Ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά.

[1]

Η ΟΥΡΑ

Έχουν ουρά οι γάιδαροι, έχουνε και τα φίδια
έχουν οι γάτες, τα σκυλιά μα όχι και τα μύδια.
Ουρά θα βρεις στην τράπεζα, ουρά στο πρακτορείο
το κυλικείο, στο θέατρο, ουρά και στο ταμείο.
Έχουν ουρά τα νυφικά και τα μεγάλα πιάνα
έχουν τα φράκα τα παλιά, έχουν τ’ αεροπλάνα.
Έχουν τα ψάρια στο βυθό και τα πουλιά εκεί πάνω
είχε ουρά στον Κόκοτα, ουρά στον Μητροπάνο.
Ξέρω πως έχει κάποια ουρά το Σάββατο το βράδυ
στις πίστες, στα σκυλάδικα, έχει ουρά το αχλάδι
έχει ουρά στη λαϊκή, στον πιο φτηνό τον πάγκο
στου δήμου το συσσίτιο, όταν δεν έχεις φράγκο.
Μα να ’χει ουρά αξημέρωτα μπροστά στο παρεκκλήσι;
Ουρά στη Μητροπόλεως, οι δρόμοι να ’χουν κλείσει
και να θρηνούνε οι πιστοί, να ανοίγουνε σημαίες
που ’χουν κορώνες και σταυρούς, βυζαντινές ρομφαίες!
Να λένε “θέλω βασιλιά κι ας τρώγω μιαν ελίτσα”
εκείνοι που τα σόγια τους γυρνούσαν με βαλίτσα
σε Γερμανίες, Βέλγια και -πού στον ήλιο μοίρα!-
να κλαίνε για τον έκπτωτο, να κλαίνε για τη χήρα!
Αυτό ούτε στον ύπνο μου δεν το ’χα ιδωμένο
Μα, -τι σας λέω;- τώρα πια, όλα τα περιμένω:
Να ’χουν ουρά τα μούσμουλα, να έχουν τα μπιζέλια
να ’χουν ουρά οι άνθρωποι και να μην έχουν σκέλια.
Να ’χει ουρά ο δικαστής, και ο μητροπολίτης
ο βουλευτής, ο υπουργός και ο αρχιμανδρίτης
να ’χει ουρά ο δήμαρχος, να 'χει κι ο εισαγγελέας
και την πιο πλούσια ουρά να ’χει ο βασιλέας.

Μα σαν οραματίζομαι και σαν αποκοιμιέμαι
βλέπω ένα κόσμο όμορφο, -το λέω, δεν κρατιέμαι-
χωρίς γαλαζοαίματους, χωρίς ωχρούς διαδόχους
που θα πετάνε ψίχουλα και που θα στήνουν βρόχους.
Θα ’ναι το αίμα κόκκινο κι η λευτεριά μας χρέος
και δεν θα υπάρχουν έκπτωτοι και νυν και πριν και τέως.
θα ’ναι το δίκιο ζωντανό κι από ζωή θα σφύζει
και ουρά θα έχει, μοναχά, αυτός που την αξίζει.
Δ.Μ 16.1.’23

     Διαβάστε τι σημαίνει Ελιά-ελιά και Κώτσο βασιλιά.

   Προχτές  έκανα μια βόλτα παρά την πλατεία Βικτωρίας και έτσι ρώτησα με τρόπο, δυο γερόντια, υπαίθριους πωλητές φρούτων με καρότσι. Ο ένας Φερών και και 3η Σεπτεμβρίου κι ο άλλος επί της Πατησίων, στον ΟΤΕ:

    : Πήγατε μωρέ στη κηδεία;

    : Ναι αμέ!

    : Έτσι πήγατε ή με τα γιορτινά σας;

     :Και με γραβάτα μπλε σαν τη σημαία μου λέει ο ένας....

   Μέχρι πριν μια δεκαετία, περίπου στη Πατησίων κάπου στο ύψος της Κοδριγκτώνος,  ήταν ένας κοντούλης αλλά σφριγιλός γεράκος που σε μια πλάγια πορτούλα πουλούσε λουλούδια. Είχε ένα μηχανάκι, από εκείνα τα κλασσικά τρίκυκλα και λένε ότι μάζευε λουλούδια από τα νεκροταφεία. Δεν ξέρω πώς αλλά είχε πάντα φρέσκα τριαντάφυλλα. Τέλος πάντων ζούσε μόνος του έλεγε αλλά το πάλευε με νύχια και με δόντια. Αξιολύπητος ήταν! Μια μέρα, έπλεε από χαρά, φαινόταν .... βγάζει μια κάρτα από τη τσέπη του και μου λέει: Ορίστε χρόνια πολλά από τον βασιλέα Κωσταντίνο, εσένα σου στέλνει ο  Φλωράκης; Ούτε ελίτσες δεν είχε να φάει, αλλά ο βασιλεύς Κώτσος  πάνω από όλα....