι Γιώργηδες έχουν πλειοψηφία. Μακάρι να ισχύσει το όπου Γιώργος και μάλαμα...