(Λέτε να είναι αληθινό;Δεν μπορώ να το πιστέψω....)
Σπάω τη σιω(Λέτε να είναι αληθινό;)πή μου. 14/09/11 Τον Βαγγέλη τον Βενιζέλο, τον ξέρω από τα φοιτητικά μας χρόνια, στη Θεσσαλονίκη. Ανήκαμε στην ίδια φοιτητική παράταξη. Στην "Προοευτική Παράταξη Νέων, Σαρλ Ντε Γκόλ". Μετά το πανεπιστήμιο χαθήκαμε. Τον ξαναβρήκα μια μέρα, τυχαία, όταν είχε βγει από την φυλακή. Είχε συλληφθεί, στο τέταρτο έτος, γιατί είχε στήσει έναν παράνομο μηχανισμό, με μικρόφωνα και μικροκάμερε...ς, προκειμένου να κλέβει, τα θέματα και να γράφει άριστα σε κάποιες εξετάσεις, του πανεπιστημίου. Επίσης με ένα δεύτερο κύκλωμα πουλούσε τα θέματα. Ήταν αρκετά δραστήριος. Θεωρήθηκε ο εγκέφαλος του φοιτητικού κυκλώματος και οδηγήθηκε για 1,5 χρόνο στον Κορυδαλλό. Του έκανε καλό η φυλακή. Τον ωρίμασε, του λείανε τις γωνίες της σκέψης του, και του πρόσθεσε και μερικά κιλά, ώστε να φτάσει στο φυσιολογικό βάρος της ηλικίας του. "Στύλος", ήταν το παρατσούκλι του, στα χρόνια του πανεπιστημίου, λόγω του ελλιπούς βάρους του. Αργότερα μέσα στην φυλακή απέκτησε και άλλα προσωνύμια. "Πρόκας" γιατί πάντα κουβαλούσε μια πρόκα πάνω του. "Τανάλιας", γιατί μια μέρα σε έναν καυγά έσφιξε κάποιον τόσο σφιχτά που τον έπνιξε. Και ";ρέγκας", γιατί φοβότανε τις ρέγκες. <<Βαγγέλη, χαθήκαμε. Τι κάνεις; Πως είσαι;>>;, του είπα με χαρά, μόλις τον είδα, ένα πρωί του Μάρτη, στα Εξάρχεια. <<Αποφυλακίστηκα, πριν 20 μέρες και ετοιμάζομαι, να κάνω το μεταπτυχιακό μου>>, μου είπε, σφίγγοντάς μου το χέρι. <<Έβαλες μυαλό δηλαδή>>, συμπλήρωσα, κοιτώντας τον στα μάτια. <<Δεν χρειάζεται>>, μου απάντησε, με τρομερή σιγουριά, <<αν δεν με είχαν καρφώσει στο πανεπιστήμιο, τώρα θα ήμουν καθηγητής>>, είπε με κάποιο παράπονο στη φωνή. <<Ας είναι, δεν πειράζει ποτέ δεν είναι αργά>>. Ανταλλάξαμε αριθμούς τηλεφώνων, είπαμε να ξαναβρεθούμε και μετά χαθήκαμε στη βουή του πλήθους. Μετά από έξι μήνες, άκουσα το όνομά του, να σχετίζεται με το ΠΑΣΟΚ, και τον τότε πρόεδρό του, Ανδρέα Παπανδρέου. <<Μεγαλύτερη φυλακή και από τον Κορυδαλλό, είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου>>,
μου είπε σε μια συνάντηση, και πάλι τυχαία, αυτή τη φορά, στον Κολωνό. Η φράση αυτή με εντυπωσίασε, γιατί δυο χρόνια μετά την ξανάκουσα, από τα χείλη, του Γιώργου. Ελαφρώς παραλλαγμένη: <<<;μεγαλύτερη φυλακή και από το Γιεντι κουλε, είναι οι ψευδαισθήσεις μας>>;. Κάποια μέρα είδα τον Βαγγέλη και στην τηλεόραση, ως εκπρόσωπο του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. <<Τα κατάφερα. Δεν ήταν δύσκολο για μένα>>, μου είπε σε μια τυχαία συνάντησή που είχαμε, μια Παρασκευή, στο Κερατσίνι. <<Είμαι στον κλειστό πυρήνα της εξουσίας.>>, πρόσθεσε φουσκώνοντας από περηφάνια. <<Μα καλά&>>, του λέω, <<πως τα κατάφερες, πως έκρυψες τα χρόνια της φυλακής;>> Ταραγμένος μου έκλεισε το στόμα, με τράβηξε κάτω από την καμινάδα της ΔΕΗ, και μου είπε, χαμηλόφωνα: <<δεν το ξέρει κανείς. Έχω σβήσει όλες τις αποδείξεις. Όποιος τολμήσει να μιλήσει θα πεθάνει>> και ένιωθα τα χέρια του σαν τανάλιες να σφίγγουν τον λαιμό μου. Αν δεν πέρναγε τυχαία, από το σημείο, η περιφορά του επιταφίου, δεν ξέρω αν θα επικοινωνούσαμε τώρα. Είναι η πρώτη φορά που σπάω τη σιωπή μου για το συγκεκριμένο θέμα, γιατί τώρα είμαι σίγουρος πως δεν κινδυνεύω, για το απλό λόγο, ότι ο Βαγγέλης δεν θα υλοποιήσει την απειλή του. Και δεν θα το κάνει γιατί πια είναι σε άλλη διάσταση. Αφήστε που περισσότερο κινδυνεύω, εγώ να χαρακτηριστώ ως μυθομανής, παρά να πιστέψει ο κόσμος, ότι ένας συνταγματολόγος, ήταν κάποτε στην ψειρού. Άλλωστε με έχει διαβεβαιώσει και ο ίδιος: <<έχω κλείσει τους λογαριασμούς μου με το παρελθόν>>, μου είπε σε μια τυχαία συνάντησή μας, στο Πικέρμι, ; Τώρα πια κοιτάω μπροστά;. Συνεχίζεται.....Θύμιος Καλαμούκης
(Από την Ελληνοφρένια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου