ΤΟ ΚΚΕ ΠΑΤΗΣΕ...ΠΑΤΑΤΑ

1. Η παρερμνηνευθείσα πρώτη ανακοίνωση του ΚΚΕ για το κίνημα της πατάτας

"Το λεγόμενο Κίνημα της πατάτας είναι σαν αυτά τα κόλπα που χρησιμοποιούν τα σουπερμάκετ στο παιχνίδι των προσφορών!"

2. Η διευκρινιστική δήλωση που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους

"Με πρωταγωνιστές τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών και την ενθάρρυνση της συγκυβέρνησης εξελίσσεται μία νέα ανήθικη εκστρατεία προπαγάνδας για την εξαπάτηση του λαού με τον κωδικό «κίνημα της πατάτας». Παίζουν και αξιοποιούν τον πόνο των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που καθημερινά αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Το λεγόμενο κίνημα της φθηνής πατάτας που προβάλλεται ως λύση ή ανακούφιση είναι σαν αυτά τα κόλπα που χρησιμοποιούν τα Super Market στο παιχνίδι των προσφορών. Είναι η συνέχεια του άθλιου κυβερνητικού εμπαιγμού ότι η ακρίβεια θα χτυπηθεί με τα «παρατηρητήρια τιμών» και τη διαφάνεια ή με τις επιτροπές ανταγωνισμού."

-Το ΚΚΕ έκανε επίθεση στο κίνημα της πατάτας.

-Αυτό το κόμμα είναι συνηθισμένο

να κάνει τέτοιου είδους... πατάτες .

-Δηλαδή;

-Όταν το ΚΚΕ δεν ελέγχει ένα λαϊκό κίνημα, τότε καταφεύγει

στη γνωστή προσφιλή του μέθοδο : το δυσφημεί!

Πατατομάχοι και πατατοκλάστες

·                 Νίκος Γεωργιάδης

μαυρουδής·                                 τεύχος: 382 - 07/03/2012

Έξαλλη η Αλέκα Παπαρήγα με το «κίνημα της πατάτας». Αν η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ είχε σοβαρό πρόβλημα με τους απανταχού «αγανακτισμένους» αν και γνώριζε το «ανώδυνον» του πράγματος και πέτυχε να το εξουδετερώσει είτε με τις μαχητικές παρελάσεις του ΠΑΜΕ στο δρομολόγιο Ομόνοια-Σύνταγμα εν είδει Κολιάτσου-Παγκράτι είτε με το περίφημο πια και καταγεγραμμένο στα ιστορικά αρχεία «γιαούρτωμα» της Λιάνας Κανέλη που λειτούργησε καταλυτικά, το «κίνημα της πατάτας τής κάθεται χειρότερα στο κομματικό στομάχι για δύο λόγους.

Ο πρώτος έχει να κάνει με το ανεξέλεγκτον του πράγματος και το ΚΚΕ έχει διαχρονικό πρόβλημα με τους χώρους που δεν μπορεί να ελέγξει. Ο δεύτερος λόγος αφορά την ίδια την ουσία του θέματος. Το ΚΚΕ σιχαίνεται την εξουδετέρωση, έστω και στιγμιαία, του καθεστώτος διακίνησης αγροτικών προϊόντων με δομές αυτο-οργάνωσης των παραγωγών με τη συμβολή της τοπικής αυτοδιοίκησης. Βλέπετε στο κύκλωμα των μεσαζόντων οι «εργατο-αγροτο- πατέρες ανθίζουν» μεταφορικά και πρακτικά.

Το ΚΚΕ έχει γενικώς ένα σοβαρό πρόβλημα τελευταία.

Όπως ισχυρίζεται και ο Μήτσος, το να υπολογίσεις τον αριθμό διαδηλωτών σε μία κινητοποίηση του ΠΑΜΕ είναι το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο. Στέκεσαι και μετρά σειρές. Κάθε σειρά αποτελείται, αυστηρά, από δέκα άτομα. Πολλαπλασιάζεις και έχεις το νούμερο με ακρίβεια ηλεκτρονικού υπολογιστή. Παρά την οργάνωση και την αποτελεσματικότητα, το ΠΑΜΕ δεν αρκεί για να εισπράξει το κόμμα ένα σοβαρό ποσοστό στις δημοσκοπήσεις. Τελικά, και παρά τον οικονομικό Αρμαγεδώνα το ΚΚΕ δεν πρόκειται να ξεπεράσει στην πραγματική κάλπη το 10%.

Πρόκειται για ένα ποσοστό που βολεύει αφάνταστα την Παπαρήγα η οποία θέλει «λίγους και καλούς» και κυρίως δικούς της να απαρτίζουν την εκλογική - κομματική πελατεία. Της αρκεί η Χαλυβουργία και η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Προσεύχεται στο θεό που πίστευε ο τελειόφοιτος θεολογικού κολεγίου Ιωσήφ Στάλιν να κλείσει η Ελευσίνα, ο Σκαραμαγκάς και η Σύρος καθώς και το Πέραμα. Ένας εργάτης πεινασμένος και άνεργος είναι καλύτερος από έναν εργάτη χορτασμένο και με δουλειά. Όμως το ΠΑΜΕ έχει αντίθετη γνώμη. Οι συνδικαλιστές του Περισσού έχουν δει αλλιώς τη δουλειά. Πιστεύουν πως η πτώχευση είναι κάτι σαν το εισιτήριο στον κομματικό Παράδεισο με ουρί και τόνους από κομμουνιστικό πιλάφι από ρύζι Ουζμπεκιστάν. Το ΠΑΜΕ λειτουργεί ακτιβιστικά και τρομάζει το συντηρητικό και αρκούντως καθεστωτικό Πολιτικό Γραφείο. Η «Αλέκα» του λαού έχει πρόβλημα.

Αν το γιαούρτι που εκτοξεύτηκε κατά της Λιάνας Κανέλη λειτούργησε ως έναυσμα για τον ιδεολογικό εκμηδενισμό όλων εκείνων που συγκροτούσαν τον πυρήνα της Πλατείας –οι εντός ΣΥΡΙΖΑ, οι εθνικιστές και παρακρατικοί της Ακροδεξιάς, οι πικραμένοι μικροαστοί και (ενίοτε) Κολωνακιώτες νεοδημοκράτες, απίστευτοι παπάδες με οδοιπορικά μεταξύ της ΕΥΠ και του ΛΑΟΣ και παιδιά από τα VIP προάστια με μάσκες στα μάτια και μαρμαρίνες στα χέρια και τέλος… απογοητευμένοι ΠΑΣΟΚΟΙ που απώλεσαν τον κρατικό κορβανά–, το «κίνημα της πατάτας» στιγμιαίο μεν αλλά ουσιαστικά φιλολαϊκό, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στον Περισσό.

Την ώρα που το ΚΚΕ απολύει εργαζόμενους και κλείνει την «Τυποεκδοτική» εισάγοντάς τη στο άρθρο 99, την ώρα που το ΚΚΕ απολύει ή δεν καταβάλλει μισθούς στον «Ριζοσπάστη» και φέρεται στυγνά στα παιδιά του 902… «Αριστερά (;)» στα FM, αυτή την ώρα κάτι παιδιά από την Πιερία βάζουν μπροστά μία δυναμική η οποία, για λόγους συγκυριακούς βεβαίως, απολαμβάνει της λαϊκής αποδοχής. Ακόμη χειρότερα. Τα ΜΜΕ, αναγκασμένα εκ των πραγμάτων να παρακολουθήσουν το φαινόμενο, συνεισφέρουν, αν και δεν θα το προτιμούσαν, ως επικοινωνιακός πολλαπλασιαστής της εμβέλειας αυτής της ιδέας.

Η Αλέκα του λαού τα πήρε στο κρανίο. Αισθάνθηκε πως το διαδίκτυο της επιβάλει τρόπο σκέψης και δράσης. Η ανακοίνωση του ΚΚΕ αποτέλεσε ιστορικό δείγμα πολιτικής αυτοχειρίας. Ο Περισσός έπεσε στην «παγίδα της πατάτας», το αποτέλεσμα ήταν ο ιδεολογικός πουρές. Το ΚΚΕ επανήλθε τη Δευτέρα ψελλίζοντας κάτι σαν μερική επανόρθωση. Ήταν πολύ αργά. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ κατάλαβαν την γκάφα. Πιθανότατα θα έτριβαν τα χέρια τους.

Η Δημοκρατική Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ είχαν σπεύσει να χειροκροτήσουν τη δυναμική της πατάτας. Είχαν καταλάβει πως η σχέση του ψηφοφόρου με το ράφι του super market είναι πιο ουσιαστική από τη σχέση του πολίτη με την πολιτική. Η Κουμουνδούρου επιστράτευσε τον Μανώλη Γλέζο για να μαζέψει τους Λαφαζάνηδες και τα γκρουπούσκουλα του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν τη δραχμή. Πονηρός ο Ναξιώτης από την Απείρανθο, έδωσε συνέντευξη στην τουρκική «Χουριέτ».

«Είστε τρελοί» είπε ο Μανώλης Γλέζος. Βεβαίως και πρέπει να μείνουμε στην Ευρώπη και το ευρώ... κατέληξε αφήνοντας άφωνους τους Καζάκηδες, τους Θεοδωράκηδες, τους Κασιμάτηδες και τους Γαρουφάκηδες. Μπροστά στις εκλογές που έρχονται, μα στις 29 του Απρίλη μα στις 6 του Μάη, αδιάφορο, η εκλογική πελατεία του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ προέρχεται αποκλειστικά από τη δεξαμενή του «πειραγμένου» από τα ληγμένα πολιτικά χάπια ΠΑΣΟΚ. Ο Γιάννης Δημαράς από την άλλη, που φλερτάρει με τον Τσίπρα αλλά είναι στην απέξω, υπενθυμίζει με πάθος το ρόλο της Κουμουνδούρου στο «βρόμικο 89». Παλιά ξινά σταφύλια θα μου πείτε, και έχετε δίκιο.

Η δημοσκόπηση του Γιάννη Μαυρή έκανε πάταγο την Κυριακή που μας πέρασε. Από το Σάββατο το απόγευμα συζητιόταν στα «σοκάκια» πέριξ του Κολωνακίου.

Το ΚΚΕ χάνει, ο ΣΥΡΙΖΑ μένει σταθερός αλλά δεν κερδίζει, η ΔΗΜΑΡ χάνει δύο μονάδες αλλά παραμένει πρώτη στην «αριστερή» φαρέτρα, το ΛΑΟΣ καταποντίζεται, οι ρατσιστές της Χρυσής Αυγής έρχονται με 3,5%, ο Σαμαράς κλαίει τη χαμένη του αυτοδυναμία, η Ντόρα αποτυγχάνει, το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου ελπίζει σε ένα 15% και με το ζόρι (άλλοι λένε 18% και να είναι ευχαριστημένο), οι Οικολόγοι επιμένουν. Η Βουλή θα έχει 9 με 10 κόμματα. Ο Πάνος Καμμένος με την Κουντουρά προσμετρήθηκαν, εμφανίζουν ένα 4% και αφήνουν άφωνη τη Συγγρού. Η Γαλάζια οικοδομή κλίνει υπερδεξιά. Ο Σαμαράς θα ξεσκονίσει τα κείμενα που απήγγειλε το 1993 και μετά, επί Πολιτικής Άνοιξης.

Ο Λουκάς Παπαδήμος έβαλε ένα φυτίλι στις Βρυξέλλες, το άναψε και μετά σιώπησε. Ο τραπεζίτης κάθε ημέρα που περνά γίνεται πολιτικός. Ο Σαμαράς, όπως εξομολογούνται στη Συγγρού, δεν πρόκειται να συναινέσει, μετά τις εκλογές, στο πρόσωπο του Παπαδήμου ως πρωθυπουργού. «Δεν θέλει να φαίνεται πως ο πρόεδρος της ΝΔ είναι υπάλληλος του Παπαδήμου» λένε οι σύμβουλοι του Σαμαρά. Η ΝΔ θα προτείνει έναν άλλο «Παπαδήμο». Κάτι σε Προβόπουλο φερ’ ειπείν . Όταν έρθει η ώρα της μετεκλογικής συγκυβέρνησης, θα βρεθούν οι …«Παπαδήμοι», ας μην ανησυχούμε πρόωρα!