ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΙΣ ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

 

 ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ 
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ"
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ

      Τα αλλοτινά χρόνια –πριν το ’50– την Καθαρή Δευτέρα είχαν τη γιορτή του Καρδάμου (1). Από όλα τα γύρω χωριά μαζεύονταν πριν την παλιά γέφυρα για να γιορτάσουν τα κούλουμα με βασικό τρόφιμο τα κάρδαμα (2). Ένα είδος φυτού σαν μεγάλα σέλινα που έβγαιναν στις γράνες του Βάλτου. Εδώ γλεντούσαν και χόρευαν όλη μέρα.

       Τα επόμενα χρόνια η Καθαρή Δευτέρα έγινε το επίσημο πανηγύρι του χωριού, που κράτησε μέχρι το ’65 περίπου. Τα κούλουμα τα γιορτάζαμε με μεγαλοπρέπεια. Χλωρά κρεμμυδάκια, χαλβάς, ταραμάς, μαρούλια και καλαμάρια στη κονσέρβα έδιναν κι έπαιρναν. Από όλα τα χωριά έρχονταν επισκέπτες, συγγενείς και ξένοι. Από την Κυπαρισσία, τα Φιλιατρά, το Κοπανάκι, τον Κακόβατο, τη Ζούρτσα, τη Ζαχάρω μαζευόταν πολύς κόσμος. Η πιο γραφική φυσιογνωμία του πανηγυριού ήταν ο μπάρμπα Δέκας που ερχόταν με το τρένο των δέκα από την Κυπαρισσία. Είχε σε μια πάνινη σακούλα πολλά ξυλαράκια σαν μικρούς κύβους, που πάνω έγραφαν έναν αριθμό, από το 1 μέχρι το 10. Έδινες ένα πενηνταράκι και τράβαγες από τη σακούλα έναν κύβο και ό,τι έγραφε τόσα κομμάτια παστέλι έπαιρνες. Μέσα στη σακούλα όμως είχε είκοσι μηδενικά, δεκαπέντε άσσους, δέκα διπλά και από έναν από τους άλλους αριθμούς. Κι όμως τα πιτσιρίκια έτρεχαν ποιο θα πρωτοπάρει. Και ο μπάρμπα Δέκας διαλαλούσε, φορώντας την άσπρη μπροστέλα με την μπάσα φωνή του... την ευκαιρία. Η δε επιβλητική του καράφλα έσταζε σταγόνες ιδρώτα από την κούραση αλλά και την ικανοποίηση. Άλλη γραφική φιγούρα ήταν ο μπάρμπα Πέτρος ο Κοκώσης που έστηνε τον πάγκο του με όλα τα καλούδια. Καραμέλες, φιστίκια, γλειφιτζούρια –το κόκκινο κοκοράκι– τσίχλες, σαν λίρες, σιουρίλες, γιο – γιο, καραμούζες και τόσα άλλα. Ο μπάρμπα Πέτρος έστηνε τον πάγκο του στην ελιά της Διοννυσούλας και ο μπάρμπα Δέκας είχε έδρα τη θρυλική αγριλιά.

ΜΠΟΥΛΕΣ ΣΤΗ ΖΟΥΡΤΣΑ 1950
ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΛΟΥΜΗΣ

       Κατά το απόγευμα ερχόταν ένα μπουλούκι μπούλες από τη Ζούρτσα. Από το πρωί έπαιρναν σβάρνα όλα τα χωριά, Μουντρά (Φασκομηλιά), Στροβίτσι (Λέπρεο), Θολό και κατέληγαν στο δικό μας, που είχε πανηγύρι. Μπροστά πήγαινε ένας ψηλός, που έκανε τοn γάιδαρο. Είχε ένα πρόπλασμα μεγάλης κεφαλής γαϊδάρου, που την κουνούσε πέρα δώθε σατιρίζοντας με δήθεν γκαρίσματα σημαίνοντα πρόσωπα και γεγονότα της μικρής κοινωνίας. Ήταν κάπως μια παραφθορά του Δούρειου ίππου. Ο ψηλός, κάθε χρόνο, ήταν ο Κώστας Γλούμης, ο ξυλουργός των περισσότερων σπιτιών στο χωριό και ο δάσκαλος για όλους τους μετέπειτα μαστόρους.

 Σπουδαίο κείμενο για την ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ, πριν το 1950, δας, είναι κι το άλλο, γραμμένο από τον Π. Πούλο, που κοσμεί κι αυτό

το ίδιο βιβλίο μου, και έχει δημοσιευθεί εδώ στις 15-3-21.

Η ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΡΩΣΗ ΣΤΗ ΖΑΧΑΡΩ!!!

        Βεβαίως οργανωτής της μεγάλης συγκέντρωσης, όπως και σε όλη την Ηλεία ήταν ο Εμπορικός Σύλλογος και του αξίζουν συγχαρητήρια. Παρών όμως ήταν και ο δήμαρχος και όχι μόνο, αλλά συνέβαλλε στην καλή έκβαση με το μοναδικό ψήφισμα για τη Ζαχάρω και όλη την αρωγή. Σήμερα αρχίζουμε με το βίντεο όπου περιλαμβάνει πρώτα το μοναδικό ποίημα του Ναζίμ Χιχμέτ "Σιωπώ", τον εξαίρετο λόγο του δημάρχου, Κώστα Μητρόπουλου και η απότιση τιμής στα 57 θύματα των Τεμπών με την ενός λεπτού σιγή.

ΣΥΓΚΗΝΙΤΙΚΗ ΗΤΑΝ Η ΕΚΦΏΝΙΣΗ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ, ΌΠΟΥ ΌΜΩΣ ΈΛΑΒΕ ΜΙΑ ΜΕΓΛΑΗ ΠΑΡΑΣΠΟΝΔΙΑ. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΔΗΤΉ, ΠΟΥ ΠΟΛΥ ΦΙΒΑΜΑΙ ΤΟΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΊ ΤΕΡΆΣΤΙΑΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ...[περισσότερα μεθαύριο..]

Σώπα, μη μιλάς,

 Σώπα, μη μιλάς,                                                           ΝΑΖΙΜ ΧΙΧΜΕΤ

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή,
κόψε τη φωνή σου, σώπασε επιτέλους.
Κι αν ο λόγος είναι αργυρός, η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί.
Έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγανε:
«Σώπα».
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε: «Εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
«Κοίτα μην πείς τίποτα, σσσς…σώπα»
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,
«θα βρείς τον μπελά σου, σώπα».
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι:
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα.»
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε: «Σώπα».
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα»
Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε, όμως, το «Σώπα».
Σώπα ο ένας,σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα».
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα, μόνο με το «Σώπα».
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα».
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις, ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν’την να σωπάσει.
Κόψ’την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς
χωρίς να μιλάς, να λες : «Έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς»
Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς.
Και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσα σου.
Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου,
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
«Μίλα!»…

 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ, ΜΠΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΟΙ ΜΑΣΚΑΡΑΔΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΑΤΖΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ!!!

ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΝΑΚΩ ΜΟΥ ΠΡΙΝ 13 ΧΡΟΝΙΑ