Άνοιξη του 1953.
4 χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου πολέμου και τα σημάδια του ακόμα ήσαν νωπά. Ο κόσμος προσπαθεί να στηθεί στα πόδια του. Λαβωμένοι και κακόμοιροι και οι μεν και οι δε. Όμως στους μεν δόθηκαν οι πατερίτσες & λοιπά (από άδειες περιπτέρων, συντάξεις αναπήρων μέχρι θέσεις στο δημόσιο, στον κρατικό μηχανισμό) για να στηθούν στα πόδια τους κα, στους δε άλλους έκοψαν και αυτά τα ίδια τους τα πόδια (κλήσεις στη χωροφυλακή, διώξεις, εξορίες,). 
Το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων του χωροφύλακα ήταν η κύρια βίζα της ζωής. Και το άλλο. Οι μεν σαν νικητές έγραψαν την ιστορία οι δε άλλοι αφάνεια και λησμονιά. Γι αυτό και εμείς γράφουμε για τους άλλους. Αυτούς που εξαργύρωσαν τα όνειρά τους για τη συναδέλφωση των λαών και την απελευθέρωση του ανθρώπου από την καταπίεση και την στυγνή εκμετάλλευση με θυσίες, Μακρονήια και καταρρακώσεις κάθε είδους. Πάρα πολλοί άφησαν το είναι τους στα ξερονήσια.
Περισσότεροι όμως πάλεψαν και αντιστάθηκαν με φυλακτό τις ιδέες τους. Οι ιδέες και τα πιστεύω τους ήταν η δύναμη που χαλύβδωνε τη ψυχή τους και σήκωνε το ηθικό τους στα ουράνια. Άλλοι βεβαίως δεν άντεξαν και λύγισαν. Με το βούρδουλα και τα σκληρά μαρτύρια υπέγραψαν τις περιβόητες δηλώσεις{1} μετάνοιας και αποκήρυξης και πούλησαν τη ψυχή τους στο διάβολο. Ναι στο διάβολο γιατί μετά δεν τους άφησαν σε χλωρό κλαρί. Γενικός κανόνας ήταν η συμμόρφωση με τας υποδείξεις και η συνεργασία (καρφί) με την αστυνομία. Η πλήρης απαξίωση της αξιοπρέπειας και της ανθρώπινης υπόστασης. Πολλοί δε, οι περισσότεροι, έμειναν αλώβητοι και βγήκαν αδούλωτοι από την κόλαση, καταξιωμένοι μάρτυρες.
Ήρθε στη γενέτειρα για να καταπιεί τα φαρμάκια και με τα κουρέλια να δέσει τις πληγές του. Μια σταλιά συμπόνια αποζητούσε και τίποτα άλλο. Αλλά που; Η Ζαχάρω ήταν γεμάτη χήτες, ταγματασφαλίτες και κάθε λογής παρακρατικούς. Του έκαναν τη ζωή μαρτύριο. Παρά ταύτα με τον καιρό γνώρισε μια κοπελιά και είπαν να στήσουν το νοικοκυριό τους Και να που που το όνειρό τους παίρνει σάρκα και οστά. Ο παπάς έψελνε το τροπάρι "Ιακώβ γάμησε Ρεβέκα, Ισαάκ γάμησε ...και εκεί που ετοιμαζόταν για το "Ησαϊα χόρευε....." όλοι κοκάλωσαν. Βλοσυροί και με ύφος στρατηγού από την πλαϊνή πόρτα εισήλθαν ο αστυνόμος και ένας χωροφύλακας. Η σεμνή τελετή σταμάτησε αμέσως. Νεκρική σιγή. Κραπ-κραπ τα όργανα της τάξεως πλησιάζουν τον παπά, κάτι του λένε και του δίνουν μια κόλα. "ρε πούστηδες δεν έχουτε ιερό και όσιο και εδώ μέσα με ..." μουρμούρησε μέσα από τα χείλη του ο γαμπρός. Η νύφη στεκόταν αλαφιασμένη, το ίδιο και οι λιγοστοί συμπέθεροι.
Ο παπάς παίρνει την κόλα πάνω από ευαγγέλιο, πλησιάζει το γαμπρό και του λέει στο αυτί: "τέκνο μου δεν είναι τίποτα, απλά μια υπογραφή και συνεχίζουμε..." Αμέσως ο γαμπρός υψώνεται και με δυνατή φωνή τους λέει: "Τι λέτε ρε αθεόβοβοι, εγώ δεν υπέγραψα στο κάτεργο της Μακρονήσου και θα υπογράψω εδώ;" και με δυο δρασκελιές έγινε άφαντος. ....
Ο συγκεκριμένος γάμος γνωρίζουμε από τον υιό του τότε μάρτυρα-γαμπρού και νυν μακαρίτη, ότι τελικά έγινε και με παπά και με κουμπάρο. Έβαλαν το δάκτυλό τους κάτι μπαρμπάδες της νύφης που ήταν του ...σιναφιού και οι μπάτσοι κάναν πέρα που λέει και το ρεμπέτικο τραγούδι.
{1} Δύο δείγματα γραφής των περιβόητων δηλώσεων:
<<Ήδη αναγνωρίζω ότι καθ΄όλον αυτό το, οπωσδήποτε σοβαρόν χρονικό διάστημα, ευρισκόμην επί εσφαλμένης οδού, ΜΕΤΑΝΟΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ, ΑΠΟΒΑΛΛΩ ΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΧΘΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΜΟΥ και δηλώ ότι, εις το εξής παραμένω μακράν πάσης, είτε ανατρεπτικής, είτε άλλης, πολιτικής κινήσεως, θα εργασθώ, ως φιλήσυχος και νομοταγής πολίτης, υπέρ των αποκλειστικώς ατομικών και της πατρικής μου οικογενείας συμφερόντων>>.
«…δηλώ ότι αποκηρύσσω τον Κομμουνισμόν ως σύστημα ολέθριον δια την Ελληνικήν πραγματικότηταν και διαλυτικόν των μεγάλων ηθικών εννοιών, Πατρίδος, Θρησκείας και Οικογενείας, υπόσχομαι δε, ότι θέλω ζήσει του λοιπού νομιμοφρόνως, μακράν πάσης ανατρεπτικής κινήσεως οποσδήποτε στρεφομένης κατά του Εθνικού ημών Κράτους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου