ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ - ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ

 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1945

Εκείνη τι να κάνει τώρα,

αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;

Είναι στο σπίτι, στο δρόμο,

δουλεύει, ξάπλωσε , είναι στο πόδι;

Μπορεί να σήκωσε το χέρι,

-αχ, ρόδο μου,

πώς γυμνώνει αυτή η κίνηση τον λευκό, γερό καρπό του χεριού της!-

Εκείνη τι κάνει τώρα,

αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;

Μπορεί να ‘χει στα γόνατά της ένα γατάκι,

να το χαϊδεύει.

Μπορεί να περπατάει, έτοιμη ν’ απλώσει το πόδι,

-εκείνα τα λατρευτά πόδια που τη φέρνουν γοργά γοργά κοντά μου,

κάθε μαύρη μέρα!...-

Και τι σκέφτεται,

εμένα;

Είτε

ξέρω γω

γιατί δε βράζουν τόσην ώρα τα φασόλια;

Είτε γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι

είναι τόσο δυστυχισμένοι;

Εκείνη τι σκέφτεται τώρα,

αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

1898-1956

ΤΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΣΧΟΙΝΙ

Το κομμένο σχοινί

μπορείς να το ξαναδέσεις

θα κρατήσει πάλι, ωστόσο

θα ‘ναι κομμένο.

Ίσως πάλι ν’ ανταμώσουμε

μα εκεί που μ’ άφησες

δεν πρόκειται ποτέ

να με ξαναβρείς.

Ο,ΤΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΗΤΑΝ ΒΟΥΝΟ

Ό,τι σε σένα ήταν βουνό

το ισοπέδωσαν

και σκέπασαν την κοιλάδα σου.

Από πάνω σου περνάει τώρα

ένας δρόμος άνετος.