"ΤΟΚΑ ΠΕΝΤΕ" ΚΑΙ ΣΤΟΝ ..ΑΓΥΡΙΣΤΟ!!!

  Ε Υ Χ Ε Σ: Α Ν Ε Ξ Ο Φ Λ Η Τ Ε Σ   Ε Π Ι Τ Α Γ Ε Σ 

[Κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει]

      Κατά κοινή ομολογία το πιο καλό κι ωφέλιμο  από κάθε πλευρά για τον άνθρωπο  είναι οι κοινωνικές, προσωπικές σχέσεις και επαφές, με πρώτο στοιχείο την παρέα, το κουβεντολόι, την ανταλλαγή απόψεων και αντιπαραβολών

 

  Έτσι μνημονεύονται και αναμοχλεύονται 

πολλά παρελθόντα,  σχολιάζονται και ζυμώνονται τα παρόντα με μεταβιβαζόμενες γνώμες αλλήλοις και  ακόμα περιγράφονται, σχεδιάζονται άλλοτε εν ολίγοις και άλλοτε πολλοίς τα μελλοντικά. 

   Βεβαίως ισχυροί παράγοντες στο ποιόν, το είδος, αλλά και στη μορφή   αυτής της προσωπικής συγχορδίας  είναι ο χρόνος, το στάδιο ζωής,  η ηλικία. Αυτή καθορίζει την όποια συγκυρία και συνοδεία της συζήτησης ακόμα και τον τόπο διεξαγωγής της.

    Οι γέροντες τα λένε χαμηλόφωνα και αργά-αργά στα παγκάκια, σαν τα γραμμόφωνα με πεσμένη μπαταρία και  με τη μαγκούρα μόνιμη συνοδό τους. Πια έχουν αφήσει ακόμα και το κομπολόι, τον πιο καλό τους σύντροφο και  όλες οι συζητήσεις περιφέρονται γύρω  από τα φάρμακα, τα ούρα και τις εξετάσεις καθενός. Η χοληστερίνη πρωταγωνιστούσε τα προηγούμενα χρόνια, είναι άλλων  εποχών κύριο αντικείμενο. 

   Σε αυτή την ηλιακή κατηγορία οι πιο νέοι αράζουν στα καφενεία παίζοντας χαρτοπαίγνια, πίνοντας τους καφέδες, τα ουζάκια τους  ή στα ταβερνεία για τα σχετικά κοψίδια και κρασάκια. Ακόμα τη βρίσκουν κάπου-κάπου στα κέντρα, σκυλάδικα και μη  πετώντας πιάτα και λουλούδια στις «ντίβες». 

    Οι νέοι στα δικά τους στέκια, στις καφετέριες,  στα μπαράκια με τη  γκόμενα ή για γκόμενα. Τα δε παιδιά στις αθλοπαιδιές και στα φροντιστήρια. 

  Οι συγκεντρώσεις, οι πορείες  και οι κομματικές συνάξεις έχουν τη δική τους κοινωνική θέση και  διάσταση.

  Στα δε γήπεδα αναστενάζει όλη η Ελλάδα, καλώς λένε και στις εκκλησίες ως νεκροταφεία ζώντων, μη τεθνεόντων και «τεκέδες των ψυχών, οι άνθρωποι εξαϋλώνονται και αποχαλινώνονται μαστουρωμένοι από το όπιο με ντεκεντζήδες τους τρελομπαγλαμάδες παπάδες με αποτέλεσμα να παραμυθιάζονται να αλλοτριώνονται και να λησμονούν τα εγκόσμια χάριν του …παραδείσου. 

   Κάπως έτσι είναι τα πράγματα στο κοινωνικό κάδρο και στην παλαίστρα της ζωής.
   Έτσι δεν είναι;
   Πάμε παρακάτω, οι ανθρώπινες επαφές και σχέσεις είναι άμεσες και έμμεσες,
  Οι πρώτες έχουν πεδίο διεξαγωγής, τόπους, σύναξης τα καφενεία, τα ταβερνεία κάθε λογής και γενικώς τους κοινούς τόπους συνάντησης, τυχαίους και μη, αλλά και στα σπίτια.
Βασικό και μάλιστα πρωταρχικό στοιχειό της αμεσότητας κάθε επαφής είναι ο χαιρετισμός, η χειραψία, το «τόκα πέντε.  Πολλάκις ακολουθεί το ελαφρό χτύπημα στην πλάτη, κυρίως ως επιδοκιμασία και μπράβο. Στους στενότερους δε κύκλους φιλικούς ή συγγενικούς, τη χειραψία ακολουθεί πάραυτα το φιλί στα δυο μάγουλα, ο ασπασμός. [1] Κάποτε δε στους «ανώτερους» κύκλους υπήρχε το χειροφίλημα ως επίδειξη δήθεν βαθιάς επίδειξης.
  Το αποκορύφωμα της ανθρώπινης σχέσης είναι το φιλί στο στόμα, το ερωτικό και όχι μόνο στους νέους. Βεβαίως για αυτό έχει προηγηθεί συναισθηματική έλξη κι αυτής το τσακ της όρασης, το βλέμμα, τα μάτια, το τέτοιο, το ναζιάρικο!.
    Όλες δε οι παραπάνω φανερές  εκφράσεις του σώματος, [2] από το «τόκα πέντε» έως και το φιλί πηγάζουν από το συναισθηματικό κόσμο της ψυχής μας.
   Οι δε έμμεσες  είναι αυτές που γίνονται εκ μακρόθεν, με επιστολές, κάρτες, τηλέφωνα και τώρα πλέον με σύγχρονες τηλεδιαλέξεις μέσω του δικτύου και άλλα τέτοια συναφή.
  Όλα αυτά τα επεισόδια της …ιστορίας διατρανώνονται      στις γιορτές, είτε θρησκευτικές, ονομαστικές, εθνικές είτε μνημειακές προς τιμή  ενός σπουδαίου προσώπου ή γεγονότος, όπως   το Πολυτεχνείο, Στις γιορτές εκτός από τους ουρανούς αγάλλονται και  οι ίδιοι οι άνθρωποι, κληρικοί καλόγεροι και λαϊκοί. Περισσότερο βεβαίως στις μεγάλες γιορτές, όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Πολλά είναι τα συμπαρομαρτούντα των εορτών, από την σωματική ικανοποίηση και ευχαρίστηση (εδέσματα κάθε μορφής και είδους έως την ευφροσύνη  και ψυχική ανάταση, κέφια, γλέντια  και χοροί, με σχετική αμοιβαιότητα. 
   Το κύριο συμπλήρωμα οποιοσδήποτε συνάφειας και σχέσης είναι οι ευχές που ανταλλάσσονται αφειδώς εκατέρωθεν. Η κύρια αναφορά τους είναι στην υγεία, στην ευτυχία ακόμα και στην ειρήνη, αν είναι δυνατόν.... Χρόνια Πολλά, να τα κατοστήσεις και τόσα άλλα ...χαρμόσυνα.
   Φυσικά σε όλα αυτά ανθρώπινα δρώμενα εισήλθε η θρησκεία με τον δικό της γνωστό τρόπο. Οπότε αναδείχθηκαν οι παρακλήσεις οι δεήσεις, οι αγιασμοί, τα ιερά λείψανα, το αγιασμένο νερό, τα διάφορα " θαυματουργά" χαντρολέμια, κομποσκοίνια, τόσα άλλα αποκυήματα της θρησκοληψίας και θρησκομανίας. Το ένα ευχολόγιο επάνω στο άλλο με μέγιστο τροπάριο, νάξερα τι είναι, το διπλωματικό «Δι ευχών», που έγινε και άσμα. 

Στις ανθρώπινες ανάγκες και αδυναμίες, που τόσο επιδέξια εκμεταλλεύεται η θρησκεία μεγάλο ρόλο παίζουν τα τάματα [3] και τα αναθέματα. Αυτές είναι που είναι δωροδοκίες χειρίστου είδους και μάλιστα χωρίς να υπάρχει ουδεμία υπόσχεση και όπως όλες οι δωροδοκίες γίνονται εκ των προτέρων. Το ίδιο με τα ταφικά δώρα, κτερίσματα στην αρχαιότητα με τις θυσίες αθώων ανθρώπων και ζώων…..Τουλάχιστον οι θυσίες των ζώων είχαν ωφέλεια  στη φτωχολογιά και στους δούλους που δίνονταν  μετά τη θυσία..

    Οι κάθε είδους ευχές και όλα τα σχετικά ευχολόγια, κατάρες, αναθέματα κτ.λ φυσικά είναι εντελώς αναποτελεσματικά και φτηνά παραμυθιάσματα που όλα τα χάφτουμε. Καμιά τους δεν είναι ουσιαστική και δεν αναφέρεται τις δύο ύψιστες ανθρώπινε αξίες, δίδυμα τέκνα  της Αγάπης, την Ενσυναίσθηση και την Συμπερίληψη [4Αντί οι ευχές να παροτρύνουν τον άνθρωπο και να τον προτρέπουν προς αυτές τις δυο κεφαλαιώδεις  αναγκαιότητες της ζωής ης ωθούν προς …

Όμως παρά  τα όσα τους καταμαρτυρήσαμε και εν τέλει τα χαρακτηρίσαμε ανεξόφλητες επιταγές, [ούτε το "κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει" δεν ισχύει!!!]πρέπει να αναφερθούμε και στην άλλη πλευρά  τη θετική. Αναντίρρητα οι ευχές, χαιρετισμοί είναι, γεια σου, παίζουν  θετικότατο ρόλο στην κοινωνικότητα των ανθρώπων, συμβάλλοντας  κατά πολύ και ενδυναμώνοντας τις ίδιες τις ανθρώπινες σχέσεις, επιδρώντας εκατέρωθεν, Αυτό επιτυγχάνεται επειδή εκφράζουν τον ψυχικό κόσμο καθενός, τα συναισθήματα που αποτελούν τα ώριμα φρούτα του χαρακτήρα μας, Από αυτή την πλευρά οι ευχές είναι θετικές και ωφέλιμες στη ζωή μας, απαραίτητες. 

Άντε λοιπόν γεια και χαρά σας 

ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΝΈΝΟς Ο ΚΑΙΝΟΎΡΓΕΙΟΣ ΧΡΌΝΟΣ!!!

 [1] Στα αλλοτινά χρόνια είχα μια θεία  στο χωριό, β΄ βαθμού ή οποία όποτε με συναντούσε ανεξαρτήτως πόσο καιρό είχαμε συναντηθεί, με φιλούσε δυο φορές. Το ματς μουτς το είχε προσφάι (και έτσι τη λέγαμε) όχι μόνο για μένα αλλά για όλους τους συγγενείς  και φίλους..
[2] Οι σωματικές ανάγκες ικανοποιούνται αρκετά και πληθαίνουν σε καταστάσεις όποιας ευθυμίας (γλέντια, χοροί, μπούλες στις αποκριές). Στο χωριό τότε στα τραπέζια των κοινωνικών εκδηλώσεων και δη στους γάμους ένας καλός συγγενής τσούγκριζε τα κεφάλια των διπλανών. Ένας άλλος στη Ανδραβίδα έκανε τούμπες στο πάτωμα κι άλλα τέτοια πολλά και διάφορα.
[3] Κάποτε έγινα μάρτυρας μιας απογοήτευσης, μιας απόγνωσης  με την ανάλογη αντίδραση σε μια μη εκπλήρωση τάματος. Η κυρία Ευαγγελία, καθολική από τη Σύρο και θρησκευόμενη είχε ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι και ήταν αρκετά ..βασταγμένη. ....... Όμως το αγόρι στα 10 χρόνια αρρώστησε από τον καταραμένο, οπότε όπως καταλαβαίνετε ακολούθησαν οι γνωστές θεραπείες και τα νοσοκομεία. Συνάμα η μάνα μέσα στην απέραντη λύπη της και τη βαθιά της απόγνωση άρχισε τις παρακλήσεις με τον παπά και τα τάματα. Δεν άφησε κανένα μοναστήρι, καθολικό και ορθόδοξο να μην το περικλείσει με κερένια κλωστή, εικόνες, λαμπάδες και αφιερώσεις για να σώσει τον μοναχογιό της. Το παιδί έλειωνε αν και οι προσφορές στις εκκλησίες αυξάνονταν. Δυστυχώς το παιδί εν μέσω γενικής θλίψης στο Παλιό Ηράκλειο έφυγε σαν πουλάκι. Στο τέλος της κηδείας ο πόνος και η απελπισία της μάνας ξεχείλισαν, οπότε περνώντας από την εικόνα της Παναγιάς που έχουν στην είσοδο οι καθολικές εκκλησίες, έριξε  μια γροθιά και έσπασε το τσάμι της και με γοερό κλάμα είπε: "ΓΙΑΤΊ-ΓΙΑΤΊ.. Θα πηγαίνουν τριάντα χρόνια από τότε και το θυμάμαι σαν χτες. Τόσο πολύ μου είχε κάνει εντύπωση !

[4] Για αυτές τις δυο υπέρτατες αξίες του ανθρώπου, Εν συναίσθηση [η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του. [κλικ ΕΔΩ] και Συμπερίληψη (σεβασμός στο άλλο το διαφορετικό και αποδοχή στην κοινωνία μας άμεσα και ισότιμα [κλικ ΕΔΩ}

 Σε μια πολύ σωστή διάσταση βάζει το θέμα στο fb ο Ζαχαραίος φίλος Γιάννης Σχίζας:

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΕΙ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ! ΕΓΩ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩ ΛΟΓΙΚΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ . ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΔΗ ΤΟΥ ΖΩΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ! ΤΟ ΦΕΙΣ ΜΠΟΥΚ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΝΑΟΣ! ΕΥΧΕΣ, ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ, ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΑΗΔΙΑ. ΚΑΛΗ ΦΩΤΙΣΗ ΓΡΑΦΕΤΕ Ή ΕΥΧΕΥΣΤΕ. ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ! ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ! ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ( ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΣΑΣ)