ΑΠΟΨΕ ΕΛΑΤΕ ΣΤΗΝ ΚΟΠΑΝΙΤΣΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ, ΜΕ ΠΟΙΗΣΗ & ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΥΜΙΟ ΚΑΙ ΑΙΘΕΡΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΛΑΝΤΗ

 ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΚΑΙ Η ΝΕΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΥΜΙΟ!!!

 

 Κι ορίστε και τι έγραφα πέρυσι:

   Όχι μόνο το ομολογώ, αλλά το τελαλίζω, παντού, από το Τετράζι που πηγάζει η ωραία και φιδωτή Νέδα μας μέχρι κάτω τη μπούκα, που σφιχταγκαλιάζεται με τη γαλάζια θάλασσα. Το ποτάμι που χωρίζει τα πέντε μικρά χωριά μας, Κοπάνιτσα(Καρυές), Φόνισσα, Μπούζι (Ελαία)  και αντίκρυ Γιαννιτσοχώρι και Πρασιδάκι. Αυτό το ποτάμι που είναι  η πρώτη εικόνα στο εξώφυλλο του βιβλίου, σαν τη χρωματιστή και πλουμιστή κουβέρτα που στόλιζε το άλογο της νύφης στα αλλοτινά χρόνια.
      Εντάξει με τη Νέδα μας, τι τελαλίζω όμως;
 Ο Θύμιος είναι μια από τις πιο ευγενικές, ευαίσθητες
        και  ωραίες γνωριμίες της ζωής μου.
    Ξενιτεύτηκε στην Αυστραλία τα χρόνια της μεγάλης μετανάστευσης και μαζί με τον σκληρό αγώνα του μετανάστη κατάφερε και διακρίθηκε στην πιο υψηλή ανθρώπινη λειτουργία, τη Λογοτεχνία. Με την πλούσια παροικιακή του δράση και δημιουργία έφτασε στο  σημείο να αποτελέσει, περί τη μια δεκαετία, τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας και συνάμα επιμελητή του λογοτεχνικού περιοδικού του Συνδέσμου «Ο ΛΟΓΟΣ».  Με τέτοια επιτεύγματα αποτέλεσε τον καλύτερο πρεσβευτή όχι μόνο της ….άνυδρης περιοχής της λεκάνης της Νέδας, αλλά και όλης της χώρας μας.
        Λοιπόν η πολυπραγμοσύνη  του είναι αξιόλογη, καθότι δεν είναι μόνο πολυτάλαντος στη Λογοτεχνία, ποιήματα, διηγήματα, αλλά και άδολος Ακτιβιστής, ειδικά υπέρ των δικαιωμάτων των Αβορίγινων,  ιθαγενείς, αυτόχθονες της Αυστραλίας. Μάλιστα έζησε μαζί στην απόμερη μοναξιά, στους καταυλισμούς τους για έξη μήνες και δη στα χρόνια που η ανθρωπότητα ήταν ή έκανε την ανήξερη και δεν ήταν καθόλου ευαισθητοποιημένη. Από αυτή την τεράστια εμπειρία έχει εκδώσει ένα θαυμάσιο βιβλίο, ΤΟ ΑΛΩΒΗΤΟ  ΧΤΕΣ ΣΤΟ ΑΦΙΛΟΞΕΝΟ ΣΗΜΕΡΑ.
     Αν και ο Θύμιος δεν έχει ανάγκη καμία έξωθεν μαρτυρία, μια και το έργο του λάμπει σαν το  Βόρειο Σέλας, θα καταθέσω λίγα λόγια κριτικής, χωρίς να τολμήσω όμως κανένα ίχνος αξιολόγησης.
    Λοιπόν από τα γραφτά του, ποιήματα και πεζά αναδύονται μια απέραντη τρυφερότητα και ένας λυρισμός για τον άνθρωπο με έναν βιοτικό και βιωματικό  ρεαλισμό που στην επόμενη στροφή μεταπλάσσεται σε τρυφερό ρομαντισμό, ατόφια στοιχεία και λειτουργία των ποιητών.
    Ο δε πολύ καλός χειρισμός της γλώσσας, που ρέει γάργαρη σαν τη Νέδα μας, ως ανώτερος επικοινωνιακός τρόπος  μαρτυρά την κουλτούρα και τη γενική παιδεία του. Διανθίζεται δε, η γλώσσα, με παλιές κι αθάνατες λέξεις και εκφράσεις από την ντοπιολαλιά μας, που κόντρα στην …πρόοδο των Νεοελλήνων επιζούν σαν τα αγριόχορτα στα ξερικά χωράφια!
   Και το τελευταίο ο Έρωτας του Θύμιου για τη φύση και τη γυναίκα μάς ΑΝΑΣΤΑίνει!
 
      Επειδή δε η Β΄ έκδοση, που έχετε, είναι οπωσούν δική
μου …επιμέλεια, αισθάνομαι μεγάλη τιμή και οφείλω
πολλές ευχαριστίες στον Θύμιο για την ανάθεση, την
αποδοχή και την εμπιστοσύνη.
 
                                                                         Θεοδωρής Κόλλιας
 
                                                                 Συγγραφέας και διαχειριστής του
                                                                     yannitsochori.blogspot.com