ΒΑΝΑΔΑ:ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΤΡΦΥΛΙΑΣ

 Έτσι είναι, άλλο προγραμματίζουμε και άλλο κάνουμε.
Τόσα και τόσα είχαμε κανονίσει, άλλα προέκυψαν, οπωσούν
"επίκαιρα" και αυτά έμειναν πίσω. Η επίσκεψη στη Βανάδα έγινε
στις 16-12-22 κι όμως σήμερα κάνουμε την ανάρτηση.
Νάμαστε λοιπόν, κάλλιο αργά  παρά ποτέ! 

     Σήμερα στο βήμα μας η Βανάδα έχει την τιμητική της, έχει όλες τις χάρες της. Βεβαίως πάντα έχει τις χάρες και την ομορφιά της, και είναι ένα στολίδι στην ορεινή Τριφυλία! 

                             ΤΟ ΝΟΤΙΟ ΣΕΛΛΑΣ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ !!!

    Σχετική αναφορά για την Τοποθεσία, ιστορικά στοιχεία, την εξέλιξη Πληθυσμού της, τα κτίρια, εκδηλώσεις [Στο χωριό διοργανώνεται επίσης ετήσια εκδήλωση με θέμα την Μεσσηνιακή και Μεσογειακή διατροφή, από τον Δήμο Τριφυλίας, την Ένωση Ελλήνων Φυσικών και την Ομοσπονδία Συλλόγων – Συνδέσμων Τριφυλίας, με την παράλληλη συμμετοχή και άλλων φορέων], καθώς και τις  προσωπικότητες {Σοφία Φίλντιση, (1937–2011), συγγραφέας παιδικών βιβλίων και στιχουργός (1ο Βραβείο παιδικού λογοτεχνικού βιβλίου 2004, για το βιβλίο «Ποιήματα για παιδιά»], ακόμη και για τα σχετκά βιβλία: Ευάγγελος Κ. Βαλσαμίδης, «Ονοματολογικά Α: Περί της ονομασίας του τριφυλιακού χωριού Βανάδα», εκδόσεις "Δρομεύς", Αθήνα 1996,Δημήτρης Π. Φίλντισης (Μητσοπανάγος), «Βανάδα Μεσσηνίας Τριφυλλίας: Χθες... Σήμερα... Αύριο..] υπάρχει στη Βικιπαίδια] [κλικ ΕΔΩ]
   Στις 16-12-22 λοιπόν επισκεφτήκαμε τη Βανάδα με τον κουμπαράκο μου, Γίωργο Ζήρο και τον ποιητή, ακτιβιστή Θύμιο Χαραλαμπόπουλο, Κοπανισάνο, άρτι αφιχθείς εξ Αυστραλίας, Σίγουρα ο ούριος άνεμος που μας φούσκωσε τα πανιά και μας οδήγησε εκεί, βγήκε από τους ασκούς του Μιχάλη, αυτή τη μοναδική ίσως, περίπτωση ανθρώπου, που γνωρίσαμε λίγες μέρες πριν [1]. Το συνδυάσαμε και με το προσκύνημα, απότιση τιμής και δόξας στον μέγιστο Οδυσσέα Πέλλα [2] στην "Καημένη Γυναίκα", οπότε ήταν μια απίθανη εκδρομή. 

"Καημένη Γυναίκα", που την ευνούχισαν αδαείς Ελληνάρες και την έκαναν "Πρόδρομο".
   Η πρώτη μας άμεση παρατήρηση ήταν ότι αν και είναι παμπάλαιο χωριό, τα σπίτια, όλα πέτρινα, είναι εντυπωσιακά και καλοδιατηρημένα από τους ιδιοκτήτες που οι περισσότεροι  είναι μέτοικοι στην Αθήνα κι αλλού ειδικά στην Κυπαρισσία. [3]  από τα χρόνια της μεγάλης, μαζικής αστυφιλίας, δεκαετίες ΄70, ΄80.

  Λίγοι οι μόνιμοι κάτοικοι βέβαια, καμιά 50ριά το πολύ,     αλλά μια και είμαστε στη μέση της ελαιοπαραγωγής τον μόνο άνθρωπο που συναντήσαμε ήταν η πρόεδρος του χωριού και μάλιστα να σαρώνει τους δρόμους..... Η Κωνσταντίνα Φίλντιση. Από την όλη σεμνή παρουσία και τα λόγια της ανέβλυζε η αγάπη για τους συγχωριανούς της! 
  Στο παρακάτω "εικονοστάσι" εκτός από την Πρόεδρο που μας λέει δυο λόγια, στέκουν οι εσαεί μάρτυρες, τα ωραιότητα πέτρινα σπίτια, δείγματα της κλασσικής αρχιτεκτονικής  του μεσοπολέμου στα ορεινά χωριά μας. Πασίγνωστα από τις αξέχαστες ταινίες του Αγγελόπουλου!!!

[1] Για τον Μιχάλη θα έχουμε σύντομα ειδική αφιέρωση, γιατί είναι αξιόλογη αλλά και αξιοπερίεργη περίπτωση...
[2] Και για αυτή την απότιση τιμής στον Οδυσσέα Πέλλα θα έχουμε σύντομα ειδική ανάρτηση
[3] Και πως τα φέρνει η τύχη, στον Ορθοδοντικό μου γραμματέας είναι η Ευγενία, Βαναδιότισσα που έχει σπίτι στο κέντρο του χωριού. Έπαθε την πλάκα της από το καμάρι  με τα της Βανάδας που της είπα. "Όλοι μας", μου δήλωσε, "αφήσαμε δυο μέτρα από την αυλή μας για να γίνουν οι δρόμοι άνετοι και προσβάσιμοι"